Χρειαζόμαστε επειγόντως στρατηγική επιβίωσης εκτός του ευρώ
Του Σταύρου Χριστακόπουλου*
Η ευρωζώνη, κατά τη δημιουργία της, έγινε ελκυστική, όχι μόνο στους χρηματοπιστωτικούς κύκλους, αλλά και στους ευρωπαϊκούς λαούς, κυρίως επειδή τους έπεισε ότι προσέφερε τρία σοβαράπλεονεκτήματα συγκριτικά με την παραμονή στην εθνική οικονομική και νομισματική πολιτική:
1. Ευημερία έναντι της ασάφειας και του ρίσκου των επαναλαμβανόμενων οικονομικών κρίσεων.
2. Την ψευδαίσθηση ότι το ισχυρό της νόμισμα την έκανε ισότιμο, τουλάχιστον, παίκτη στην παγκόσμια οικονομική και πολιτική σκακιέρα. Δεν έχει κανείς παρά να ανατρέξει στους ισχυρισμούς τουΣημίτη και των εκσυγχρονιστών του (Γιάννος, Χριστοδουλάκης, Παπαδήμος κ.λπ.) για να θυμηθεί τους ύμνους που ανέπεμπαν στην... «ισχυρή Ελλάδα», η οποία θα γινόταν πραγματικότητα μέσω της ένταξης στην ευρωζώνη.
3. Ασφάλεια, υπό την έννοια ότι είχε έλθει η ώρα η Ευρώπη να αφήσει πίσω της την αιματοβαμμένη Ιστορία της και οικονομικά και πολιτικά ενωμένη να προχωρήσει σε νέους δρόμους ειρήνης και συνύπαρξης. Μια ευρωπαϊκή εκδοχή του... «τέλους της ιστορίας»εκείνου του ανεκδιήγητου Φουκουγιάμα.
Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Τι ακριβώς προσφέρειη ευρωζώνη στις χώρες και τους λαούς που την αποτελούν; Τίποτεαπό αυτά τα τρία. Αντιθέτως προσφέρει και υπόσχεται: