Καταρρέουν ΙΚΑ και ΟΑΕΕ καθώς δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε αυτοί που μπήκαν σε ρύθμιση.

Με ραγδαίο ρυθμό επιδεινώνεται η άσχημη οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων. Μέσα σε δεκαπέντε ημέρες και μέχρι τις 23 Μαΐου, αυξήθηκαν ακόμη περισσότερο οι «διαρροές» των οφειλετών που είχαν ενταχθεί είτε στη νέα είτε στην πάγια ρύθμιση στον ΟΑΕΕ.

Περίπου 200 έως 250 οφειλέτες σταματούν να εξυπηρετούν τις μηνιαίες δόσεις ανά δύο εβδομάδες. Ως άμεση συνέπεια της απώλειας εσόδων, καταγράφεται η αδυναμία καταβολής των συντάξεων από τον Σεπτέμβριο και μετά εάν δεν προικοδοτηθεί ο Οργανισμός Ασφάλισης των Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) με ποσό τουλάχιστον 400 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με τη νέα ρύθμιση που συναρτά την εξόφληση των προ του 2014 οφειλών από την καταβολή των τρεχουσών, πολλοί ασφαλισμένοι βγαίνουν εκτός συστήματος μόλις χάσουν δύο δίμηνα ή δύο τρίμηνα.

Aπό τους περίπου 300.000 οφειλέτες που είναι ενταγμένοι σε μία από τις ρυθμίσεις διευθέτησης ληξιπρόθεσμων ασφαλιστικών εισφορών στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (σε σύνολο 400.000), αυτοί που εξυπηρετούν κανονικά τις δόσεις δεν υπερβαίνουν τους 11.500 οφειλέτες. Στοιχείο το οποίο καταδεικνύει ότι στην πραγματικότητα η ισχύουσα ρύθμιση είναι τελειωμένη και δεν μπορεί να εγγυηθεί κάποιες εισροές από το σύνολο των βεβαιωμένων οφειλών ύψους 5 δισ. ευρώ.

Οι δυσκολίες εξυπηρέτησης των δόσεων οδήγησαν τη διοίκηση του ΙΚΑ στην έκδοση νέας εγκυκλίου με την οποία επιχειρείται να επανακάμψουν στη ρύθμιση όσοι έμειναν εκτός για παλαιότερες οφειλές. Η εγκύκλιος προβλέπει ότι στους οφειλέτες που είχαν ενταχθεί σε διακανονισμό πριν από το 2013 και τον εξυπηρετούσαν κανονικά (αλλά στη συνέχεια υπήχθησαν υποχρεωτικά στη ρύθμιση «Νέα Αρχή» με τις 48 δόσεις) να επανενταχθούν στο ισχύον καθεστώς προσωρινού διακανονισμού, εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις υπαγωγής. 

Η ρύθμιση έδινε τη δυνατότητα έως και 38 δόσεων και ελαχιστοποιούσε το κατώτατο ποσό δόσης στα 150 ευρώ. 

Επίσης, στην ίδια εγκύκλιο αναφέρεται ότι ισχύει η αναστολή της λήψης αναγκαστικών μέτρων είσπραξης σε βάρος περιουσιακών στοιχείων οφειλετών έως 30 Ιουνίου 2017 που είχαν υπαχθεί σε καθεστώς προσωρινού διακανονισμού πριν από τη θεσμοθέτηση της ρύθμισης της «νέας Αρχής».

πηγή : το κουτί της πανδώρας

Το Ε.Πα.Μ. για τους ανασφάλιστους του ΟΑΕΕ. ( Επαληθεύτηκε το Ε.Πα.Μ και σε αυτό. )

Τεμαχίζονται και πωλούνται από το ΤΑΙΠΕΔ στο διαδίκτυο πτι παρά οι παραλίες μας.

Πέντε παραλίες της Κρήτης κι η πρώην Βάση Γουρνών βγαίνουν ... στο σφυρί

 

Τεμαχίζονται και πωλούνται στο διαδίκτυο κρητικές ακτές από τις ωραιότερες στο νησί μας  ενώ όπως όλα δείχνουν στο σφυρί βγαίνει και η πρώην αμερικάνικη βάση στις Γούρνες. Σύμφωνα με τα όσα μέχρι στιγμής έχουν γίνει γνωστά, πέντε παραλίες της Κρήτης περιλαμβάνονται στη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ με σκοπό την πώληση όπως αποκαλύπτει το ekriti.gr

Συγκεκριμένα η  Πλαζ του Καρτερού στο Ηράκλειο 315.592 τ.μ  αλλά και ένα τεράστιο τμήμα της παραλίας των Γουρνών 738.000 τμ  βγαίνουν στο σφυρί  .Ωστόσο τόση είναι η έκταση της πρώην αμερικάνικης βάσης σύμφωνα  και με τον Αντιδήμαρχο Χερσονήσου κ. Διαμαντάκη, άρα όλα δείχνουν ότι στο σφυρί βγαίνει  πλέον και η πρώην αμερικάνικη βάση κάτι που απομένει να διευκρινιστεί.

 Όπως ανέφερε στο Ράδιο Κρήτη ο Αντιδήμαρχος Χερσονήσου Μανώλης   Διαμαντάκης έχει παραχωρηθεί στο δήμο ένα μικρό κομμάτι της παραλίας και  ο δήμος έχει μισθώσει στον συγκεκριμένο χώρο με διαγωνισμό δύο παραλίες 500 τ.μ  . Υπενθυμίζεται ότι  το δημοτικό συμβούλιο Χερσονήσου έχει πάρει ομόφωνη απόφαση στο παρελθόν με την οποία ζητούσε  να παραχωρηθεί στο δήμο η πρώην αμερικάνικη βάση κάτι βέβαια που ποτέ δεν έγινε

Επιπλέον στη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ περιλαμβάνεται άλλο ένα μεγάλο κομμάτι της παραλίας του Καλού Χωριού στον Νομό Λασιθίου μία από τις ομορφότερες και πλέον πολυβραβευμένες ακτές κοντά στον Άγιο Νικόλαο .

Με δηλώσεις του στο Ράδιο Κρήτη ο απερχόμενος δήμαρχος Δημήτρης Κουνενάκης επεσήμανε ότι" η δημοτική Αρχή διαφωνεί με το ξεπούλημα της παραλίας . Όπως είπε είναι η κεντρική παραλία του Καλού χωριού που στηρίζει την ευρύτερη περιοχή με πολλές τουριστικές μονάδες και δεν μπορεί όπως ανέφερε να δοθεί σε κλειστά ιδιωτικά συμφέροντα."

Επίσης  στον κατάλογο βρίσκονται και άλλοι «παράδεισοι» του νησιού μας  καθώς δεν είναι μόνο οι παραπάνω παραλίες αλλά  στη λίστα περιλαμβάνεται και μια μεγάλη έκταση 18.382 τ.μ  στο Κολυμβάρι Χανίων αλλά και μια ακόμη  κοντά στο Κουτσουνάρι Ιεράπετρας.

Η εικόνα μιλάει μόνη της

Μία τεράστια παράκτια έκταση, από τις πλέον παρθένες παραλίες δίπλα στο Κουτσουνάρι της Ιεράπετρας βγαίνει στο σφυρί. Και το "έγκλημα" σε βάρος της ελληνικής γης δεν σταματά εκεί. Στην λίστα των προς πώληση παραλιών του ΤΑΙΠΕΔ βρίσκονται ακόμη 3 παραλίες της Κρήτης, από τις ωραιότερες και πλέον ... άθικτες τουριστικά του νησιού μας. Δείτε τη λίστα:

 

Πλαζ του Καρτερού στο Ηράκλειο (ένα από τα λίγα θέρετρα κοντά στην πόλη, που κάθε χρόνο συγκεντρώνει τον κύριο όγκο των Ηρακλειωτών), ένα τεράστιο τμήμα της παραλίας των Γουρνών, που αν περάσει στα χέρια ιδιωτών θα αποκλίσει την πρόσβαση σε θάλασσα  για όλη σχεδόν την τουριστική ζώνη που έχει αναπτυχθεί εκεί. Ακόμη ένα μεγάλο κομμάτι της παραλίας του Καλού Χωριού, μία από τις ομορφότερες και πλέον πολυβραβευμένες ακτές κοντά στον Άγιο Νικόλαο κι επίσης 18.000 στρέμματα στο Κολυμπάρι των Χανίων.

Το αρχείο με τις προς πώληση ελληνικές ακτές -αν δοθεί τοτελικό πράσινο φως κι από την ελληνική Βουλή- βρίσκεται εδώ.

Όπως ήταν αναμενόμενο τα σχέδια αυτά έχουν προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις των  τοπικών αρχών όπου αναμένεται να επιδιώξουν συναντήσεις το επόμενο διάστημα για το θέμα.

Κι εδώ βρίσκεται ένας πρώτος τρόπος να εκφράσουμε όλοι τηναντίθεσή μας υπογράφοντας για να αποτρέψουμε το ξεπούλημα των ακτών μας.

 πηγή:http://www.ekriti.gr/article/pente-paralies-tis-kritis-ki-i-proin-vasi-goyrnon-vgainoyn-sto-sfyri#ixzz33Grbjk5v

Οι καταθέσεις στο στόχαστρο των επιτελείων της ευρωζώνης

Του Δημήτρη Καζάκη

Σε πολύ λίγο καιρό για να διαθέτεις καταθετικό λογαριασμό θα υποχρεούσε να πληρώνεις στην τράπεζα φύλακτρα. 

Δεν είναι πολύ μακριά η μέρα που θα πηγαίνει κανείς στην τράπεζα για να σηκώσει το μισθό του, ή την σύνταξή του και θα διαπιστώνει ότι του παρακράτησαν ένα ποσοστό. Ακόμη και μόνο για μια τραπεζική συναλλαγή ημέρας. Ενώ οι λίγοι που διαθέτουν ακόμη καταθέσεις, θα βλέπουν μήνα το μήνα να μειώνεται το ποσό λόγω αρνητικού επιτοκίου. Δηλαδή αντί να αποδίδει επιτόκιο η τράπεζα, θα αποδίδει ο καταθέτης σ' αυτήν.

 Αν νομίζεται ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο, τότε προφανώς δεν προσέξατε τη νύξη του Μάριο Ντράγκι στις αρχές Μαίου φέτος ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει ακόμη και την πιθανότητα αποπληθωρισμού. Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει μια ένωση όπου κυριαρχούν τα νομισματικά μέσα άσκησης οικονομικής πολιτικής, την πιθανότητα αποπληθωρισμού; Μόνο μ' έναν τρόπο: το μηδενισμό των διατραπεζικών επιτοκιών της ΕΚΤ που βρίσκονται ήδη στο 0,25%, αλλά και την εισαγωγή αρνητικών καταθετικών επιτοκίων. Με άλλα λόγια οι τράπεζες θα αντλούν τσάμπα χρήμα από την ΕΚΤ και θα επιβαρύνουν τους καταθέτες με φύλακτρα.

Στις 27 Μαίου ο Μάριο Ντράγκι μιλώντας σε μια διημερίδα στην Σίντρα της Πορτογαλίας είπε: "Υπάρχει κίνδυνος να καταληφθεί η οικονομία από αντιπληθωριστικές προσδοκίες" και να προκαλέσει σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις να καθυστερήσουν αγορές και επενδύσεις "σ' έναν κλασσικό κύκλο αποπληθωρισμού". Ο Ντράγκι και τα επιτελεία του ανησυχούν ιδιαίτερα μην και κυλίσει σε "κύκλο αποπληθωρισμού" η ευρωζώνη και διοχετεύει στις αγορές ότι η ΕΚΤ θα μειώσει επιτόκια και θα πάρει επιπλέον μέτρα τόνωσης όταν θα συνέλθει στις 5 Ιουνίου.

Ωστόσο, ο Ντράγκι διαβεβαίωσε ότι τελικά η ΕΚΤ θα διατηρήσει τον τιμάριθμο σε επίπεδα κάτω αλλά πλησίον του 2% μεσοπρόθεσμα. Ο λόγος είναι απλός. Θέλει να εξασφαλίσει ότι η οικονομία της ευρωζώνης δεν θα κατρακυλήσει σε κατάσταση αποπληθωρισμού. Να τι λέει η ίδια η ΕΚΤ για τους λόγους της στόχευσης κάτω, αλλά πλησίον του 2%: "Οι ρυθμοί πληθωρισμού κάτω, αλλά πλησίον του 2 % είναι αρκετά χαμηλά για την οικονομία να αξιοποιήσει πλήρως τα οφέλη της σταθερότητας των τιμών. Υπογραμμίζει, επίσης, τη δέσμευση της ΕΚΤ να παρέχει ένα επαρκές περιθώριο για την αποφυγή των κινδύνων του αποπληθωρισμού. Έχοντας ένα τέτοιο περιθώριο ασφαλείας έναντι του αποπληθωρισμού είναι σημαντικό, επειδή τα ονομαστικά επιτόκια δεν μπορούν να πέσουν κάτω από το μηδέν. Σε ένα περιβάλλον αποπληθωρισμού η νομισματική πολιτική δεν μπορεί ως εκ τούτου να είναι σε θέση να τονώσει επαρκώς τη συνολική ζήτηση, χρησιμοποιώντας τα επιτόκια της. Αυτό καθιστά ακόμη πιο δύσκολο για τη νομισματική πολιτική την καταπολέμηση του αποπληθωρισμού, παρά την καταπολέμηση του πληθωρισμού."

Προσέξατε τι λέει; Ότι σε μια νομισματική ένωση σαν την ευρωζώνη, όπου κυρίαρχο μέσο είναι η νομισματική πολιτική, ο αποπληθωρισμός είναι χειρότερος από τον πληθωρισμό, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει αρνητικό επιτόκιο. Σε συνθήκες αποπληθωρισμού το χρήμα ακριβαίνει ακόμη και για τις τράπεζες ακόμη και με μηδενικό διατραπεζικό επιτόκιο. Το αποτέλεσμα είναι να γιγαντώνει η έλλειψη χρήματος από την αγορά και δημιουργείται ένα σπιράλ συρρίκνωσης τόσο των επενδύσεων, όσο και της κατανάλωσης. Αυτό το σπιράλ λέγεται δίνη αποπληθωρισμού.

Η οικονομία της ευρωζώνης έχει ήδη τεθεί σε τροχιά αποπληθωρισμού. Όσο η ΕΚΤ και το ευρωσύστημα επιμένει στις διασώσεις των τραπεζών, τόσο θα συμπιέζεται το εισόδημα των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Τόσο θα επιδεινώνεται το επενδυτικό πρόβλημα και θα εκτινάσεται το χρέος, ιδιωτικό και δημόσιο.

Καθώς η απειλή του αποπληθωρισμού όλο και περισσότερο στοιχειώνει ολόκληρη την ευρωζώνη, η ΕΚΤ θα αναγκαστεί να αναθεωρήσει το ταμπού και θα προχωρήσει σε αρνητικά επιτόκια. Πώς όμως θα αποφύγει την φυγή καταθέσεων; Εδώ έρχεται ο γνωστός οικονομολόγος του ΔΝΤ, Ρόγκοφ, ο οποίος σε άρθρο του στην Financial Times, 28/5, προτείνει την κατάργηση της κυκλοφορίας χαρτονομίσματος. Οι λόγοι που επικαλείται είναι ένας προσχηματικός, ότι δήθεν θα χτυπηθεί η εγκληματικότητα και ένας αληθινός, γιατί έτσι θα επιτραπεί στις τράπεζες να επιβάλλουν αρνητικά επιτόκια στις καταθέσεις.

Καλά η ευρωζώνη. Η Ελλάδα; Η Ελλάδα βρίσκεται ήδη εδώ και ενάμισυ χρόνο σε "κύκλο αποπληθωρισμού", αλλά δεν φαίνεται να νοιάζεται κανείς. Η τύχη της έχει προγραφεί. Η απόσυρση από την κυκλοφορία του φυσικού χρήματος και κυρίως των χαρτονομισμάτων έχει ήδη αρχίσει. Στα ΑΤΜ ήδη τα πλαφόν ανάληψης έχουν μειωθεί σημαντικά. H Ελλάδα είναι σε ιδανική κατάσταση για να επιβληθούν αρνητικά επιτόκια. Το πότε θα το μάθουμε το φθινόπωρο, όταν θα τεθεί επί τάπητος το νέο πακέτο χρηματοδότησης για το χρέος της χώρας. Κι ο σώζων εαυτόν, σωθήτω. Αν μπορεί κανείς να σωθεί μέσα σε τέτοια κατάστασης πολιτικής αφασίας.

30/5/2014, dimitriskazakis.blogspot.com

H επιστολή της Αλεξάνδρας και της Γεωργίας Σάντα για την ψήφο στη ναζιστική Χρυσή Αυγή

 

H επιστολή της Αλεξάνδρας και της Γεωργίας Σάντα:

«30 προς 31 Μαΐου 1941 υπεξαιρέθηκε η πολεμική σημαία της Βέρμαχτ, με το οικόσημο του Κάιζερ και τον μισητό αγκυλωτό σταυρό - την σβάστικα - από τον ιερό βράχο του Παρθενώνα.  73 ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τη νύχτα αυτή όπου οι δύο νέοι φίλοι τότε, και συναγωνιστές αργότερα, έκαναν την πρώτη αντιστασιακή πράξη με τέτοια συμβολική αξία σ' ολόκληρη την Ευρώπη.

Ναι, ομιλούμε για τον Απόστολο Σάντα, που δυστυχώς στις 30 Απριλίου 2011 έφυγε από τη ζωή και τον Μανώλη Γλέζο που συνεχίζει τον αγώνα.  Τρία ολόκληρα χρόνια πέρασαν από το θάνατο του πατέρα μας. Όμως, ο Φασισμός ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ… ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

Είναι γεγονός ότι τη νύχτα αυτή υπήρξαν δύο μεγάλοι συμβολισμοί.

Ο ένας ήταν το μίσος, η οργή, η «δήθεν ανωτέρα φυλή» που επέφερε τη βία μεταξύ των ανθρώπων, και το νόμο της ζούγκλας «ο δυνατότερος έχει δικαίωμα ζωής ο αδύναμος όχι» - όλα αυτά λοιπόν τα εξέφραζε με μία λέξη η σβάστικα! Το σύμβολο των Ναζί που πρέσβευαν μία από τις χειρότερες για το ανθρώπινο είδος θεωρίες: τον Εθνικοσοσιαλισμό. Διαιρεί τους λαούς και επιφέρει διχόνοιες, μίση, στο έπακρο τη βία, και ότι υπάρχει στη σκοτεινή πλευρά του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Ο άλλος συμβολισμός ήταν η Ακρόπολη. Ο θαυμάσιος Παρθενώνας ένα έργο γεμάτο ήλιο, σύμβολο και κατάκτηση των ωραιότερων πλευρών του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, της δημιουργίας της τελειότητας, της τέχνης, της ομορφιάς της ζωής, της δημοκρατίας, ένα έργο πολιτιστικής κληρονομιάς της Ανθρωπότητας. Η πιο φωτεινή πλευρά του ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Είμαστε Ελληνίδες και Έλληνες, αφήστε τους δήθεν συμβολισμούς για ψήφο διαμαρτυρίας στους Νέο Ναζί. Έχετε ευθύνη κυρίες και κύριοι όσοι από εσάς έχετε ψηφίσει αυτό το Ναζιστικό Κόμμα της Χρυσής Αυγής και να γνωρίζετε ότι οι λαοί δεν ξεχνούν!

Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος υπήρξε ένας από τους τραγικότερους πολέμους στην ιστορία της Ανθρωπότητας και η Ελλάδα μας το πλήρωσε πολύ ακριβά ως δεύτερη χώρα μετά την πρώην Σοβιετική Ένωση σε απώλειες. Εσείς όλοι των μεγάλων ηλικιών ή προέρχεστε από οικογένειες προδοτών ή είστε οι άνθρωποι που επιπλέουν σε όλες τις καταστάσεις… Ξανασκεφτείτε τι ακριβώς κάνετε.. Συγχωροχάρτι δεν υπάρχει για κανέναν!

Όσον αφορά τους νέους που έχουν ταχτεί στο πλευρό της Χρυσής Αυγής σαφώς και έχουμε εμείς οι μεγαλύτεροι, ευθύνη γι' αυτό. Οι νέοι δεν βολεύονται εύκολα και εάν δεν έχουν γνώσεις, μόρφωση, δεν έχουν διαβάσει ιστορία και γενικότερα εάν η Παιδεία της χώρας τους δεν μπορεί να τους δώσει απαντήσεις στα ερωτήματά τους περί κοινωνικής αδικίας, κρίσεις οικονομικές που φέρνουν τον άνθρωπο σε απελπιστική θέση, και γενικότερα εάν η χώρα που υποτίθεται ότι έδωσε τα φώτα της για τη Δημοκρατία στη Δύση, δεν μπόρεσε να καλλιεργήσει στους νέους της αυτή ακριβώς την έννοια, η Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που άλλαζε κάθε φορά που άλλαζε και η παλαιά δικομματική διακυβέρνηση της χώρας μας.. σίγουρα τα αποτελέσματα είναι αυτά…

Νέες και Νέοι, διαβάστε μόνοι σας, χωρίς "δασκάλους" ή καθοδηγητές την ιστορία σας. Πρέπει να είστε υπερήφανοι για την Ελλάδα μας, όχι όμως ως Έθνος ανώτερο από τα άλλα. Η Ελλάδα πρεσβεύει μία χώρα ειρηνική, με ανθρώπους φιλειρηνικούς, φιλόξενους στους ξένους,

συμπαραστάτες σε λαούς κυνηγημένους, πανανθρώπινες αξίες για τη ζωή, μια ζωή γεμάτη ήλιο.

Βοηθήστε τους μεγαλύτερους και την ίδια τη κοινωνία μας για ένα καλύτερο αύριο με καλοσύνη. Αυτά είχαμε να πούμε τόσο για τα τρία χρόνια που μας λείπει ο αγαπημένος μας πατέρας, όσο και για την επέτειο των 73 χρόνων από το γεγονός της υπεξαίρεσης της σβάστικας από την Ακρόπολη.

Η οικογένεια του Απόστολου Σάντα,

Οι κόρες του Αλεξάνδρα και Γεωργία Σάντα.

30 Μαΐου 2014».

Από ποιούς στηρίζεται η Ευρωπαική Ένωση ;

Ψάρεμα τέλος στην Κρήτη - Έρχονται τα χημικά

 

Του Γιώργου Σαχίνη

Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/05/2014,

Εν κρύπτω, δίχως να ανακοινωθεί οτιδήποτε και στην κορύφωση της προεκλογικής περιόδου (δύο μέρες πριν από τις  ευρωεκλογές!), πέρασε μία σε πρώτη ανάγνωση "περίεργη" απόφαση. Όπως κατήγγειλε ο καθηγητής και μέλος της πρωτοβουλίας "Ένα καράβι για τη Γάζα" Β. Πισσίας, δύο ημέρες πριν τις ευρωεκλογές εκδόθηκε υπουργική απόφαση με την οποία αναστέλλεται από τις 24 Μαΐου και έως τις 15 Ιουλίου η αλιεία σε περιοχές της Μεσογείου - νοτιοδυτικά της Κρήτης, νότια της Πελοποννήσου και των Ιονίων Νήσων, περιοχή της Μεσογείου. Πρόκειται βεβαίως για την ευρύτερη περιοχή όπου θα ξεκινήσει άμεσα η καταστροφή των χημικών της Συρίας, γεγονός που δεν παραλείπει να καταγγείλει ο κ. Πισσίας, τονίζοντας ότι πρόκειται σαφώς για σχετιζόμενα γεγονότα.

Η αποκάλυψη του καθηγητή - που επιβεβαιώνεται από τα σχετικά ΦΕΚ, όπου δημοσιεύτηκε η επίμαχη απόφαση της κυβέρνησης - προκαλεί νέα αναστάτωση στην Κρήτη, καθώς την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ενδέχεται να έχουν ξεκινήσει ήδη οι εργασίες καταστροφής με υδρόλυση των χημικών της Συρίας. Το διάστημα κατά το οποίο απαγορεύεται η αλιεία είναι ακριβώς το διάστημα κατά το οποίο, σύμφωνα με το σχεδιασμό, θα ξεκινήσει η καταστροφή των χημικών της Συρίας πάνω στο πλοίο "Cape Ray".

Μείζον θέμα

Σύμφωνα με τον καθηγητή, που μίλησε στο Ράδιο 98,4 και την Αγγελική Δουλγεράκη, πρόκειται για μείζον εθνικό θέμα, που θα προκαλέσει νέο γύρο αντιδράσεων, καθώς έχει να κάνει με την επιβίωση των λαών της Μεσογείου. Παράλληλα αναφέρει ότι ομάδα ακτιβιστών θα βρεθεί όσο γίνεται πιο κοντά στο "Cape Ray" μαζί με αλιείς.

Τις καταγγελίες του καθηγητή συνηγορούν οι πληροφορίες από τις αρμόδιες λιμενικές Αρχές, αλλά και το Γραφείο Εποπτείας Αλιείας ότι μέχρι σήμερα οι απαγορεύσεις αλιείας στα διεθνή ύδατα είχαν να κάνουν μόνο με τον τύπο των σκαφών και αυτό όχι σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Για πρώτη φορά από το 1966 και μετά με υπουργική απόφαση τίθενται οι παραπάνω απαγορεύσεις. Σημείο αναφοράς είναι επίσης ότι στα διεθνή ύδατα το συγκεκριμένο διάστημα απαγορεύεται η αλιεία μόνο από τις ελληνικές τράτες βυθού.

Επίσημα έγγραφα

Η "Νέα Κρήτη" αποκαλύπτει και τα επίσημα έγγραφα και ΦΕΚ που αποδεικνύουν ότι παραμονές των ευρωεκλογών έχουμε και τη σχετική απαγόρευση αλιείας με υπουργική απόφαση για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αλλά και σε απόλυτα οριοθετημένες περιοχές των ελληνικών και διεθνών χωρικών υδάτων που σχετίζονται άμεσα με τη διαδικασία για πρώτη φορά της υδρόλυσης εν πλω στη Μεσόγειο για τα χημικά της Συρίας.

Πέραν πάσης αμφιβολίας πλέον, το θέμα όχι απλά είναι εδώ, άμεσα και μας αφορά όλους, αλλά ήδη με αυτήν την απαγόρευση καταγράφονται οι πρώτες σοβαρές επιπτώσεις, αλλά και το πόσο επικίνδυνο είναι το όλο εγχείρημα, ούτως ώστε να εκδίδονται μέχρι και τέτοιες υπουργικές αποφάσεις.

Να κατευνάσει τα πνεύματα και τις ανησυχίες που "φούντωσαν", επιδιώκει από την άλλη ο πρόεδρος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας κατά της εξουδετέρωσης των χημικών όπλων της Συρίας, Ρούσσος Κυπριωτάκης, ο οποίος με δηλώσεις του τονίζει ότι θεωρεί πως η απαγόρευση αλίευσης από μηχανότρατες δε συνδέεται με το θέμα των χημικών, όπως τις τελευταίες ώρες "κυκλοφορεί". Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και στελέχη του ΕΛΚΕΘΕ διευκρινίζοντας ότι η υπουργική απόφαση αποτελεί συμμόρφωση με ευρωπαϊκή οδηγία για την προστασία του γόνου και την αποτροπή του κινδύνου υπεραλίευσης.

Στο Ράδιο 9,84 μίλησε εκ νέου σήμερα ο Β. Πισσίας για τις αποφάσεις, τις μυστικές κινήσεις, τους φόβους και τους κινδύνους του εγχειρήματος.

Περιφέρεια Κρήτης: "Η ανησυχία δεν είναι βάσιμη"

Καθησυχαστική εμφανίζεται η Περιφέρεια Κρήτης, η οποία ζήτησε εξηγήσεις από το υπουργείο για το πως παίρνει μέτρα για την προστασία από τις τράτες, αλλά όχι και πως προστατεύεται η περιοχή από την καταστροφή των χημικών.

Όπως αναφέρει ανακοίνωση:

«Με αφορμή το θόρυβο που έχει προκληθεί από δημοσιεύματα περί απαγόρευσης της αλιείας και νοτιοδυτικά της Κρήτης λόγω της υδρόλυσης των χημικών της Συρίας, η Περιφέρεια Κρήτης επικοινώνησε σήμερα με τα αρμόδια υπουργεία και ενημερώθηκε σχετικά.

Σύμφωνα με πληροφόρηση που παρείχε η Διεύθυνση Θαλάσσιας Αλιείας του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων, εκδόθηκε η υπ' αριθμό 4023/64557 ΥΑ (ΦΕΚ1307τΒ/22-5-14) σε εφαρμογή του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου (Ν4235/14) για την προστασία των ιχθυοαποθεμάτων στα χωρικά και στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου. Η εν λόγω υπουργική απόφαση προβλέπει σχετικές απαγορευτικές διατάξεις που αφορούν στην αλιεία με τράτα βυθού, για το προσεχές διάστημα.

Οι διατάξεις αυτές προκύπτουν από την ανάγκη προστασίας των ιχθυοαποθεμάτων σύμφωνα με τις σχετικές επιστημονικές παρατηρήσεις,  και στο Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής  με σκοπό την αειφόρο Αλιεία και την προστασία του γόνου, και δεν σχετίζονται σε καμία περίπτωση με πιθανή υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.

Την ίδια ώρα επιστήμονες του ΕΛΚΕΘΕ με δηλώσεις τους καθησυχάζουν επαναλαμβάνοντας ότι η απαγόρευση αλιείας αποτελεί συμμόρφωση με Ευρωπαϊκή οδηγία για την προστασία του γόνου αλλά και για την αποτροπή του κινδύνου του φαινομένου υπεραλίευσης.

Επομένως οποιαδήποτε ανησυχία ή συσχέτιση με πιθανή υδρόλυση των χημικών της Συρίας δεν είναι βάσιμη».
πηγή 

Το εκλογικό αποτέλεσμα κι εμείς

Φίλες και φίλοι, συναγωνίστριες και συναγωνιστές,

Η Πολιτική Γραμματεία του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου ευχαριστεί όλους τους φίλους και τα μέλη, που στρατεύτηκαν ανιδιοτελώς στην μεγάλη μάχη που δώσαμε συμμετέχοντας στις εκλογές της 25ης Μαΐου 2014 για το ευρωκοινοβούλιο. Τους ευχαριστούμε γιατί όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, παρά τις όποιες αδυναμίες, τις δυσκολίες και τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια αυτού του αγώνα. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τις φίλες και τους φίλους μας που δέχτηκαν να εκτεθούν, εμπλουτίζοντας το αγωνιστικό ψηφοδέλτιό μας και έδωσαν μαζί μας αυτόν τον υπέροχο αγώνα.

Η Πολιτική Γραμματεία επιχειρεί να προσεγγίσει ορισμένες καίριες – κατά την γνώμη της – πλευρές του εκλογικού αποτελέσματος και θέτει τις εκτιμήσεις αυτές στην κρίση των μελών και φίλων του ΕΠΑΜ.

Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση της ισχυρής επιρροής που διατηρούν οι επίσημοι κομματικοί μηχανισμοί, αλλά και το σύστημα μαύρης προπαγάνδας. Το μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος ψήφισε με βάση όχι προγράμματα και πολιτικές, αλλά ιδεολογικές και κομματικές συγγένειες. Για πρώτη φορά κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης υπάρχει ένα εκλογικό αποτέλεσμα που διαχωρίζει κάθετα το εκλογικό σώμα σε αριστερά και δεξιά με την ακροδεξιά – και μάλιστα την φασιστική – να εισπράττει σημαντικά εκλογικά oφέλη.

Πρόκειται για μια τραγική εξέλιξη που μας πηγαίνει πίσω στα χρόνια της μετεμφυλιακής περιόδου, μόνο που σήμερα τείνει να εισάγει ολόκληρη την χώρα σε μια περίοδο προετοιμασίας ενός νέου εμφύλιου σπαραγμού.

Η ίδια η Νέα Δημοκρατία κατόρθωσε να μην υποστεί συντριβή, να περιορίσει την εκλογική ήττα, επενδύοντας στα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της εκλογικής βάσης της. Ο φόβος, η καχυποψία και τα εμφυλιοπολεμικά πάθη ανακλήθηκαν στην πρώτη γραμμή. Η αριστερά έγινε πάλι το φόβητρο για τον φοβισμένο δεξιό. Παρουσιάστηκαν σαν φορείς της αστάθειας σε μια εποχή που χρειάζεται σταθερότητα. Κατ΄ αναλογία με την μετεμφυλιακή περίοδο που αποτέλεσε το άλλοθι κάθε είδους εκτροπής, παρακρατικής δράσης , ως και την επιβολή της επτάχρονης δικτατορίας.

Ανίκανη η ηγεσία και ο μηχανισμός της να πείσει για την πολιτική που ακολουθεί και για τα συμφέροντα που εκφράζει, επένδυσε στο πόσο βαμμένος δεξιός είναι ο ψηφοφόρος της και πόσο δεμένος είναι με το συγκεκριμένο κόμμα. Για πρώτη φορά στην ιστορία της – από την επoχή του ιδρυτή της Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος προσπάθησε εναγωνίως να απαλλάξει το κόμμα του από την ρετσινιά της μετεμφυλιακής δεξιάς – αυτοπροσδιορίστηκε ανοιχτά με πολιτικό λόγο που εξάπτει εθνικά πάθη και διχασμούς μέσα στον λαό. Έτσι συντελέστηκε η μετάλλαξη της ΝΔ σ’ ένα κόμμα υποχείριο κρυπτοφασιστικών δυνάμεων, που δουλεύουν πια για το ολοκαύτωμα της χώρας και του λαού της.

Στην μετάλλαξη αυτή έχει συμβάλει και η αποκαλούμενη καραμανλική εσωκομματική αντιπολίτευση, που δηλώνει αντιμνημονιακή, για τα μάτια του κόσμου, ενώ υπερψηφίζει τα κυβερνητικά μέτρα. Εξαπάτησε τον μέσο ψηφοφόρο της ΝΔ, υποβάλλοντάς του να ξαναψηφίσει ΝΔ προκειμένου να δώσει την δυνατότητα να απαλλαγεί από την φασιστική ηγετική ομάδα Σαμαρά. Κι έτσι να αλλάξει η κεντρική πολιτική. Με τον ίδιο τρόπο που η καραμανλική τάση μέσα στη ΝΔ επέτρεψε στον Σαμαρά να αλώσει το συγκεκριμένο κόμμα, για να γλυτώσει η ίδια από τις τεράστιες πολιτικές και ποινικές ευθύνες που έχει για το γεγονός ότι οδήγησε στην χρεοκοπία την Ελλάδα, έτσι και τώρα εξασφαλίζει τα νώτα της σημερινής ηγετικής ομάδας για τους ίδιους ακριβώς λόγους.

Ταυτόχρονα, οι εκλογές αυτές μετεξελίχθησαν από την συγκυβέρνηση σε ένα πρωτοφανές παζάρι ψήφων. Ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά από το κρατικό ταμείο για τους υποψηφίους της συγκυβέρνησης, την μαζική χειραγώγηση της “κοινής γνώμης”, αλλά και την ανοιχτή εξαγορά ψήφων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια ακόμη μαύρη τρύπα στον κρατικό προϋπολογισμό που καλείται να καλύψει τους επόμενους μήνες το γνωστό υποζύγιο, δηλαδή ο έλληνας φορολογούμενος. Οι πολιτευτές και οι κομματάρχες της συγκυβέρνησης δεν μοίραζαν μόνο σωρηδόν πενηντάρικα με αντάλλαγμα μια ψήφο στην κάλπη, αλλά έταζαν εξαιρέσεις από κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, προστασία της ήδη πενιχρής σύνταξης, όπως και δουλίτσες σε δήμους, περιφέρειες και κράτος για τους “δικούς μας”.

Από την άλλη, έχουμε μια αριστερά που έχει χάσει την πατριωτική αναφορά της, εχει χάσει κάθε αίσθηση αγώνα για την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, αλλά και για τη δημοκρατία. Είναι μια αριστερά ιδανική για την διάσπαση και την περιχαράκωση του λαού, δωρίζοντας τα εθνικά σύμβολα της ενότητάς του στον σκοταδισμό και τον φασισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε με το αίσθημα απελπισίας που διακατέχει μεγάλο μέρος του λαού που νιώθει την ανάγκη να γλυτώσει το ταχύτερο δυνατόν από την παρούσα κυβέρνηση και τις αδίστακτες πολιτικές της. Έταξε ότι αρκεί να βγει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ και με διαφορά από τη ΝΔ ώστε να εξαναγκαστεί σε εκλογές η κυβερνώσα παράταξη. Το πέτυχε για να αποδειχθεί άμεσα ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βασίστηκε στη συνειδητή ψήφο, ούτε καν στην ψήφο διαμαρτυρίας. Επένδυσε στην ψήφο απόγνωσης του αντιμνημονιακού χώρου. Ανίκανος να διεμβολίσει τον μνημονιακό χώρο, διεμβόλισε και άντλησε ψήφους από τους αντιμνημονιακούς σχηματισμούς. Κι έτσι κατάφερε να ανακόψει τις δυνατότητες νίκης από ολόκληρο τον αντιμνημονιακό χώρο, χωρίς να επιτύχει την ζητούμενη νίκη για τον εαυτό του. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον είναι εγκλωβισμένος, αφού δεν μπορεί να προκαλέσει εκλογές, όπως υποσχόταν, και ούτε διαθέτει άλλες πολιτικές δυνάμεις στις οποίες μπορεί να απευθυνθεί για να δημιουργήσει μια οιονεί κυβερνητική πλειοψηφία με αντιμνημονιακό στόχο.

Είναι καταδικασμένος να ακολουθήσει την τακτική του “ώριμου φρούτου”, ελπίζοντας ότι οι ζοφερές συνέπειες των πολιτικών που θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται θα οδηγήσουν στην μεταστροφή μέρους του εκλογικού σώματος προς αυτόν. Ο ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ που ήλπιζε σε μια γρήγορη απαλλαγή από την κυβέρνηση, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θα πληρώσει ακριβά αυτή την τακτική. Οι πολιτικές της καταστροφής και του εξανδρποδισμού θα συνεχιστούν με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να αναμένει πότε με χρόνια με καιρούς θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, ώστε να αποκτήσει την πολυπόθητη κυβερνητική πλειοψηφία. Αν έρθει ποτέ.

Η ανατροπή της κυβέρνησης πήγε στις καλένδες και η πρωτοβουλία των κινήσεων παραδόθηκε στην παράταξη του μνημονίου με τον ΣΥΡΙΖΑ να μην αποτελεί άμεση απειλή για τους κυβερνώντες. Το πότε θα γίνουν και με ποιους όρους θα διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές ανήκει πλέον στην συγκυβερνώσα παράταξη που διαθέτει όλα τα μέσα για να εξαναγκάσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να διαλέξει: εσαεί αντιπολίτευση, ή κάποια μορφή συγκυβέρνησης με τις δυνάμεις του μνημονίου. Το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας έχει κάνει ήδη άνοιγμα σε κάποια μελλοντική “καλή” ΝΔ και σε κάποιο “καλό” ΠΑΣΟΚ, που θα έχουν απαλλαγεί από τις κακές τωρινές τους ηγεσίες, προδικάζει πολλά.

Όλα αυτά οφείλονται στην τακτική που επέλεξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ενδιαφέρθηκε μόνο να «μαντρώσει» τους ψηφοφόρους της στο κομματικό παχνί και τίποτε άλλο. Απέρριψε κάθε δυνατότητα ανοιχτής συμπόρευσης και συμμαχίας από τα κάτω έτσι ώστε να δοθεί διέξοδος στην οργή πλατύτερων στρωμάτων από εκείνα που εκφράζονται από την αριστερά. Επέλεξε την επιβολή κομματικών υποψηφίων, συχνά φυτευτών, με αποτέλεσμα την συντριβή τους στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Επέλεξε την τακτική της αυτοδυναμίας με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να διατηρήσει ούτε καν τους ψήφους που είχε πάρει τον Ιούνιο του 2012. Η διαρροή από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέτοια, που αν δεν υπήρχε η αναπλήρωση από ψηφοφόρους των άλλων αντιμνημονιακών σχημάτων, οι οποίοι υπό καθεστώς απελπισίας τον ψήφισαν, ίσως να μην έφτανε ούτε καν το 20%.

Το συμπέρασμα είναι ότι ο αμφίσημος πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έπεισε, αλλά οδήγησε και σε τέτοιες πολώσεις που κάνει αδύνατη μια ευρύτερη συσπείρωση αντιμνημονιακών δυνάμεων με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης των μνημονίων πριν είναι πολύ αργά. Η κυβερνώσα παράταξη παρά την πολύ σημαντική εκλογική φθορά που έχει υποστεί, γνωρίζει πολύ καλά το δώρο που της πρόσφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε “ταβάνι” λεηλατώντας εκλογικά τους οιονεί συμμάχους του. Κι επομένως δεν μπορεί να αποτελέσει άμεση απειλή για τους κυβερνώντες. Τουλάχιστον με όρους εκλογών.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιδιώκει κάποια συνεργασία με άλλους σχηματισμούς από το αντιμνημονιακό τόξο. Γι’ αυτό και τορπίλισε καθε δυνατότητα συνεργασίας από τα κάτω στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές με σκοπό να επιβληθεί ο κομματικός μηχανισμός. Έστω κι αν της στοίχισε ακριβά στα εκλογικά αποτελέσματα. Ψάχνει μόνο για υποταχτικούς. Δηλαδή για όσους προσελκύονται από το ενδεχόμενο της νομής της εξουσίας και με αντάλλαγμα κάποιον θώκο “ξεχνούν” θέσεις, αρχές, και διακηρύξεις. Οι κυβερνώντες το γνωρίζουν και αισθάνονται ασφαλείς.

Ταυτόχρονα, το εκλογικό αποτέλεσμα για την ευρωβουλή ήρθε σαν αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου κινηματικής άπνοιας. Η τελευταία ελπιδοφόρα αναλαμπή όπου πλατύτερες μάζες κινητοποιήθηκαν με την ελπίδα μιας γρήγορης ανατροπής της κυβέρνησης και των πολιτικών της, ήταν το κλείσιμο της ΕΡΤ. Οι κομματικοί μηχανισμοί όμως, μαζί με τις γνωστές συνδικαλιστικές αγκυλώσεις, έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στο να δεχθεί μια ακόμη ήττα ο κόσμος που ήθελε να κινητοποιηθεί. Από κει και πέρα κάθε σκίρτημα κινήματος, ή μαζικής πρωτοβουλίας, αντιμετωπίστηκε με όρους διάλυσης, ή ποδηγέτησης από τους κομματικούς μηχανισμούς σε συνδυασμό με τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Θανατώθηκε κάθε αγωνιστική διάθεση. Πάνω απ’ όλα το κόμμα. Κι έτσι στο βωμό του κόμματος, θυσιάσθηκε και η τελευταία ικμάδα μαχητικού φρονήματος στον λαό.

Η μια μεθοδευμένη ήττα πάνω στην άλλη, η εγκατάλειψη και καταδίκη των όποιων ριζοσπαστικών λαϊκών διεκδικήσεων, ειδικά σε ότι αφορά το χρέος, το νόμισμα, την ΕΕ, έπεισαν την μεγάλη πλειοψηφία ότι δεν έχει κανένα νόημα ούτε η κινητοποίηση, ούτε ο αγώνας. Η ηττοπάθεια και το δόγμα “ο σώζων εαυτόν, σωθήτω” άρχισε να κυριαρχεί στην κοινωνία. Η πολιτική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ έπαιξε σοβαρό ρόλο στην κατεύθυνση αυτή, μιας και ακολούθησε τη γνωστή τακτική του “μην ανησυχείτε, θα έρθω εγώ και θα σας βολέψω”. Κι έτσι κάθε εκδήλωση αγώνα εκφυλίστηκε σε κομματικό παραμάγαζο του ΣΥΡΙΖΑ, ή συνθλίφτηκε από τον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Ενώ η συνδικαλιστική γραφειοκρατία φροντίζει όπως πάντα μόνο για τον εαυτό της με κινητοποιήσεις εκτόνωσης.

Υπό αυτές τις συνθήκες η μεγάλη πλειοψηφία προσήλθε στις κάλπες απογοητευμένη πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε κι επομένως βολεύτηκε είτε με τις υποσχέσεις της κυβερνώσας παράταξης, είτε με τις υποσχέσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Έστω κι αν και στις δυο περιπτώσεις, είναι φρούδες υποσχέσεις. Υπήρχαν κι αυτοί που θέλησαν να τιμωρήσουν τα κόμματα του νέου διπολισμού ψηφίζοντας κόμματα που προσωποποιούν ως αντιπολίτευση το πλήρες αδιέξοδο. Τι μπορεί να ελπίζει κανείς ψηφίζοντας ΧΑ; Μόνο να εκφράσει το «άει σιχτίρ» και τίποτε περισσότερο. Το ίδιο ισχύει και για την ψήφο στο ΚΚΕ. Πρόκειται για ψήφους που δεν εμπεριέχουν καμιά ελπίδα να αλλάξει οτιδήποτε, δεν διεκδικούν τίποτε, θέλουν μόνο να τιμωρήσουν τους πάντες και μάλιστα τυφλά.

Έτσι ψηφίζουν κόμματα που συνιστούν ως αντιπολίτευση την πολιτική εγγύηση ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να πέσει και η πολιτική των μνημονίων δεν πρόκειται να αποτραπεί, αφού αυτά δεν θα θέσουν καν την πτώση της κυβέρνησης στην ημερήσια διάταξη κι επομένως δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή ελπίδα να αλλάξει κάτι. Πρόκειται για πολιτική αυτοχειριασμού. Ψηφίζουν για να εκδικηθούν τους πάντες, μαζί και τον εαυτό τους. Αυτό και μόνο. Και η νοοτροπία αυτή είναι ιδανική για να εκθρέψει ολοκαυτώματα σαν τον εμφύλιο, καταστάσεις σαν αυτή της σημερινής Ουκρανίας.

Το γεγονός αυτό μαζί με τη μεγάλη διασπορά ψήφων σε κόμματα και κομματίδια δίχως ταυτότητα και περιεχόμενο, τη σημαντική αποχή, αλλά και την ανάδειξη ενός ανύπαρκτου κόμματος, που αποκαλείται Ποτάμι, στην ευρωβουλή, υποδηλώνουν μια κοινωνία σε υποχώρηση και κατάρρευση. Μια κοινωνία που στρώματά της έχουν ήδη αρχίσει να παραδίνονται στα πιο στοιχειώδη και πιο επικίνδυνα ένστικτα του ανθρώπου, λίγο πριν αυτός αποκτηνωθεί παντελώς. Τα στρώματα αυτά δεν ξέρουν πλέον ή ακόμα χειρότερα αδιαφορούν για το τι σημαίνει δημοκρατία και τι δικαιώματα. Κι επομένως δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε καν τι πρέπει να υπερασπιστούν. Μοιάζουν σαν τους αγράμματους που αδιαφορούν παντελώς και εχθρεύονται τη γραφή και την ανάγνωση. Ζουν απλά για να ζουν και το θεωρούν φυσιολογικό. Γι’ αυτό και πέφτουν θύματα των βαθύτερων προκαταλήψεών τους, αλλά και της μόδας, όπως αυτή διαμορφώνεται από τους διαμορφωτές της “κοινωνίας του θεάματος”.

Σ’ αυτές τις συνθήκες το ΕΠΑΜ δεν κατόρθωσε να πείσει ότι αποτελεί άμεση εναλλακτική επιλογή για τη σημερινή συγκυρία. Παρά το γεγονός ότι διεύρυνε την επιρροή του σε πολύ πλατιά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, αυτό δεν μπόρεσε να καταγραφεί στην κάλπη. Το ΕΠΑΜ μιλούσε και μιλά για την ενότητα του ελληνικού λαού, σε μια εποχή όπου η κοινωνία πολώνεται σε αριστερά και δεξιά. Προτάσσει το πατριωτικό και δημοκρατικό καθήκον, όταν πλατιά στρώματα δεν ξέρουν καν τι σημαίνει πατρίδα και δημοκρατία. Ζητά να πάρει την υπόθεση ο λαός στα χέρια του σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί η ηττοπάθεια και “ο σώζων εαυτόν, σωθήτω”. Υπερασπίζεται και οργανώνει αγώνες σε μια περίοδο όπου οι περισσότεροι έχουν χάσει κάθε ελπίδα. Μιλά και επιμένει σε μια επανάσταση προσωπικής αξιοπρέπειας, όταν οι περισσότεροι ωθούνται στην αναξιοπρέπεια για να επιβιώσουν, ή για να αναδειχθούν. Απευθύνεται στο νου, στην κοινή λογική και την γνώση, όταν κυριαρχούν τα συναισθήματα, του φόβου και της απελπισίας.

Επίσης το ΕΠΑΜ, παρά τις επίμονες προσπάθειές του, δεν κατόρθωσε να πετύχει την οργάνωση κοινής δράσης ανάμεσα στις ευρύτερες δυνατές δυνάμεις με κοινά αιτήματα. Με αποτέλεσμα να μην καταστεί δυνατό να διασωθούν κινήματα και μαζικές δράσεις που θα μπορούσαν να δώσουν πνοή και ελπίδα στα πιο καθημαγμένα στρώματα του λαού. Το γεγονός ότι δυνάμεις και σχήματα όπως ΑΝΤΑΡΣΥΑ και “κόμματα της δραχμής”, που στάθηκαν εναντίον της κοινής δράσης θέτοντας ιδεολογικά προσκόμματα, συνετρίβησαν εκλογικά, ίσως να συνιστά ένα αναγκαίο σοκ νηφαλιότητας.

Η μαζική δράση του ΕΠΑΜ δεν έχει την αναγκαία συνέπεια, ούτε έχει φτάσει ακόμη στο επίπεδο εκείνο που να επιτρέπει την κινητοποίηση λαϊκών στρωμάτων για τα πιο ζωτικά τους αιτήματα. Οι αδυναμίες και οι υστερήσεις στους τομείς αυτούς έπαιξαν καθοριστικό ρόλο όταν έφτασε η ώρα της κάλπης, καθώς το εκλογικο σώμα στις περισσότερες περιοχές της χώρας δεν είχε πρόσφατη εμπειρία αγώνων τέτοιων ώστε να ξέρει πώς δρα το Μέτωπο.

Παρά την σημαντική οργανωτική ανάπτυξη του ΕΠΑΜ όλο το προηγούμενο διάστημα, το Μέτωπο δεν έχει κατορθώσει ακόμα να αναπτύξει την πολιτική του δουλειά σε ανάλογο επίπεδο για όλους τους τομείς και τους πυρήνες του. Δεν έχει κατακτηθεί ακόμη ενιαίος τρόπος και επίπεδο δουλειάς μέσα στην κοινωνία από όλες τις οργανωμένες δυνάμεις του Μετώπου. Κι αυτό αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για το επόμενο διάστημα.

Τέλος, παραμένει σοβαρό το πρόβλημα της αναγνωρισιμότητας του Μετώπου, των προταγμάτων και της δράσης του από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Κι αυτήν δεν μπορούμε να την περιμένουμε από τα ΜΜΕ, ούτε από κανέναν άλλον, εκτός από την συστηματική δουλειά πόρτα-πόρτα των μελών και των φίλων του Μετώπου. Πρέπει ο κάθε πυρήνας μας, το κάθε μέλος του ΕΠΑΜ να αναδειχθεί σε σημείο αναφοράς για ολόκληρη την κοινωνία σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς. Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν που να μην τον πλησιάσουμε, να του μιλήσουμε, να οικοδομήσουμε σχέσεις μαζί του, ώστε να αντιληφθεί ότι οι έννοιες αλληλεγγύη, δημοκρατία, αξιοπρέπεια δεν είναι κενές περιεχομένου.

Το αποτέλεσμα των εκλογών επιτείνει το συνολικό κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό αδιεξοδο της χώρας. Ο ελληνικός λαός και η χώρα είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι στις πολιτικές εξανδραποδισμού, χωρίς καν να διαθέτει επίσημη αντιπολίτευση ικανή να υπερασπιστεί ακόμη και τα πιο στοιχείωδη. Βρίσκεται στη πιο δεινή θέση από την αρχή της νέας κατοχής. Το ΕΠΑΜ οφείλει να πάρει πρωτοβουλίες τέτοιες που να θέτουν προ των ευθυνών τους όλους εκείνους που μιλούν εναντίον της μνημονιακής πολιτικής.

Οι οργανωμένες δυνάμεις του ΕΠΑΜ οφείλουμε να ξαναβρούμε όλους εκείνους που βρεθήκαμε μαζί κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Να ανοιχτούμε σε φίλους και κυρίως σ’ εκείνους που συμπαθούν το Μέτωπο, αλλά δεν το ψήφισαν. Να συζητήσουμε την κατάσταση που προέκυψε από αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα με τρόπο φιλικό και με σκοπό να ακούσουμε τις παρατηρήσεις και τον προβληματισμό τους. Πρέπει να ανοιχτούμε πιο πλατιά στην κοινωνία.

Το ΕΠΑΜ για μια ακόμη φορά θα αναλάβει πρωτοβουλία συνεύρεσης όλων των δυνάμεων που θεωρούν τον εαυτό τους αντιμνημονιακό. Η κυβερνώσα παράταξη ουσιαστικά ηττήθηκε εκλογικά. Δεν δικαιούται λοιπόν να μιλά πλέον εξ ονόματος του ελληνικού λαού. Ακόμα δε περισσότερο να αποδέχεται δεσμεύσεις και να εφαρμόζει πολιτικές που η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει απορρίψει. Θα πρέπει λοιπόν να ενωθούμε όλοι για να ρίξουμε την υφιστάμενη κυβέρνηση το ταχύτερο δυνατό. Θα πρέπει όλες μαζί οι δυνάμεις να κηρύξουμε ένα νέο ανένδοτο αγώνα με αίτημα την πτώση της κυβέρνησης και τη διάλυση αυτού του κοινοβουλίου της διαρκούς Συνταγματικής εκτροπής.

Στόχος μας θα πρέπει να είναι η οργάνωση της κοινής δράσης μας με τέτοιο τρόπο ώστε να κλιμακωθούν οι λαϊκές κινητοποιήσεις, με τέτοιο τρόπο ώστε ο ίδιος ο λαϊκός παράγοντας να επιβάλει τις πολιτικές εξελίξεις. Για τον σκοπό αυτό το ΕΠΑΜ θα αναλάβει, για άλλη μια φορά, πρωτοβουλία συνάντησης και διαλόγου με όλες τις ηγεσίες του αντιμνημονιακού τόξου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κοινό μέτωπο με βάση τα πιο άμεσα και ζωτικά αιτήματα του λαού.

Ένα όμως είναι το σίγουρο: Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, η πατρίδα και ο λαός χρειάζεται το Μέτωπο περισσότερο από ποτέ. Δεν θα γίνουμε ριψάσπιδες. Χάσαμε μια μάχη, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται, θα έχει διάρκεια και εμείς, έχοντας δημιουργήσει γερές βάσεις μέσα στην κοινωνία, ανεξάρτητα αν αυτό δεν αποτυπώθηκε με την ψήφο της Κυριακής, θα συνεχίσουμε μέχρι την τελική Νίκη!

Αθήνα 27 Μαΐου 2014

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση των πληθυσμιακών οντοτήτων. (Ναζί ''Περιφέρειες'')

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΙΟΠΟΙΗΣΗ  ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΝΑΖΙΣΜΟΣ

του Rodney Atkinson  ( Βρετανού Βουλευτή )

Μετέφρασα την παρακάτω Αναλυτική Έκθεση των συναδέλφων μας, Γερμανών δημοσιογράφων του “German Foreign Policy”, καθώς αποδεικνύει κατά τρόπο συντριπτικό αυτά που έχουν γραφεί σε αυτή την ιστοσελίδα και στα βιβλία μου (“Η πλήρης επιστροφή της Ευρώπης στο παρελθόν” και “Η Ανατέλλουσα Φασιστική Ευρώπη”) εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία —ότι δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αυτός ακριβώς ο συνδυασμός του Γερμανικού Εθνικού και Πολιτικού Ιμπεριαλισμού από τη μια μεριά και του Ευρωπαϊκού Φασισμού από την άλλη, που το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους νόμιζαν ότι είχαν ηττήσει το 1945.

Αυτό που είναι σαφές, είναι ότι η “Ομοσπονδιακή Ένωση των Ευρωπαϊκών Εθνοτικών Ομάδων” (FUEN) είναι ένας αντι-σημιτικού παρελθόντος (“οι Εβραίοι αποκλείονται από τα εθνοτικά δικαιώματα που τα άλλα έθνη απολαμβάνουν”), ιδρυμένος από τους Ναζί, Γερμανοκρατούμενος οργανισμός, υποστηρικτής των φυλετικών πολιτικών και της αρχής των αυτόνομων περιφερειών, που τόσο το Τρίτο Ράιχ όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση θεώρησαν ορθά ως την καλύτερη μέθοδο για τη διάσπαση των δημοκρατικών εθνικών κρατών. Σήμερα, αυτή η οργάνωση δραστηριοποιείται σε όλη την Ευρώπη και ιδιαίτερα στις Γερμανικές μειονοτήτες σε γειτονικές προς η Γερμανία χώρες όπως η Τσεχία, το Βέλγιο, η Δανία, η Πολωνία κλπ. Επίσης, έχει την υποστήριξη του Plaid Cymru και του Κινήματος Cornish (βλέπε το άρθρο “η Γερμανία καλεί” σε αυτό το σάιτ).

Από τη δεκαετία του 1950, όταν ο Hans Joseph Graf Matuschka της “Ευρωπαϊκής Ένωσης της Γερμανίας” πέτυχε τη σύνδεση της FUEN με το Γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών, η οργάνωση είχε την οικονομική στήριξη της Γερμανικής κυβέρνησης. Συμμετέχει στην “Επιτροπή των Περιφερειών” και στο “Συνέδριο των Κοινοτήτων και των Περιφερειών” του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και από το 1995 στον ίδιο τον ΟΗΕ. Τίποτε από όσα είχαμε δημοσιεύσει τα τελευταία χρόνια σε αυτό το σάιτ, δεν δείχνει τόσο γλαφυρά την απύθμενη ανικανότητα —ή την κατευθείαν συνεργασία με το φασισμό— των βρετανικών πολιτικών τάξεων και βρετανικών εφημερίδων κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών. Οι συνέπειες από αυτή την ατιμία θα είναι τρομερές.

Η εις βάθος έκθεση από το german-foreign-policy.com έχει ως εξής:

Εις Βάθος Έκθεση: Η Ομοσπονδιακή Ένωση των Ευρωπαϊκών

Εθνοτικών Ομάδων

Η “Ομοσπονδιακή Ένωση των Ευρωπαϊκών Εθνοτικών Ομάδων” (FUEN) που εδρεύει στη Γερμανία ήταν ο καθοριστικός φάρος για την ανάσταση των γερμανικών “Folkdom” και των δραστηριοτήτων των Μειονοτικών Ομάδων μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Αρκετοί από τους ιδρυτές της ήταν πρώην εθνικο-σοσιαλιστές ρατσιστές. Η FUEΝ συνδέεται άμεσα με τη γερμανική κυβέρνηση και χρηματοδοτείται από αυτήν. Οργανώνει “εθνικές μειονότητες” σε όλη την Ευρώπη στην υπηρεσία της Γερμανικής εθνικής πολιτικής “Νέας Τάξης”. Η FUEΝ επιδιώκει τον στόχο μιας “Ομοσπονδιακής Ευρώπης των Περιφερειών”, που σημαίνει για να χρησιμοποιήσουμε τα δικά τους λόγια “το τέλος των ενιαίων και συγκεντρωτικών κρατών-εθνών” (σημ. R.A.: αλλά όχι βέβαια το τέλος του κεντρικού ευρωπαϊκού υπερκράτους). Η FUEΝ ακολουθεί την παράδοση της Γερμανικής πολιτικής για τα δικαιώματα των μειονοτήτων της δεκαετίας του 1920 και του 1930.

Η πολιτική αυτή, αναπόσπαστο μέρος εκείνου ακριβώς του Γερμανικού επεκτατισμού και της επιθετικότητας που κατέληξε στο θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ήταν καθαρά εθνοτική και ρατσιστική στους στόχους της. Διακεκριμένοι Γερμανοί επιστήμονες δίδαξαν ότι η “στοχευμένη ανά συγκεκριμένες ράτσες” προστασία των μειονοτήτων ήταν δυνατή μόνον στα πλαίσια οργανικών συλλογικών ομάδων -τις επονομαζόμενες “εθνοτικές ομάδες” (‘ethnic groups’). Με την προϋπόθεση του ομοιογενούς αίματος και της έλλειψης εσωτερικών συγκρούσεων στην ομάδα, οι “Εθνοτικές Ομάδες” (Ethnic groups) θα πρέπει να σχηματίσουν “Εθνοτικές Κοινότητες” (‘Ethnic communities’) και ένα ενιαίο “Εθνοτικό Σώμα” (‘Ethnic Body’).

Η βιολογική ανασυγκρότηση της Ευρώπης

Η Γερμανική πολιτική των μειονοτήτων δεν συμβιβαζόταν με τίποτα λιγότερο από ό,τι μια εθνοτική “Νέα Τάξη” για το σύνολο της Ευρώπης. Όπως είχε ξεκαθαρίσει άλλωστε μία από τις σημαντικότερες αυθεντίες στον τομέα αυτό, “η οργανική (βιολογική) συνύπαρξη των κρατών και των λαών της Ευρώπης” απειλείτο ιδιαιτέρως από την έως τότε κυρίαρχη στην Ευρώπη προσήλωση στο έθνος-κράτος (σημείωση μεταφραστή: το οποίο έθνος κράτος κατά τη γερμανική αντίληψη έπρεπε να πάψει να υπάρχει)(1). Για το σκοπό αυτό, ήταν απαραίτητο πρώτα απ’όλα να κερδηθεί η μάχη για μια νομική βάση για τη Νέα Τάξη. Κατά τον 19ο αιώνα είχε προκύψει (με βάση τις ιδέες των διανοουμένων Herder και Fichte) η απαίτηση για την αναγνώριση της “Εθνοτικής Προσωπικότητας”. Ακριβώς όπως ο 18ος αιώνας έφερε την αναγνώριση των ατομικών ‘ανθρωπίνων δικαιωμάτων’, έτσι και ο 20ος αιώνας, θα έπρεπε να επιφέρει την αναγνώριση των “Δικαιωμάτων των Λαών”. Κάθε εθνοτική ομάδα πρέπει να έχει το δικαίωμα να διατηρεί την εθνοτική της κατάσταση και να αναπτύσσεται ελεύθερα.

Οι κατά αυτόν τον τρόπο απαρτιζόμενες “εθνοτικές προσωπικότητες” θα έπρεπε να ξεκινήσουν την “οργανική (βιολογική) ανασυγκρότηση της Ευρώπης”, η οποία ήταν απαραίτητη για την επιτυχία της Ευρώπης στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. “Αυτή η (φυλετική σχέση) μεταξύ γειτονικών πληθυσμών αποτελεί τη sine qua non (απαραίτητη προϋπόθεση) για την πρόοδο προς την βιολογική συγκρότηση, τον σχηματισμό μεγαλύτερων οικονομικών ζωνών που ήταν απαραίτητες, εάν η Ευρώπη ήθελε να επικρατήσει στον ανταγωνισμό μεταξύ των Ηπείρων.

Ο ρόλος της “φυσικης ηγεσίας της Γερμανίας στην Ευρώπη”

Οι στρατηγιστές της Γερμανικής εξωτερικής πολιτικής προσδοκούσαν ότι η Γερμανία θα μπορούσε να επιτύχει “ρόλο φυσικού ηγέτη στην Ευρώπη”, αν κατόρθωνε να εδραιώσει την εθνοτική “Νέα Τάξη”:

“Τόσο εξαιτίας της εθνικής, γεωπολιτικής, οικονομικής και πολιτιστικής του θέσης όσο και εξαιτίας της ιστορικής του ευθύνης ο γερμανικός λαός θα πρέπει να επεξεργαστεί και να προωθήσει τέτοιες βασικές ιδέες”.

“Αν ο γερμανικός λαός πείσει για αυτές τις βασικές ιδέες, θα κερδίσει ό,τι στο παρελθόν του έλειπε: μια πολιτική ηθική θεωρία παγκόσμιας εμβέλειας, η οποία ανάλογα με τις ανάγκες των εκάστοτε πολιτικών, μπορεί να υιοθετήσει διάφορες μορφές. Δεν είναι πλέον απαραίτητο να αποκρούουμε τις όποιες επιθέσεις πάνω μας και να υπερασπιζόμαστε μόνο τη γερμανική υπόθεση. Διότι, εκπροσωπώντας τις ιδέες μιας τέτοιας πολιτικής τάξης για όλους τους λαούς της Ευρώπης, οι Γερμανοί θα εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς καλύτερα”. (Σημείωση vlahofonoi.blogspot: Το παραπάνω απόσπασμα από τα Γερμανικά αρχεία της ναζιστικής περιόδου λέει με άλλα λόγια ότι εκτός από τις Γερμανικές μειονότητες υπάρχουν και άλλες εθνοτικές ομάδες ανά την Ευρώπη. Ασχολούμενη και με αυτές τις ομάδες η γερμανική πολιτική αποκτά έναν οικουμενικό μανδύα που την νομιμοποιεί ηθικά στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης και παράλληλα της επιτρέπει να παρεμβαίνει ακόμα κι εκεί όπου δεν υπάρχουν Γερμανοί.)

Μέρος αυτής της Γερμανικής στρατηγικής για μία “Νέα Τάξη” ήταν η ίδρυση του “Ευρωπαϊκού Συνεδρίου των Εθνοτήτων” το 1925. Είχε προετοιμαστεί και δρομολογηθεί από την “Επιτροπή Ευρωπαϊκών Γερμανικών Μειονοτήτων” (μετά το 1927 “Συνομοσπονδία Γερμανικών Εθνοτικών Ομάδων στην Ευρώπη”) και με τη χρηματοδότηση του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών.

Δεδομένου ότι οι διεκδικήσεις των “Γερμανικών μειονοτήτων” θα στερούνταν νομιμοποίησης, εάν παρουσιάζονταν ως αμιγώς Γερμανικά αιτήματα, ήταν απαραίτητο “να προχωρήσουν σε συνεργασία με άλλες μεγάλες μειονοτικές ομάδες, προκειμένου να τεθεί η βάση των Γερμανικών απαιτήσεων ως μέρος μίας γενικής Ευρωπαϊκής αναγκαιότητας”, όπως εκτιμήθηκε από τους Γερμανούς ειδήμονες.

Στη συνέχεια, το “Ευρωπαϊκό Συνέδριο των Εθνοτήτων” εξυπηρέτησε τον προώθηση των Γερμανικών απαιτήσεων για πολιτιστική και εδαφική αυτονομία και αντικατάσταση της αρχής του ατόμου στον τομέα της προστασίας των μειονοτήτων με την αναγνώριση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων σε συλλογικό επίπεδο. Το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, που χάραζε τη γραμμή πλεύσης πριν από κάθε ετήσια σύσκεψη του Συνεδρίου, κατέληξε στην ακόλουθη εκτίμηση:

“Το Ευρωπαϊκό Συνέδριο Εθνοτήτων έχει εξελιχθεί σε ένα σημαντικό παράγοντα, τον οποίο, η κοινή γνώμη στις διάφορες χώρες και στην Κοινωνία των Εθνών, αρχίζει να υπολογίζει. Το Συνέδριο προσφέρει στις γερμανικές μειονότητες μια διεθνή πλατφόρμα για την εκπροσώπηση των συμφερόντων τους στα ευρύτερα δημόσια φόρουμ. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα, δεδομένου ότι οι γερμανικές εθνοτικές ομάδες έχουν όχι μόνο την πλειοψηφία στο Συνέδριο, αλλά επίσης ασυζητητί συμβάλλουν τους μεγαλύτερους πόρους για τη συντήρηση του γραφείου του Συνεδρίου και την οργάνωση των ετήσιων συνεδριάσεων και των κατά περιόδους συνεδριάσεων της επιτροπής”.

Ως ενοποιητικός κρίκος του “Ευρωπαϊκού Συνεδρίου των Εθνοτήτων”, ιδρύθηκε “μια Εφημερίδα για το πρόβλημα των Ευρωπαϊκών Μειονοτήτων” με τον τίτλο “Έθνος και Κράτος”. Το περιοδικό αυτό, το οποίο χρηματοδοτείται από το Γερμανικό Κράτος από τα τέλη της δεκαετίας του 1920, επιδίωξε, ακόμη και πριν από το 1933 ριζοσπαστική και αντισημιτική προπαγάνδα και δημοσίευσε μέχρι το 1944 επιθετική εθνικο-σοσιαλιστική προπαγάνδα υπέρ της καταστολής των κατώτερων φυλών και της εξόντωσης των Εβραίων.

Όχι πλέον μειονότητες, αλλά εθνοτικές ομάδες

Οι εθνοτικές οργανώσεις είχαν τεθεί σε πλήρη χρήση από τη δολοφονική πολιτική του Εθνικοσοσιαλισμού. Ένας υποστηρικτής του Εθνικοσοσιαλισμού και των “εθνοτικών δικαιωμάτων” δήλωσε: “Ενώ τα δικαιώματα της μειονότητας κατά τον τρόπο της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας επιδιώκουν να δημιουργήσουν μια ισορροπία με την πλειονότητα, ο Εθνικοσοσιαλισμός ξεκινά από τη βάση του λαού και των δικαιωμάτων του και αναγνωρίζει τα οργανικά ίσα δικαιώματα όλων των λαών. Ομιλεί όχι για μειονοτήτες, αλλά για Εθνότητες”.

Οι περί εθνοτικών ομάδων δραστηριότητες στην γερμανική παράδοση

Η FUEΝ (Ομοσπονδιακή Ένωση των Ευρωπαϊκών Εθνοτικών Ομάδων) περιγράφει τον εαυτό της στα ίδια τα δικά της έγγραφα ως “Διάδοχο” των γνωστών μειονοτικών κινήσεων της δεκαετίας του 1930, ο έλεγχος των οποίων από τη Ναζιστική Κυβέρνηση αποτελεί αποδεδειγμένο ιστορικό γεγονός. Κατά την ίδρυση της FUEΝ στη δεκαετία του 1950 η πλειοψηφία των συμμετεχόντων μιλούσαν Γερμανικά —προέρχονταν από την περιοχή των γερμανοδανικών συνόρων. Ιδιαίτερα οργανωμένος ήταν ο “Σύλλογος των Γερμανών του Βόρειου Schleswig”, μια μεταπολεμική οργάνωση της γερμανόφωνης μειονότητας, της οποίας το ένα τέταρτο των αρσενικών μελών είχαν κριθεί ένοχοι για προδοσία κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής στη Δανία.

Αυτή η οργάνωση οφείλει την προέλευσή της στον Rudolf Stehr τον πρώην αρχηγό του Τμήματος Προπαγάνδας του “Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανών Εργατών (δηλαδή του Ναζιστικού Κόμματος) του Βόρειου Schleswig” και κατόπιν επικεφαλής του “Γραφείου Εθνοτικών Ομάδων” των Ναζί στην Κοπεγχάγη. Ο Stehr φυλακίστηκε μετά το 1945 ως ένοχος βαρύτατων κατηγοριών συνεργασίας με το κατοχικό καθεστώς, αλλά και αν μη τι άλλο λόγω της ρατσιστικής ιδεολογίας του. Ένας δεύτερος εκπρόσωπος του διαβόητου ναζιστικού ρατσισμού των “Εθνοτικών ομάδων” στο Βόρειο Schleswig και που ανήκε στην FUEΝ από την αρχή ήταν ο Hans Schmidt-Oxbull. Αυτός στο ιδρυτικό συνέδριο της οργάνωσης έκανε μια ομιλία για τις αρχές και το πρόγραμμα του οργανισμού. Στη δεκαετία του 1930 είχε ηγηθεί της “πάλης για το εθνικο-σοσιαλιστικό ιδεώδες, για ‘Πατρίδα και Γερμανικότητα’ και, στη συνέχεια, μετά τον πόλεμο απαιτούσε “το δικαίωμα στην Πατρίδα” (σημ. vlahofonoi blogspot: εννοώντας τo δικαίωμα στην αυτονόμηση). Ένας άλλος ιδρυτής ήταν ο Hans Joseph Graf Matuschka από την “Ευρωπαϊκή Ένωση της Γερμανίας” (η οποία επίσης επεδίωξε μετά τον πόλεμο την κατάργηση των Εθνικών Κρατών και χρηματοδοτήθηκε από τη γερμανική κυβέρνηση). Ήταν ο άνθρωπος δε που εξασφάλισε τις διασυνδέσεις μεταξύ της FUEΝ και του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών και εξελέγη στην προεδρία της FUEΝ το 1954.

Ως Πρόξενος του Ναζιστικού καθεστώτος στην Ουγγαρία είχε προωθήσει την ιδέα των “Εθνοτικών Ομάδων”, ενώ μετά τον πόλεμο έκανε συνεχώς κήρυγμα για τις “Εθνοτικές Μειονότητες”. Μόλις δύο μήνες μετά την ίδρυση της FUEΝ το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας ανακοίνωσε επίσημα ότι υποστηρίζει την ίδρυση ενός “Γραφείου Εθνοτικών Ζητημάτων” υπό τη FUEΝ και κάτω από την Προεδρία του (προαναφερθέντα) Graf Matuschka. Με την οικονομική υποστήριξη του Γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών εκπονήθηκαν “Οι βασικές αρχές ενός νομικού πλαισίου για τις Εθνοτικές Ομάδες” και εγκρίθηκαν ώστε να εφαρμοστούν εν συνεχεία σε όλη την Ευρώπη.

Νομικός θεωρητικός της FUEΝ ήταν ο Felix Ermacora, ο οποίος δημιούργησε εκδοτικές επαφές στον τομέα των εθνοτήτων. Το έργο του “Η Ιδέα της Αυτοδιάθεσης” εμφανίστηκε στο Αυστριακό “Eckartschriften”, ένα προπαγανδιστικό έντυπο που περιέγραφε εαυτό ως ένα “…άξιο μνημείο των επιτευγμάτων των Waffen SS” και ως το νέο θεμέλιο της “βιολογικώς αποτελεσματικής προγονικής κληρονομιάς”, της “εθνοτικής προγονικής συνέχισης”.

Ο Ermacora μίλησε για τις “εποικοδομητικές πολιτικές του γερμανικού Ράιχ” υπό τον Χίτλερ και υποστήριξε ότι μέσω της πολιτικής των νικηφόρων συμμάχων μετά τον πόλεμο η ίδια η ύπαρξη των Γερμανικών εθνοτικών φυλών ήταν υπό απειλή.

“Η χρηματοδοτική συνεισφορά δεν θα εμφανίζεται ποτέ”

Για να τονίσει τη συνέχεια της “πολιτικής των μειονοτήτων”, η FUEΝ επαναδημοσίευσε την εφημερίδα “Έθνος και Κράτος” με τον τίτλο “Η Ευρώπη των Εθνοτήτων” (Europa Ethnica).

Ο εκδότης και συγγραφέας αρκετών δοκιμίων σε αυτή την έκδοση ήταν ο Ναζί αντισημιτιστής Theodor Veiter, ο οποίος το 1938 (στην “Εθνική Αυτονομία”) είχε γράψει :

“Ο καταστρεπτικός προβληματισμός των Εβραίων ακόμα και στις υψηλότερες ανθρώπινες αξίες δείχνει ότι οι Εβραίοι αποκλείονται (λόγω του τρόπου σκέψης τους που προκύπτει από τη φυλή τους) από τη σφαίρα της εθνικής ζωής που απολαμβάνουν τα άλλα έθνη και για το λόγο αυτό θα πρέπει να απομονωθούν από τους άλλους λαούς”. Μέχρι και το 1944 το “Έθνος και Κράτος” προώθησε και δικαιολόγησε την εξόντωση των Εβραίων, την καταστροφή της Εθνικής Κυριαρχίας των κρατών που συνορεύουν με τη Γερμανία και την υποδούλωση των λαών τους.

Ο Veiter δήλωσε στο Ομοσπονδιακό Υπουργείο, υπεύθυνο για “παν-Γερμανικά” θέματα (που παρείχε την οικονομική υποστήριξη), ότι “…το ’Έθνος και Κράτος’ παρουσίασε καθόλη τη διάρκεια των εκδόσεών του την τεκμηρίωση με έγγραφα των προβλημάτων των ευρωπαϊκών εθνοτικών ομάδων” και ότι “…ακαδημαϊκά ήταν υψίστης ποιότητας (εφημερίδα)”. Οικονομικές πηγές διατέθηκαν επίσης από την Αυστριακή κυβέρνηση (4). Οι υπεύθυνοι-αποδέκτες των μυστικών κονδυλίων (οικονομικών μεταβιβάσεων) του Γερμανικού Κράτους διαβεβαίωναν τον ‘Υπουργό για όλα τα γερμανικά ζητήματα’ στη Βόννη ότι “η οικονομική εμπλοκή των Υπουργείων της Βιέννης και της Βόννης ασφαλώς δεν θα είναι ποτέ ορατή (εμφανής) και η γνώση αυτών των κονδυλίων (οικονομικών εμβασμάτων) θα παραμέινει περιορισμένη σε ένα μικρό κύκλο”.

Το “Έθνος και Κράτος”, η Ναζιστική Έκδοση περί “Εθνοτήτων” εμφανίστηκε για τελευταία φορά στο 17ο έτος λειτουργίας του το 1944, η ” Ευρώπη των Εθνοτήτων” (σημ: η εφημερίδα της FUEN) εξέδοσε το πρώτο τεύχος της το 1961 το οποίο περιέγραφε ως “18ο έτος” λειτουργίας της. Για να τονίσει τη συνέχεια στην πάροδο των ετών το εξώφυλλο περιείχε τις λέξεις “Πρώην Έθνος και Κράτος”. Σε μια συνειδητή συνέχιση της παράδοσης του “Ευρωπαϊκού Συνεδρίου Εθνοτήτων” ηFUEΝ επεδίωξε επίσης την αναβίωση του συγκεκριμένου οργανισμού. Το 1985 η FUEΝ διεξήγαγε το “15ο Συνεδρίου των εθνοτήτων” συνδέοντάς το με το 14ο Συνέδριο του 1938 (σημ. vlahofonoi blogspot: το οποίο είχε λάβει χώρα επί ναζιστικού καθεστώτος).

Στις 9 Μαΐου 2002, το 47ο “Συνέδριο των Εθνοτήτων” της FUEΝ πραγματοποιήθηκε στην Subotica της Γιουγκοσλαβίας (5). (Σημ. R.A.: Στην Βοϊβοντίνα, ένα τμήμα της Σερβίας, από τις πιο ανεξίθρησκες και ποικίλες περιοχές της Ουγγαρίας. Η Ουγγρική καθολική μειονότητα αποτελεί έναν ακόμη στόχο για εκείνους που, όπως και η Γερμανική Κυβέρνηση, ζητούν περαιτέρω φυλετική και εθνοτική διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.)

Από την 50η συνεδρίαση της FUEN. Στο συνέδριο αυτό που έλαβε χώρα στο 
Βουκουρέστι πάρθηκε η απόφαση για την αυτονόμηση των Βλάχων της Ελλάδος.

“Δικαίωμα αυτονομίας για εθνοτικές κοινότητες”

Η FUEΝ πέτυχε, μέσω “προσωπικών επαφών” και “ειδικών σχέσεων” να αποκτήσει σημαντική επιρροή στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Κογκρέσο Κοινοτήτων και Περιφερειών και το Ευρωπαϊκό Συνέδριο Κοινοτήτων και Περιφερειών) και στην Ευρωπαϊκή Ένωση (μέσω της Επιτροπής των Περιφερειών) και να συμβάλει στην αύξηση της εθνοτικοποίησης της ευρωπαϊκής περιφερειακής πολιτικής. Η FUEΝ παρουσιάστηκε ως μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση και το 1989 πέτυχε να έχει συμβουλευτικό στάτους στο Συμβούλιο της Ευρώπης καθώς και το 1995 στα Ηνωμένα Έθνη. Εκπροσωπείται επίσης στις διασκέψεις του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη που ασχολείται με ζητήματα μειονοτήτων.

Ήδη από το 1967 η FUEΝ είχε θέσει τα “Κύρια Θεμέλια για ένα Ευρωπαϊκό Δίκαιο των Εθνοτικών Ομάδων”, τα οποία συνέβαλαν στη “Σύμβαση του 1992 για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα των Eυρωπαϊκών Εθνοτικών Ομάδων” και που με τη σειρά τους εκφράστηκαν στις δραστηριότητες του ΟΑΣΕ, των Ηνωμένων Εθνών, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Στη “Σύμβαση” αυτή αρκετά εκατομμύρια Τούρκων, Κούρδων ή Ιταλών κατηγοριοποιήθηκαν ως “Εργάτες Μετανάστες”, οι επονομαζόμενοι “Αιτούμενοι Ασύλου” (σημ: αυτό έγινε με συγκεκριμένο στόχο ώστε να μην τύχουν της ίδιας νομικής μεταχείρισης με τις υπόλοιπες “εθνοτικές ομάδες”. Στη Γερμανία άλλωστε ζουν εκατομμύρια Τούρκοι, Κούρδοι και Ιταλοί μετανάστες…). Όσον αφορά στις υπόλοιπες ομάδες ανά την Ευρώπη, ιδιαίτερα τις “Εθνοτικές Κοινοτήτες” των “Παραδοσιακών Εθνοτικών ομάδων” εκτός Γερμανίας —με συνολικό πληθυσμό 100 εκατομμυρίων— η FUEΝ απαιτεί το “Δικαίωμα στην Αυτονομία” και προ παντός “το δικαίωμα των αυτόνομων νομικών συστημάτων στο μέτρο του δυνατού με τη μορφή της εδαφικής αυτονομίας”.

Στη θέση των περιορισμών που εκπορεύονται από την εθνική κυριαρχία των Κρατών-Εθνών, η FUEΝ αντιπαραβάλλει ειδικά προνόμια σε διασυνοριακές δραστηριότητες “αυτόνομων οντοτήτων”.

Έτσι, οι εθνοτικές ομάδες που έχουν τις δικές τους περιοχές πρέπει να έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση στον δικό τους “Λαό” σε γειτονικά κράτη, έτσι ώστε να μπορούν να “προωθήσουν και να ενδυναμώσουν τα εθνοτικά και εθνικά κοινά χαρακτηριστικά τους”.

Το διασυνοριακό συνέδριο των ”Μακεδοναρμάνων” στην Κορυτσά που  έγινε με την στήριξη της FUEN.

Σύμφωνα με την FUEΝ, εκείνοι που δικαιούνται να έχουν τέτοιες απαιτήσεις για αυτονομία είναι οι παρακάτω :

11 Εθνοτικές ομάδες στην Ιταλία ύψους τριών εκατομμυρίων.

8 Εθνοτικές ομάδες στη Γαλλία, ύψους τεσσάρων εκατομμυρίων.

5 Εθνοτικές ομάδες στην Ισπανία, συνολικού ύψους εννιά εκατομμυρίων.

19 Εθνοτικές ομάδες στην Ουκρανία ύψους δεκατριών εκατομμυρίων.

Επιτυγχάνεται με αυτόν τον τρόπο τον πολύ-κατακερματισμό της Ευρώπης σε “Περιοχές Εθνοτικών ομάδων” οι οποίες θα συνορεύουν με τους Γερμανούς των 80 (συμπαγών) εκατομμυρίων!

Μετάφραση από το Αγγλικό κείμενο, του Γιάννη Τσιαμήτρου —καθηγητή Αγγλικών.

Ελληνικά: Βλαχόφωνοι Έλληνες

Αγγλικά: Free Nations

Γερμανικά (Αρχικό κείμενο): german-foreign-policy.com

Ο Δημήτρης. Καζάκης στο Maximum fm 93.6 - 27/5/2014

Δάσκαλος από τη Θράκη, απευθύνει έκκληση προς όλους τους Έλληνες! (προωθήστε το)

Προς: Τους Έλληνες συμπολίτες μας

Είναι γνωστό σε όλους πως το κράτος μας κάνει εδώ και χρόνια τα πάντα για να σώσει την αγαπημένη μας πατρίδα. Για να το επιτύχει αυτό έχει επιλέξει την οδό της οικονομικής μας εξαθλίωσης και παράλληλα της ψυχολογικής και ηθικής. Κάνει δηλαδή τα πάντα, για να μην κάνει τίποτα.

Την ίδια ώρα λοιπόν ,που στην ίδια χώρα οι περισσότεροι απογυμνώνονται οικονομικά (χάνοντας όλο και περισσότερα στηρίγματα), σε κάποιους άλλους χαρίζονται απλόχερα (με σχετική αμοιβαιότητα πάντα) χρηματικά πακέτα διόλου ευκαταφρόνητα τη σήμερον ημέρα.

Τώρα πολύ εύλογα θα αναρωτιέστε, ποιοι μπορεί να είναι αυτοί που καρπώνονται αυτά τα απλόχερα χαρισμένα δώρα. Κοιτάζοντας όμως κανείς για λίγο πια το δέντρο και όχι το δάκτυλο, τότε χωρίς μεγάλη δυσκολία ξεκινά να αναζητά τον χρηματοδότη και όχι τον παραλήπτη.

Συνάδελφοι! Μπορεί για κάποιους από εσάς να είναι πολύ σημαντικό, το ποια παράταξη θα κερδίσει τις εκλογές ή το ποιος συνάδελφος θα μας αντιπροσωπεύσει στα εκπαιδευτικά συμβούλια. Για μένα όμως σημαντικότερο όλων αυτών είναι το κάτω από ποια σημαία θα ξυπνήσει αύριο η οικογένειά μου και κάτω από ποια σημαία θα αναπαύονται οι παππούδες μου.

Κύριοι και κυρίες, κατάγομαι από την Θράκη, από την πόλη της Κομοτηνής. Εκεί από την 14 Μαΐου του 1920 τιμούμε και γιορτάζουμε κάθε χρόνο την απελευθέρωσή μας από τον τουρκικό ζυγό. Ξέρετε, μετά από τα παρακάτω , δεν θα “ναι υπερβολή να δηλώσω πως ακόμη και μέχρι σήμερα ,το έτος 2013, ο τόπος μου διέπεται από κάποιας μορφής τουρκοκρατία.

Η Θράκη κατοικείται σήμερα από περίπου 350.000 ανθρώπους, Έλληνες, πολίτες. Γύρω στους 120.000 από αυτούς είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα. Αυτοί λοιπόν αποτελούν και τη γνωστή ελληνική μουσουλμανική μειονότητα. Οι 60.000 από τους 120.000 είναι οι τουρκοφανείς (κοινωνική ομάδα που διασπάται σε αρκετές μικρότερες υποομάδες). Γύρω στους 20.000 είναι οι Ρομά και 40.000 οι Πομάκοι.

Εδώ και πολλές δεκαετίες η τουρκική αλυτρωτική πολιτική, με την κρατική ανοχή-προδοσία, στα πλαίσια μιας ανύπαρκτης (κυρίως από την απέναντι πλευρά) ελληνοτουρκικής φιλίας, θέτει τις βάσεις και σπέρνει τους σπόρους της πολύ μεθοδικά, έτσι ώστε την στιγμή του θέρους να μαζέψει ευκολότερα πολύ περισσότερους καρπούς.

Έτσι λοιπόν ακόμα και η πιο καλόβουλη προσπάθεια ερμηνείας των κινήσεων της Τουρκίας στη Θράκη, είναι αδύνατον και ουτοπικό να μην καταλήξει στις προ πολλών ετών μελετημένες και σταδιακά υλοποιημένες και υλοποιούμενες βλέπεις των γειτόνων.

Το σχέδιο έχει ως εξής. Τουρκοποίηση του συνόλου του μουσουλμανικού πληθυσμού, δημιουργία θρακικού ζητήματος ( καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως του αυτοπροσδιορισμού), αίτημα για συνδιοίκηση, ανεξαρτητοποίηση και τελικά προσάρτηση. Και όλα αυτά, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, μόνο με την χρήση δημοψηφισμάτων. Ποιο είναι λοιπόν το μέσο για να επιτευχθεί το σχέδιο; Η μη τουρκοφανής μουσουλμανική μειονότητα, η οποία ανέκαθεν και συστηματικά κακοποιείται από σύσσωμο το ελληνικό κράτος και αντιμετωπίζεται σαν κάτι ξένο, προβληματικό και εχθρικό.

Η λυσσαλέα και απρόσκοπτη γειτονική προπαγάνδα για την εμφύτευση τουρκικής συνείδησης στη μειονότητα και η παράλληλη και συστηματική αδιαφορία-κακοποίηση- προδοσία από μέρους της ελληνικής πολιτείας, σπρώχνουν όλο και πιο επικίνδυνα κοντά τη μειονότητα στην αγκαλιά της «μητέρας» Τουρκίας. Επειδή είμαι λοιπόν και του επαγγέλματος γνωρίζω πως τα παραδείγματα είναι αυτά που μένουν. Παραπάνω μίλησα για χαρισμένα πακέτα χρημάτων από κάποιους σε κάποιους άλλους και μάλιστα σας προκάλεσα να αναζητήσετε τον πομπό και όχι τον δέκτη.

500 ευρώ μηνιαίως είναι το ποσό που παρέχει ο ζάμπλουτος Τούρκος επιχειρηματίας Ομάρ Μπαμπά για κάθε παιδί που εγκαταλείπει το ελληνικό σχολείο για να φοιτήσει σε ιδιωτικό μουσουλμανικό ιεροσπουδαστήριο, χάριν της ορθότερης εκμάθησης του Ισλάμ κάτω από τη σκέπη βέβαια της τουρκικής κυβέρνησης. 1000 ευρώ ετησίως για κάθε κεφάλι ανήλικου κοριτσιού που θα φορά την παραδοσιακήτούρκικη μαντίλα (η οποία θεωρείται χρόνια τώρα παρωχημένη στην γείτονα) παρέχει άτυπα το τουρκικό προξενείο.

Το πομακόπουλο που ουδεμία σχέση έχει με την τούρκικη κουλτούρα και γλώσσα καλείται να μάθει δίχως άλλη επιλογή τρείς άγνωστες προς αυτό γλώσσες, από την πρώτη κιόλας δημοτικού. Και αυτό γιατί η ελληνική πολιτεία δείχνει να μην αναγνωρίζει το πομάκικο κομμάτι της μουσουλμανικής μειονότητας και με τη βία σπρώχνει το μικρό παιδί στην σύγχυση, στην αμάθεια και έπειτα στην τουρκοποίηση καθώς μέσα στα μειονοτικά σχολεία οι γλώσσες που διδάσκονται είναι τα τούρκικα, τα αραβικά και τα ελληνικά( καμία αναφορά στα πομάκικα).

Εδώ και χρόνια προσφέρονται δωρεάν δορυφορικά πιάτα (συνδεδεμένα άμεσα με τα τούρκικα ραδιοτηλεοπτικά μέσα) κυρίως στα ορεινά χωριά της Θράκης (πομακοχώρια) όπου μέχρι σήμερα το σήμα των ελληνικών δικτύων δεν έχει φτάσει ή είναι ανεπαρκές.

Στο κέντρο της Κομοτηνής εδώ και κάποια χρόνια δεσπόζει ,κάτω από τη σκέπη ενός νεόκτιστου και πολυτελούς κτηρίου, η μεγαλοπρεπής τούρκικη τράπεζα Ζιράατ Μπανκ η οποία δανείζει, επιλεκτικά σε μουσουλμάνους αλλά και συλλόγους που φωνάζουν ότι είναι τούρκικοι, με χαμηλά επιτόκια 3% ενώ οι ελληνικές με 14%. Αποτέλεσμα αυτών είναι ο χριστιανός να πουλά και ο μουσουλμάνος (η τράπεζα στην ουσία) να αγοράζει γη.

Ο εγκληματικός (όχι μόνο για τη Θράκη) Καλλικράτης μετέτρεψε τους δήμους της Κομοτηνής σε τέσσερις, με αποτέλεσμα να μην ισχύει πλέον η κοινωνική ισορροπία στους πληθυσμούς των νέων δήμων και έτσι δυο από τους τέσσερις δήμους να έχουν για άρχοντα μουσουλμάνο, εκλεκτό εννοείται του τουρκικού προξενείου και έτοιμο να λειτουργήσει προς όφελος του.

Η επίσης εγκληματική κομματική λίστα έφερε επικίνδυνα αποτελέσματα στην περιοχή. Τα κόμματα που είχαν αξιώσεις στην περιοχή είχαν ως πρώτο όνομα στη λίστα μουσουλμάνο ( εκλεκτό του προξενείου) με αποτέλεσμα δύο από τους τρείς βο«υ»λευτές του νομού Ροδόπης να είναι τελικά από τους παραπάνω «εκλεκτούς».

ΠΗΓΗ

Φτιάχνουν Κόσοβο στη Θράκη

Δημήτρης Μηλάκας

Απασχολημένες με την προσπάθεια να προβάλουν τα κέρδη τους και να εξαφανίσουν τις ζημιές που συμπύκνωσε το εκλογικό αποτέλεσμα, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας ξέχασαν ήδη τη Θράκη. Εκεί άλλωστε η επιρροή τους αποδείχτηκε – εκ του αποτελέσματος – ανύπαρκτη.

Οι αριθμοί που περιγράφουν πώς ψήφισαν οι νομοί στους οποίους συγκεντρώνεται ο μεγάλος πληθυσμός της μειονότητας είναι αποκαλυπτικοί και αποστέλλουν ένα ακόμη – ίσως το πιο επικίνδυνο – μήνυμα: Το ελληνικό πολιτικό σύστημα στο σύνολό του απέτυχε να ενσωματώσει το μουσουλμανικό στοιχείο.

Αντίθετα, η Άγκυρα και το τουρκικό προξενείο, μετά και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, μπορούν να ισχυρίζονται ότι οι μειονοτικοί ψηφίζουν με βάση την καθοδήγηση της «μητέρας πατρίδας», ως ενιαίο συμπαγές «πράγμα» άλλωστε, όπως τους έχει αποκαλέσει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Χριστόπουλος προκαλώντας σάλο πριν από λίγο καιρό.

Η «μητέρα πατρίδα» Τουρκία, διά του προξενείου που διατηρεί, ξόδεψε πολύ (όπως λένε οι γνωρίζοντες) χρήμα προκειμένου να οργανώσει και να επιτύχει την ενιαία πολιτική έκφραση των μειονοτικών. Αυτό εξ άλλου δείχνουν και οι αριθμοί:

● Στη Ροδόπη το («τουρκικό») Κόμμα Ισότητας Ειρήνης και Φιλίας (DEB) συγκέντρωνε το 41,68% (με 25.857 ψήφους) με το δεύτερο κόμμα, τη Ν.Δ., να παίρνει 16,41% (με 10.182 ψήφους) και το τρίτο, τον ΣΥΡΙΖΑ, να παίρνει 10,83% (με 6.178 ψήφους).

● Στην Ξάνθη το DEB ήρθε επίσης πρώτο με 25,89% (15.378 ψήφους), η Ν.Δ. δεύτερη με 17,59% (10.447 ψήφους) και τρίτο τον ΣΥΡΙΖΑ με 17,11% (10.164 ψήφους).

Το εν λόγω κόμμα αποτελεί τη συνέχεια του κόμματος που ιδρύθηκε από τον Αχμέτ Σαδίκ και έχει σήμερα πρόεδρο τον Μουσταφά Αλή Τσαούς. Βασικός πολιτικός στόχος του DEB είναι να προβληθεί ως ο μοναδικός και αυθεντικός εκφραστής της «τουρκικής ταυτότητας» της μουσουλμανικής μειονότητας.

Στο σημείο αυτό καλό είναι να υποσημειώσουμε ότι, όπως είναι γνωστό, η μουσουλμανική μειονότητα κάθε άλλο παρά είναι ομοιογενής, καθώς στους κόλπους της υπάρχουν Ρομά και Πομάκοι.

Με τους Ρομά, ας μην το ξεχνάμε, ατυχέστατα «έπαιξε» προεκλογικά και ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγοντας αρχικά τη Σαμπιχά Σουλεϊμάν (κατά δήλωσή της «Ελληνίδα μουσουλμάνα Ρομά») και στη συνέχεια πετώντας την από το ψηφοδέλτιο, αφού η αξιωματική αντιπολίτευση υπέκυψε στους εκβιασμούς κάποιων στελεχών του που αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι και κάποιων στελεχών του (Χριστόπουλος, για παράδειγμα) των οποίων οι θέσεις περί ομοιογένειας του μουσουλμανικού στοιχείου συμπίπτουν με αυτές της Άγκυρας!

Ο πολιτικός αστιγματισμός του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να επιβεβαιώσει τη χρόνια μυωπία και τα καιροσκοπικά - μικροεκλογικά κριτήρια με τα οποία το ελληνικό πολιτικό σύστημα αντιμετωπίζει εδώ και δεκαετίες τη μειονότητα. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής καταγράφηκε ευκρινέστατα στην κάλπη...

Πώς θα αξιοποιηθεί από την Άγκυρα αυτή η καταγραφή εύκολα μπορεί κάποιος να το υποθέσει, αν λάβει υπόψη:

● Το δημογραφικό δυναμικό των μουσουλμάνων.

● Τους χαμηλούς δείκτες γεννητικότητας και τη μετανάστευση των χριστιανών.

● Την επιτυχία της Άγκυρας να ενσωματώσει κάτω από την ομπρέλα της «τουρκικής συνείδησης» το μεγαλύτερο μέρος των Ρομά και των Πομάκων.

Αν σε όλα αυτά προσθέσει κάποιος τη δεδομένη οικονομική αδυναμία της χώρας, καθώς και την απροθυμία των πολιτικών δυνάμεων και του κρατικού μηχανισμού να αντιμετωπίσουν με κάποιον μακροχρόνιο σχεδιασμού μακρού χρονικού ορίζοντα το πρόβλημα, τότε το συμπέρασμα που προκύπτει είναι αυτονόητο...

Εκτός αν κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η συμμετοχή της χώρας στις ευρωατλαντικές δομές (Ε.Ε. - ΝΑΤΟ) την εξασφαλίζουν από τέτοιου είδους περιπέτειες...

πηγή : Το Ποντίκι