Το ΕΠΑΜ Αλεξανδρούπολης για την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Είμαστε και πάλι θεατές στο ίδιο έργο, που επαναλαμβάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια. Μετά από πολύχρονη κακοδιαχείριση από τους διορισμένους παρατρεχάμενους των εκάστοτε κυβερνήσεων, όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις όπως η ΕΡΤ, η Ύδρευση, η ΔΕΗ, η ΕΛΒΟ, η ΕΑΣ, η ΠΥΡΚΑΛ, τώρα και η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ), χαρακτηρίζονται ως ζημιογόνες ακόμη και όταν είναι υγιείς και ή κλείνουν ή ιδιωτικοποιούνται ανεξάρτητα από τις συνέπειες στην ελληνική κοινωνία ακόμη και στην εθνική άμυνα.

Μια από τις ελάχιστες βιομηχανίες της χώρας που τροφοδοτούσε τους πολίτες με ένα βασικότατο προϊόν διατροφής, κλείνει προκειμένου να εξυπηρετηθούν ιδιωτικά συμφέροντα...

μεγάλων ξένων εταιρειών με τραγικά αποτελέσματα για την τοπική κοινωνία αλλά και για το μέλλον της πατρίδας μας.

Με το κλείσιμο εργοστασίων, όχι απλά δεν επιτυγχάνεται ανάπτυξη αλλά βαθαίνει συνεχώς η ύφεση και βαδίζουμε ολοταχώς προς την πλήρη αποδόμηση και καταστροφή, διότι:

· Χάνονται επιπλέον θέσεις εργασίας, εργαζομένων στην ΕΒΖ αλλά και των αγροτών και όσων επαγγελματιών είχαν σχέση με την τευτλοκαλλιέργεια.

· Επηρεάζεται η τοπική οικονομία από την ελάττωση της αγοραστικής δύναμης της τοπικής κοινωνίας

· Θα αυξηθεί η μετανάστευση σε μια ιδιαίτερα εθνικά ευαίσθητη περιοχή

· Αυξάνεται η εξάρτηση της οικονομίας από εισαγωγές και μάλιστα τροφίμων

· Αυξάνονται οι ανάγκες για συνάλλαγμα και κατ' επέκταση για δανεισμό.

· Κυρίως μειώνεται η διατροφική αυτάρκεια της χώρας που μας κάνει πιο ευάλωτους σε εξωτερικές πιέσεις.

Η αποβιομηχάνιση της χώρας έχει αρχίσει εδώ και δεκαετίες, ενώ επιταχύνθηκε ιδιαίτερα με την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον στα χρόνια της κρίσης με τις πολιτικές που ακολουθούνται, οι μικρές ιδιωτικές βιοτεχνίες και βιομηχανίες αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις φορολογικές πιέσεις και κλείνουν ή μεταναστεύουν σε γειτονικές χώρες ενώ οι δημόσιες παραγωγικές μονάδες της χώρας με εντολές της ΤΡΟΙΚΑ έχουν βγει στο σφυρί, αφήνοντας τη χώρα χωρίς παραγωγική δυνατότητα.

Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε τεμπέληδες, άχρηστοι, κλέφτες, ότι δεν παράγουμε τίποτα, ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τη χώρα μας και μας γεμίζουν ενοχές λέγοντάς μας ότι «μαζί τα φάγαμε» για να μας πουν ότι δεν έχουμε δικαίωμα να μιλάμε και να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.

Παραλείπουν βέβαια να μας πουν ότι οι ποσοστώσεις που επιβλήθηκαν από την ΕΕ και την κοινή αγροτική πολιτική, επέβαλαν τη μείωση της παραγωγής όλων των γεωργοκτηνοτροφικών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένης και της παραγωγής τεύτλων. Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών ήταν η μειωμένη παραγωγή ζάχαρης που σε συνδυασμό με την κακοδιαχείριση των διορισμένων επιτροπών συνέβαλλαν στην αποδυνάμωση μια πρώην ισχυρής βιομηχανίας.

Η ΕΒΖ είναι ένα δημόσιο αγαθό που πρέπει να μείνει στα χέρια του ελληνικού λαού. Οι εργαζόμενοι, γνωρίζοντας πως λειτουργεί το εργοστάσιο, μαζί με την τοπική κοινωνία, μπορούν και πρέπει να αναλάβουν τη διαχείριση του εργοστασίου ώστε να μη χαθούν άλλες θέσεις εργασίας αλλά και να συνεχιστεί απρόσκοπτα η παραγωγή και διακίνηση της ζάχαρης.

Η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος δεν μπορεί να είναι μεμονωμένη και αποσπασματική αλλά πρέπει να ενταχθεί σε ένα πλαίσιο γενικευμένου αγώνα διεκδίκησης της χώρας μας. Όσο η χώρα μας παραμένει κάτω από το δυσβάστακτο βάρος του αέναου χρέους, είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τις εντολές των τοκογλύφων δανειστών, που αποσκοπούν στην εξαφάνιση της Ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας.

Μοναδική λύση είναι η απαλλαγή μας από τους ξένους επικυρίαρχους και εγχώριους κυβερνώντες, που αντί να προστατεύουν τους πολίτες και να εξασφαλίζουν την ελευθερία της Ελλάδας, παρέδωσαν εν γνώσει τους την ασυλία λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας, αφήνοντας τη χώρα έρμαιο στα χέρια των τοκογλύφων. Συνέπεια των μνημονιακών και Ευρωπαϊκών πολιτικών που στηρίζουν και οι τοπικοί κυβερνητικοί βουλευτές, είναι και η αναστολή της λειτουργίας της ΕΒΖ όπως και όλων των προαναφερθέντων δημόσιων επιχειρήσεων και βιομηχανιών.

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) Αλεξανδρούπολης, στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων και καταδικάζει το κλείσιμο του εργοστασίου Ορεστιάδας της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης όπως και κάθε άλλου εργοστασίου της χώρας και προτείνει ως συνολική λύση ενάντια στο ξεπούλημα και τη διάλυση της χώρας μας:

- Μη αναγνώριση και διαγραφή του δημοσίου χρέους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, διότι μόνο έτσι θα απαλλαγούμε από τις εντολές των δανειστών.

- Ανάκτηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας με κατάργηση όλων των μνημονίων και συμφωνιών που υπογράφτηκαν μετά το 2010

- Παράλληλη τιμωρία για εσχάτη προδοσία όσων ψήφισαν και υπέγραψαν την παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας προς όφελος των δανειστών.

- Επιστροφή σε εθνικό κρατικό νόμισμα που θα δώσει τη δυνατότητα δημιουργικής ανασυγκρότησης της χώρας μέσω κρατικών επενδύσεων και ανάκτησης όλων των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων επιχειρήσεων.

- Ένα νέο Δημοκρατικό Σύνταγμα φτιαγμένο από τον ίδιο το λαό χωρίς ασυλίες και ατιμωρησία των πολιτικών, που να μην επιτρέπει ξανά την υπερχρέωση της χώρας θα εξασφαλίσει την πραγματική δημοκρατία και ανεξαρτησία της χώρας μας.

ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΑΜ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ

 Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ