Πώς χάρισαν «κατά λάθος» πάνω από 500 εκατ. ευρώ στον ΕΤΧΣ; (του Δημήτρη Καζάκη)

Πάνω από 500 εκατ. ευρώ εισέπραξε «κατά λάθος» το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) από την Ελλάδα τον περασμένο μήνα. Η αποκάλυψη αυτή έγινε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του Ντάιζελμπλουμ τη Δευτέρα μετά τη σύνοδο του Eurogroup.

Προς το τέλος της συνέντευξης ετέθη η εξής ερώτηση προς τον Κλάους Ρέγκλινγκ του ΕΤΧΣ:

«Αληθεύει ότι αυτά τα χρήματα είναι πραγματικά τέλη που καταβάλλουν οι ελληνικές τράπεζες, και όχι τα ομόλογα τα οποία το ΕΤΧΣ έχει το δικαίωμα να ανακτήσει; Δεν θα πρέπει να επιστραφούν;»

Ο Κλάους Ρέγκλινγκ απάντησε ότι οι αξιωματούχοι του προσέφυγαν σε νομική συμβουλή και ναι όντως τα χρήματα αυτά – σχεδόν 555 εκατ. ευρώ – συνδέονται με δραστηριότητες το 2010 πριν από το πρώτο πρόγραμμα «διάσωσης» της Ελλάδας. Επομένως, «είναι βέβαιο ότι δεν θα έχουμε καμία αξίωση επί του ποσού αυτού,» κατέληξε.

Το ποσό αυτό αφορά καταβαλόμενα τέλη από τις εγχώριες τράπεζες έναντι των δεκάδων δις ευρώ με τα οποία τις τροφοδοτεί ο κρατικός κορβανάς από το 2008, δηλαδή με το νόμο Αλογοσκούφη για την επιδότηση των τραπεζών με εγγυήσεις και ρευστό. Πρόκειται για ποσό που αντιστοιχεί σε κρατικές επιδοτήσεις των τραπεζών πριν το πρώτο μνημόνιο του 2010.

Το ποσό αυτό έπρεπε να είχε εγγραφεί στον κρατικό προϋπολογισμό του 2012 από τον Στουρνάρα, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο βρήκε το δρόμο προς το ΕΤΧΣ μόλις τον περασμένο μήνα. Πώς έγινε αυτό; Μήπως τα ποσά αυτά πηγαίνουν κατευθείαν στο εγχώριο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, με σκοπό να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά και μόνο από τις ίδιες τις τράπεζες; Κι έτσι με την επιστροφή των 10,8 δις ευρώ στο ΕΤΧΣ τον περασμένο μήνα, επιστράφησαν κι αυτά;

Το όλο θέμα πέρασε στα ψιλά. Όμως τα ερωτήματα παραμένουν: Πώς είναι δυνατόν να δόθηκαν αυτά τα 500 και πλέον εκατ. ευρώ στο ΕΤΧΣ; Ποιός πήρε την απόφαση; Από πού δόθηκε η εντολή; Είναι μόνο αυτά; Πόσα ακόμη δόθηκαν χωρίς να έπρεπε; Ποιός θα λογοδοτήσει για όλα αυτά;

Μήπως τελικά είναι αλήθεια ότι τα οφειλόμενα τέλη των τραπεζών, από τις κρατικές επιδοτήσεις, έχει αποφασιστεί από τους κυβερνώντες να πηγαίνουν όχι για τις ανάγκες του προϋπολογισμού, αλλά για τις ανάγκες και πάλι των τραπεζών; Πότε και από ποιόν θα μάθουμε την αλήθεια;

Ας θυμηθούμε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα έβαλε χέρι σε ασφαλιστικά ταμεία και τα ΝΠΔΔ προκειμένου να εξασφαλίσει τη δόση ύψους 310 εκατ. ευρώ προς το ΔΝΤ την περασμένη Παρασκευή. Κάτι που προτίθεται να επαναλάβει για τη νέα δόση αυτή την Παρασκευή.

Δεν έκανε ούτε καν τον κόπο να μάθει ότι υπάρχει αυτή εκκρεμμότητα με το ΕΤΧΣ ύψους άνω των 500 εκατ. ευρώ. Ανικανότητα, ή σκοπιμότητα;

Πάντως είναι λογικό. Όταν σαν κυβέρνηση αρνείσαι να προβείς στο αυτονόητο, δηλαδή σε ενδελεχή δημόσιο έλεγχο των δημοσιονομικών λογαριασμών του κράτους, τους οποίους παραλαμβάνεις ως έχουν, γνωρίζοντας πολύ καλά το καθεστώς κλεπτοκρατίας που κυριαρχεί επί δεκαετίες, τότε δεν γίνεσαι μόνο συνένοχος όσων ατασθαλιών έχουν γίνει, αλλά και επιρρεπής να κάνεις τα ίδια.

Βλέπετε, όπως επαναλαμβάνει αδιαλείπτως κι ο κ. Τσίπρας, υπάρχει πάντα η συνέχεια του κράτους. Ιδίως όσον αφορά το καθεστώς κλεπτοκρατίας, ασυδοσίας και ατασθαλιών που το διέπει. Το ίδιο και στην ομερτά με την οποία οι επόμενοι καλύπτουν πάντα τους προηγούμενους για να κάνουν τα ίδια και χειρότερα.