Ο Γερμανός Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Günther Oettinger, δήλωσε ότι η Ευρώπη πρέπει να στείλει κυανόκρανους για να αναλάβουν τον έλεγχο του ελληνικού συστήματος είσπραξης των φόρων και να την ρευστοποίηση των περιουσιακά στοιχείων του Ελληνικού κράτους. Και καλύτερα να είναι και καλά οπλισμένοι.
Και δεν είναι ο οποιοσδήποτε: είναι ένας από τους «άρχοντες» της Ευρωπαϊκής Ενωσης ένας επίτροπος, που κι αν ακόμα δεν εκφράζει τις προθέσεις της κυβέρνησης που τον διόρισε εκεί, σίγουρα εκφράζει τις κρυφές προθέσεις κάποιων άλλων…
Μετά κι από αυτό, όποιος συνεχίζει να θεωρεί υπερβολή το ότι στην Ελλάδα έχουμε μια δοσίλογη κυβέρνηση κι ένα κράτος υπό κατοχή, ή ανόητος είναι ή προδότης.
Να ποιοι είναι οι σκοποί τους –ο ηλίθιος γερμανός δε συγκράτησε τη γλώσσα του- να μας επιβάλλουν με κάθε τρόπο την παγκόσμια διακυβέρνησή τους. Να απαλλοτριώσουν τη γη, να βάλουν χέρι στον ελληνικό πλούτο και εν τέλει, να δημεύσουν ακόμα και τις ιδιωτικές μας περιουσίες. Η γιαγιά μου έλεγε ότι «αν έρθουν οι κουμμουνιστές θα μας πάρουν τα σπίτια». Να λοιπόν που τα σπίτια μας τα παίρνουν τελικά οι «καπιταλιστές». Ακόμα και οι συντηρητικοί πρώην υπουργοί Προκόπης Παυλόπουλος και Ανδρέας Ανδριανόπουλος μετέφρασαν το χαράτσι για τα ακίνητα ως «δήμευση περιουσίας».
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ δεν θα αφήσω να μου πάρουν το σπίτι.
Στη νέα τάξη πραγματων που διαμορφώνεται στη χώρα μας, θα υπάρχουν πολλές «φυλές» πολιτών αλλά κυρίως: εκείνοι που αντιδρούν, εκείνοι που δεν αντιδρούν από φόβο, κι εκείνοι που πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι ακόμα μια χώρα που την κυβερνούν Ελληνες στους οποίους μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη.
Κάτι ανάλογο συνέβαινε και επί γερμανικής κατοχής. Μόνο που οι τελευταίοι φορούσαν συνήθως κουκούλες. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στη χούντα των συνταγματαρχών. Και στις δύο περιπτώσεις, αυτοί οι τελευταίοι απόλαυσαν και συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα αγαθά μιας δημοκρατίας που δεν τους άξιζε.
Και είναι ξανά οι ίδιοι, που την οδηγούν σε κατάλυση.
Ξέρω λοιπόν ποιος είναι ο εχθρός μου και δεν είναι, όπως θέλει να με πείσει η κυβερνηση «ο δημόσιος υπάλληλος».
Βλέπω τον κόσμο στις πλατείες και τους δρόμους και σκέφτομαι, αν όλοι διαμαρτύρονται για τον ίδιο λόγο, κι αν όλοι θέλουν να ξαναφέρουν την ίδια πατρίδα πίσω. Και είναι πολλοί που διαμαρτύρονται, όχι γιατί ξεπουλιέται η χώρα τους, αλλά γιατί ξεπουλιέται ο διεφθαρμένος τους τρόπος ζωής. Θέλουν να γυρίσουν ακριβώς εκεί που τους έκοψε τη φόρα η κρίση: στη φοροδιαφυγή, στη λαμογιά, στην ανομία, στην αυθαιρεσία, στο πελατειακό σύστημα, στη μίζα.
Στο βόλεμα. Ομως αυτή τη φορά δε θα τους γίνει η χάρη. Δεν θα πληρώσω για λογαριασμό τους.
Ανήκω σε μια γενιά ανθρώπων που δεν ωφελήθηκαν ποτέ από καμιά πολιτική, από καμιά κυβέρνηση, από κανένα κρατικό μόρφωμα. Ταλαιπωρήθηκα ως εργαζόμενος, επι χρόνια δε με ασφάλιζαν οι εργοδότες μου, έζησα πολλά χρόνια άνεργος, δεν είχα ποτέ κανένα «μέσον» για να με «τακτοποιήσει» ή εμένα σε κάποια θέση του δημοσίου ή τις υποθέσεις μου. Δεν πήρα ποτέ μου καμιά ευρωπαϊκή επιδότηση, είτε γιατί δεν πληρούσα ποτέ τα κριτήρια, είτε γιατί οι φορείς που έπρεπε να με ενημερώσουν εγκαίρως ενημέρωσαν μόνο επιλεκτικά κάποιους δικούς τους.
Και υπήρξα πάντα κατά συνείδηση επιφυλακτικός απέναντι στις επιδοτήσεις κάθε είδους, γιατί πίστευα ότι πρέπει να μάθω να στηρίζομαι μόνο στα δικά μου πόδια κι όχι στα δεκανίκια των Ευρωπαίων. Οι τράπεζες πάντα με έκλεβαν, οι πολιτικοί πάντα με εξαπατούσαν. Στην υγεία ήμουνα πάντα ο ριγμένος – δεν είχα ποτέ λεφτά για φακελάκι, στην παιδεία δεν θυμάμαι ποτέ χρονιά χωρίς προβλήματα λόγω μειωμένου ποσοστού στον προϋπολογισμό. Εζησα την ακρίβεια με τη δραχμή, την έζησα μεγιστοποιημένα και με το ευρώ. Για μένα, η κρίση, υπήρχε πάντα.
Δεν χρωστώ λοιπόν σε κανένα, μια και δεν «έφαγα» τίποτα. Δεν τρομοκρατούμαι από τις ειδήσεις στα κανάλια πια, γιατί έχω καταλάβει πως λένε ψέματα ή κρύβουν την αληθεια. Δε φοβάμαι τον αντιτρομοκρατικό νόμο που θέλει να μου στερήσει την ελευθερία της γνώμης, γιατί πιστεύω στη Δημοκρατία, την αληθινή όχι την ψευδεπίγραφη. Κι έχω κάθε δικαίωμα στην αγανάκτηση και την οργή. Κι έχω κάθε δικαίωμα να πιστεύω, στον πόλεμο που ξεκίνησε, πως εγώ έχω δίκιο και κάποιοι άλλοι έχουν άδικο. Ο Καζάκης είπε πρόσφατα «για να ξαναπάρουμε πίσω αυτά που χάνουμε τώρα, θα χρειαστεί να τα πάρουμε πίσω με ένοπλους αγώνες». Ο γερμανός επίτροπος τον επιβεβαίωσε.
Εμπρός λοιπόν. Είμαι έτοιμος. Ελάτε να τα πάρετε.
Γιώργος Γυπάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου