Όσο εσύ παραθέριζες

Η κυβέρνηση της Αποικίας Χρέους αποφάσισε:

α) Να αποψιλώσει το δημόσιο κάνοντας απολύσεις με το κιλό όπου γουστάρει, ερήμην της Βουλής με Προεδρικά Διατάγματα.

Έτσι με ένα πραξικόπημα των πραξικοπημάτων από όλα όσα έχουν επιχειρήσει μέχρι τώρα οι μνημονιακές κυβερνήσεις, ανοίγει ο δρόμος για την κατάργηση οργανικών θέσεων στο Δημόσιο μέσω Προεδρικών Διαταγμάτων και χωρίς την προηγούμενη έγκριση της Βουλής με την τροπολογία που κατέθεσαν την Παρασκευή (26/7) οι υπουργοί Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας και Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης στο νομοσχέδιο για τα αυθαίρετα. Η κατάργηση των θέσεων στο Δημόσιο θα επιφέρει τσουνάμι απολύσεων, προκειμένου σε πρώτη φάση να γίνουν, μέχρι το τέλος του 2013, 4.000 απολύσεις και 25.000 διαθεσιμότητες, εκ των οποίων τουλάχιστον 10.000 ισοδυναμούν με απολύσεις!!!

Από δω και μπρος όλοι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο θα ζουν σε καθεστώς μέγιστης ανασφάλειας και σε κυβερνητική ομηρία, ενώ θα οργιάσει μια νέα ρουσφετολογία, που θα έχει ως επιδίωξη όχι τις προσλήψεις στο δημόσιο όπως γινόταν παλιότερα, αλλά τη διατήρηση της θέσης του κάθε δημ. υπαλλήλου.

β) Νέα μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα (γιατί δεν έχει αυξηθεί αρκετά η ανταγωνιστικότητα, δε γίναμε ακόμα Ζιμπάμππουε) και απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων.

Σύμφωνα με έκθεση αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος- πειράματος της Κομισιόν, ο κατώτατος μισθός από το 2014 πρέπει να μειωθεί, καθώς επισημαίνει πως παρά την αυξημένη ανεργία οι μειώσεις μισθών επιβραδύνθηκαν από τα μέσα του 2012, ενώ επαναλαμβάνει ότι μέχρι το Μάρτιο του 2014 πρέπει να επαναξιολογηθεί η δομή των κατώτατων ημερομισθίων

Οι τροϊκανοί ζητάνε επίσης απελευθέρωση της διαδικασίας των ομαδικών απολύσεων που μέχρι σήμερα έχει μηνιαίο πλαφόν και απαιτεί υπογραφή υπουργού.

γ) Άρει την προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς με αντικειμενική αξία έως 200.000 ευρώ. Σε σταδιακή απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας την 1η Ιανουαρίου του 2014 με βάση τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων, φαίνεται ότι προχωρά το αρμόδιο υπουργείο υπό την ασφυκτική πίεση της τρόικας για αναστολή του μέτρου. Όπως είπε ο υφυπουργός Ανάπτυξης, Αθανάσιος Σκορδάς έρχεται και η σχετική ενημέρωση ότι επιχειρείται μερική αναστολή από το 2014 με κοινωνικά κριτήρια.

Τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια που βρίσκονται στο «κόκκινο» είναι πάνω από 320.000 δάνεια, ενώ ο αριθμός των στεγαστικών που θα βρεθούν σε διαδικασία πλειστηριασμού εκτιμάται σε περισσότερα από 106.000.

δ) Έχουν εφεύρει ένα “Αυτόματο Ρυθμιστή Αφαίρεσης” μισθών, συντάξεων και μικροκαταθέσεων από τους λογαριασμούς εργαζομένων και συνταξιούχων, μικροκαταθετών, αλλά και όσων οφειλετών βρίσκονται παγιδευμένοι να χρωστάνε στο Δημόσιο. Από την Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου του 2013 θα αρχίσει το πλιάτσικο.

ε) Έχει νομοθετήσει κι ένα ευχάριστο φιλολαϊκό μέτρο η εντολοδόχος Κυβέρνηση, το οποίο θα ισχύσει από αύριο: τη μείωση του ΦΠΑ στις ταβέρνες από το 23 στο 13%. (Μόνο για τους καθιστούς, όχι για τους όρθιους ή αυτούς που παραγγέλνουν σπίτι).

Οπότε αγαπητοί μου παραθεριστές, άνεργοι, απολυμένοι, φτωχοί και κακομοίρηδες, ξεχυθείτε στις ταβέρνες από αύριο να ξεσκιστείτε στα φαγκριά, τα φιλέτα και τους αστακούς. Το φαί έξω έχει φτηνύνει με πρωτοβουλία του πολυχρονεμένου μας πρωθυπουργού Αντώνη -γ@μώ το κεφάλι μου ο μαλάκας- Σαμαρά.

Καλές διακοπές και οι αυτοκτονίες με μέτρο! Τα έξοδα κηδείας είναι απλησίαστα...

ΑΡΧΕΙΟ FORBES: “Μην λέτε στους Έλληνες για την Αργεντινή! Ο μεγάλος φόβος Ευρωπαίων. Oι Έλληνες θα μιμηθούν τους Αργεντινούς, που δεν πλήρωσαν & ανταμείβονται για αυτό”

FORBES Ο μεγαλος φοβος των Ευρωπαιων.οι Έλληνες θα μιμηθούν τους Αργεντινούς, οι οποίοι αρνούνται να πληρώσουν τα διεθνή χρέη τους και ανταμείβονται γι ‘αυτό.

“Όταν μιλάτε για Ελλάδα, προς Θεού, μην αναφέρετε την Αργεντινή!”

Δυστυχώς για τον Αμερικανό αξιωματούχο, στο Ολυμπία, πρώτοι (όταν όλοι κοιμόντουσαν) μιλήσαμε για Αργεντινή. Δυστυχώς τότε ο κόσμος δεν γνώριζε και το Μέγκα μεσουρανούσε: Το ΔΝΤ και πως να το …τσακίσουμε.

Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οχετό στρατευμένης συκοφαντίας από όλο το σύστημα. Και πολλούς “αντιμνημονιακούς” του μεροκάματου βέβαια, που μπορείτε να δείτε στον συνδεσμο που παραθέσαμε.

Άραγε τι συνέβη στο ΑΕΠ της Αργεντινής, μετά την μονομερή διαγραφή του χρέους; Τα στοιχεία στον πίνακα είναι απο το ΔΝΤ

 

LEFTeria

Κυριακή, 29 Ιουλίου 2012

http://lefteria-news.blogspot.gr/2012/07/forbes.html

Don’t Mention Argentina and Greece In the Same Breath!

James K. Glassman, Contributor

7/25/2012

Ένας Υφυπουργος της Κυβερνησης Μπους,μετα από ένα ταξιδι στην Ευρωπη, μεταφερει αυτολεξει,τον μεγαλυτερο φοβο των Ευρωπαιων.

Οι Ευρωπαίοι φοβούνται ότι οι Έλληνες θα μιμηθούν τους Αργεντινούς, οι οποίοι αρνούνται να πληρώσουν τα διεθνή χρέη τους και ανταμείβονται γι ‘αυτό.

Αφου συνεχίζει με τις ίδιες κούφιες απειλές προς την Αργεντινή, που εξαπέλυε ο Μπούς κάποια χρόνια πρίν, σημειώνει οτι η Αργεντινη το 2001 παρουσίασε στους πιστωτές  ” μια προσφορα από 35 σεντς  στο δολάριο, για περίπου 80 δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια”.

Τα υπόλοιπα τα διεγραψε μονομερώς και έχει πλήρως αγνοησει περισσότερες από 100 δικαστικές αποφάσεις, σε όλο τον κόσμο.

Συμφωνα με τον Συντηρητικό αρθρογράφο η Αργεντινή έχει τιμηθεί πραγματικά. Είναι σήμερα ένα από τα πλέον διαπρεπή μελη της ομάδας G20 και αυτό που προβληματίζει τους εμπειρογνώμονες της Ευρωπαϊκής πολιτικής είναι ότι η Ελλάδα θα εξετάσει την εμπειρία της Αργεντινής και θα πει, “Αυτή είναι μια καλή λύση για εμάς!

Να μην αναφέρω την Αργεντινή και την Ελλάδα στην ίδια πρόταση!

Κρίνοντας από τις συζητήσεις που είχα στην Ευρώπη πριν από λίγες εβδομάδες με δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς και φορείς χάραξης πολιτικής (συμπεριλαμβανομένου τουλάχιστον ενός υπουργού Εξωτερικών), θα έλεγα ότι υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία όταν οι δύο χώρες  χρησιμοποιούνται στην ίδια πρόταση: Αργεντινή και Ελλάδα.

Αυτοί οι Ευρωπαίοι είναι βαθιά ανησυχοι ότι η Ελλάδα – για να μην αναφέρουμε την Ισπανία και την Ιταλία – θα ακολουθήσει το παράδειγμα της Αργεντινής, θα αποκήρυξει τα χρεη, χωρίς να τηρησει τους διεθνείς κανόνες και στο τελος θα ανταμείφθει για την ανευθυνότητα της.

Η Αργεντινή κατέχει το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη χρεοκοπία στην ιστορία.Το 2001, η χώρα παρουσίασε στους πιστωτές  ” μια προσφορα από 35 σεντς στο δολάριο, “take-it-or-leave-it”, όπως το περιοδικό Economist το έθεσε, για περίπου 80 δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια. Οι πιστωτές είχαν καταβάλει συνήθως 50-60 λεπτά.”

Έτσι, οι δανειστές της Αργεντινής δεν είχαν άλλη επιλογή και πολλοί ξένοι αποδεχτηκαν. Άλλοι, ωστόσο, αρνήθηκαν. Σύμφωνα με τον Graham Mather, πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Φόρουμ για τα Χρηματοπιστωτικα στο Λονδίνο, η Αργεντινή εξακολουθεί να χρωστά $ 15 δισ. σε ιδιώτες – συμπεριλαμβανομένων των δεκάδων χιλιάδων Ιταλών συνταξιούχων και αρκετων θεσμικων επενδυτων

Ακόμη χειρότερα, η Αργεντινή έχει αγνοησει περισσότερες από 100 δικαστικές αποφάσεις, σε όλο τον κόσμο.Ο Thomas Griesa,ενας δικαστης σε ένα Περιφερειακό Δικαστήριο των ΗΠΑ  που χειρίστηκε πολλές από τις περιπτώσεις, αποκαλεσε την τακτικη της Αργεντινής προς τους πιστωτές της “ανήθικη”.

Τώρα γυρίζουμε στην Ελλάδα. Είναι μία από τις πολλές ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν μια οικονομική κρίση που θα μπορούσε να είναι τόσο τρομερή, όπως της Αργεντινής – ή και χειρότερη. Όταν η Αργεντινή είχε αδυναμία πληρωμής, το έλλειμμα ήταν μόνο 3,2 τοις εκατό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, αλλά το έλλειμμα στην Ελλάδα είναι 7,8%  του ΑΕΠ. Οι New York Times αναφερουν: “Ως ποσοστό του ΑΕΠ, το χρέος στην Ελλάδα του 150% είναι πολύ χειρότερο από αυτό που ειχε η Αργεντινή  όταν πτώχευσε.”

Αυτό που προβληματίζει τους εμπειρογνώμονες της Ευρωπαϊκής πολιτικής είναι ότι η Ελλάδα – ή, αν πρόκειται για αυτό, η Ισπανία και ποιος ξέρει ποιες άλλες χώρες – θα εξετάσει την εμπειρία της Αργεντινής και θα πει, “Αυτή είναι μια καλή λύση για εμάς!”

Ο λόγος είναι ότι η Αργεντινή δεν έχει τιμωρηθεί από τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς για την ανεύθυνη συμπεριφορά της. Το αντίθετο. Η Παγκόσμια Τράπεζα έχει δανειοδοτήσει την Αργεντινή περίπου 8 δισ. δολάρια και η Διαμερικανική Τράπεζα Ανάπτυξης (IADB) αρκετά δισεκατομμύρια περισσότερα, συμπεριλαμβανομένου, κατά ειρωνεία της τύχης, 36 εκατομμύρια δολάρια στις 6 Ιουλίου για την “παραγωγική θεσμική ενίσχυση και τη δημοσιονομική διαχείριση.”

Πέρα από τα δάνεια, η Αργεντινή έχει τιμηθεί πραγματικά. Είναι σήμερα ένα από τα πλέον διαπρεπή μελη της ομάδας G20 και η οργάνωση των μεγάλων οικονομιών χρεώθηκαν με “την αποκατάσταση της παγκόσμιας ανάπτυξης, την ενίσχυση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, και τη μεταρρύθμιση των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων” στον απόηχο της παγκόσμιας κρίσης 2008-09.

Και αυτό ακριβώς είναι που ανησυχεί τους Ευρωπαίους που συνομίλησα.

Οτι η Ελλάδα μπορεί νομίμως να δεί την Αργεντινή ως μια χώρα που έχει δει την ανευθυνότητα και την έλλειψη διεθνούς συνεργασίας να αποδίδουν καρπούς. Ο Λάρι Έλιοτ, οικονομικός συντάκτης της  Guardian στην Βρετανία, συνόψισε την υπόθεση σε ένα άρθρο με τον τίτλο, “Η Ελλάδα θα πρέπει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αργεντινής”. και σε υπότιτλο,κατέληξε στο συμπέρασμα, “όταν μια οικονομική κρίση σε χτυπησει, είναι συχνά καλύτερο να προχωρησεις μόνος. “

Μερικά κρατη, ωστόσο, ανελαβαν δράση εναντίον της Αργεντινής. Τον Σεπτέμβριο, το Υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε επίσημα ότι “οι ΗΠΑ θα αντιταχθούν σε δανεισμο στην Αργεντινή” από την  Παγκόσμια Τράπεζα και το IADB. Οι ΗΠΑ έκαναν το πρώτο βήμα ψηφίζοντας κατά  του δανεισμο 232 εκατομ. δολάριων σε δάνεια της IADB στις 14 Σεπτεμβρίου.

O εκπρόσωπος Υπουργείου Οικονομικών είπε, “η Αργεντινή απέτυχε να τιμήσει τις δεσμεύσεις της ως μέλος της Ομάδας των 20 και των υποχρεώσεων της προς το ΔΝΤ, την Λέσχη του Παρισιού και το ICSID. Έχουμε πει επανειλημμένα στις αρχές της Αργεντινής ότι θα πρέπει να διορθώσουν αυτές τις πολιτικές.”.

Η ιδιαίτερη εντύπωση που πήρα από τους Ευρωπαίους – κανένας από τους οποίους δεν ήθελε να μιλήσει επισημα για την ωρα – ήταν ότι τουλάχιστον ορισμένες από τις χώρες τους, θα ακολουθήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες οι οποιες αντιτίθενται σε περαιτέρω δάνεια.

Το ζήτημα των G20 μπορεί να είναι ακόμη πιο επιτακτικό. Ο Γερουσιαστής Ρίτσαρντ Λούγκαρ, Ρεπουμπλικανος, ο οποίος προήδρευσε της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων, εισήγαγε ένα ψήφισμα το Μάιο, ζητώντας την αναστολή της παρουσίας της Αργεντινής από το G20.

“Σε αντίθεση με τις χώρες που αντιμετωπίζουν πραγματικές προκλήσεις’, δήλωσε ο Λούγκαρ, “η Αργεντινή έχει μια παραγωγική οικονομία και πάνω από $ 45 δισεκατομμύρια αποθεματικά. Θα μπορούσε εύκολα να ζήσει τηρωντας τους κανόνες και να πληρώσει τους λογαριασμούς της, αλλά η σημερινή κυβέρνηση επιλέγει το αντίθετο”.

Σε ένα σκληρο Editorial τον Απρίλιο, η Wall Street Journal ζήτησε την αποβολή της Αργεντινής από τους G20, επικαλούμενη την απόφαση της Προέδρου Κριστίνα Κίρσνερ να εθνικοποιήσει την πετρελαϊκή εταιρεία YPF με την κατάσχεση μετοχών που κατέχονται από μια ισπανική εταιρεία. Η Washington Post δημοσίευσε ομοίως ένα editorial,λέγοντας  ότι “ένας τρόπος για να στείλετε ένα ξυπνητήρι θα ήταν να βγάλετε την Αργεντινή από την Ομάδα των 20, την δήθεν ελίτ των κρατών που συγκεντρώνεται για να αναλύσει τα οικονομικά προβλήματα του κοσμου.”

Η υπόθεση εναντίον της Αργεντινής είναι ισχυρή. Τον περασμένο μήνα, ο Alex Brill, ένας ερευνητής στο American Enterprise Institute, ανακοίνωσε μια μελέτη, που χρηματοδοτείται από την Εθνική Ένωση Φορολογουμένων, υποστήριζοντας ότι τα αντικειμενικά κριτήρια για την εισαγωγή στους G20, κινδυνεύουν να χάσουν την νομιμότητά τους λόγω του αυθαίρετου χαρακτήρα των αποφάσεων των μελών του.

Έχουμε αναπτύξει ένα σύστημα βαθμολόγησης που βασίζεται σε επτά μετρήσεις που αναπτύχθηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στη συνέχεια εφαρμόζοντας τα πρότυπα αυτά – στα οποία περιλαμβάνονται το ΑΕΠ, ο όγκος του εμπορίου, οι παγκόσμιες συνδέσεις των εγχώριων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και του κράτους δικαίου – στα τρέχοντα μέλη και σε περίπου δύο ντουζίνες άλλες χώρες.

Βρήκαμε ετσι ότι δύο μέλη σαφώς δεν ανήκουν στην G20: Η Αργεντινή και η Ινδονησία. Η Αργεντινή ήταν μακράν η χειρότερη. Σκόραρε 18,1 στην κλίμακα μας – κάτω από χώρες όπως η Αίγυπτος (23,6), Ταϊλάνδη (32,1), και, ναι, η Ελλάδα (37,3). Η Αργεντινή εχει σημερα το μικρότερο ΑΕΠ των G20 Κατατάσσεται επίσης χαμηλότερα κατά πολύ για την οικονομική διασυνδεσιμότητα και είναι προτελευταια (λίγο καλύτερα από τη Ρωσία) για το κράτος δικαίου και τον έλεγχο της διαφθοράς.

Επιπλέον, η Αργεντινή κατατάσσεται τελευταία σε συμμόρφωση προς τις κατά προτεραιότητα δεσμεύσεις που τα μέλη του G20 εβαλαν κατά την σύνοδο κορυφής στη Σεούλ το 2010. Η Αργεντινή πετυχε μόνο 46% των δεσμεύσεων, σε σύγκριση με ένα μέσο μέλος που πετυχε 76% . Με λίγα λόγια, με κάθε αντικειμενικό κριτήριο, η χώρα δεν είχε ποτέ δουλεια να είναι στην G20. Η εφημερίδα Washington Post πρότεινε να αντικατασταθεί  η Αργεντινή από τη Χιλή. Ίσως, αλλά η Χιλή είναι μία από τα είκοσι  μη-μέλη του G20 που κατατάσσονται ψηλότερα από την Αργεντινή.

Η Αργεντινή έχει παγώσει από τις πιστωτικές αγορές εδώ και μια δεκαετία, και, παρά τους ισχυρισμούς του Larry Elliott και άλλων, υπήρξαν πράγματι σοβαρές συνέπειες. Οι New York Times, επικαλούμενη μια σύμβουλο επιχειρήσεων στο Ροζάριο, μια πόλη βόρεια του Μπουένος Άιρες, λέει οτι “η Αργεντινή δεν θεωρείται πλέον μια σοβαρή χώρα”.

Οι Αργεντινοι  αξιωματούχοι σήμερα κωλυσιεργούν έχοντας λανθασμένες αξιώσεις, όπως ότι η Αργεντινή “αναγνώρισε το χρέος της και κατέβαλε τα δεοντα.” Αλλά η Αργεντινή έχει μια επιλογή. Η Κυβέρνηση της μπορεί να εξοφλήσει τις οφειλές της, σύμφωνα με τα δικαστήρια και στο ICSID,να επανέλθει στη διεθνή κοινότητα και, μέσω αυτών των δράσεων, να διατηρησει μάλλον την έδρα της στην G20. Ή μπορεί να παραμείνει ένα παγκόσμιος αποστάτης και αναπόφευκτα να χάσει και τα δύο δάνεια της Παγκόσμιας Τράπεζας και το καθεστώς της G20.

Η μεγάλη ανησυχία δεν είναι ότι αυτοκαταστρέφεται η Αργεντινή, αλλά ότι η τρέχουσα θέση της ως μέλος του G20 παρέχει ένα παράδειγμα για άλλα έθνη που αγνοούν και υποτιμούν τα διεθνή χρηματοοικονομικα πρότυπα. Αυτό είναι που ανησυχεί τους υπεύθυνους Ευρωπαίους, οι οποίοι φοβούνται ότι η Ελλάδα και άλλες οφειλέτες που βρίσκονται σε κίνδυνο, θα ακολουθήσουν το μοντέλο της Αργεντινής. Ελπίζουμε να μην το κάνουν.

Ο James Κ. Glassman ήταν πρώην Υφυπουργός Δημόσιας Διπλωματίας και Δημοσίων Υποθέσεων στην Κυβερνηση του G.W.Bush

http://www.forbes.com/sites/jamesglassman/2012/07/25/dont-mention-argentina-and-greece-in-the-same-breath/

 

Πηγή: ΟΛΥΜΠΙΑ

Κυβέρνηση πολιτικών αποβρασμάτων

του Γιώργου Δελαστίκ

Ούτε στην Κρήτη δεν μπορεί πια να σταθεί ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ούτε στο πιο ακραίο προπύργιο του ΠΑΣΟΚ, όπως αποδείχθηκε από την περιοδεία του στο νησί. Με θύελλα διαμαρτυριών, φραστικών επιθέσεων και εκτοξευθέντων μικροαντικειμένων πάσης φύσεως τον υποδέχτηκαν οι Κρητικοί, προκαλώντας ματαιώσεις συναντήσεών του και οχύρωσή του στο ξενοδοχείο στο Ηράκλειο, προκειμένου να αποφύγει τον εξευτελισμό της φάπας, ενώ χρειάστηκε ειδικό σχέδιο με …πρόβες(!) της αστυνομίας για να τον χώσουν στο ξενοδοχείο πριν τον προλάβει ο κόσμος. Όχι φυσικά ότι συγκινεί τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ το μίσος του λαού, ακόμη και των ψηφοφόρων του …ΠΑΣΟΚ(!) εναντίον του προσώπου του.

Ο Βενιζέλος ξανάγινε υπουργός. Αυτό είναι το θεμελιώδες και όλα τα υπόλοιπα είναι ασήμαντες λεπτομέρειες γι’ αυτόν. Δεν βλέπετε τι αγώνα κάνει ο άλλος φωστήρας του ΠΑΣΟΚ, ο επί τριακονταετία υπουργός Θεόδωρος Πάγκαλος, προκειμένου να προσληφθεί στην κυβέρνηση Σαμαρά; Ξέρασε όλη η Ελλάδα πάνω του ακούγοντας τα όσα είπε προκειμένου να συγκινήσει τον ακροδεξιό ένοικο του Μαξίμου που ξέρει ότι θα πέσει θύμα έξωσης μόλις γίνουν εκλογές και γι’ αυτό προσπαθεί να τις αποφύγει με κάθε τρόπο. Αυτογελοιοποιήθηκε για χιλιοστή φορά ο Πάγκαλος, αλλά ακόμη τίποτα. Και τι δεν είπε! «Κομμουνιστικό όργανο ήταν η ΕΡΤ. Κομμούνιζε από το πρωί ως το βράδυ. Μέχρι αηδίας», δήλωσε εμβριθώς στον ραδιοσταθμό Βήμα FM! Όλη η Ελλάδα θεωρούσε την ΕΡΤ του Σαμαρά εμετική σαν την ΥΕΝΕΔ επί χούντας και ο Πάγκαλος τη θεωρούσε …«κομμουνιστικό όργανο»! Φανταστείτε με τι φασιστικά αποβράσματα έχουμε μπλέξει! Έκανε κι άλλες φιλότιμες προσπάθειες ο Πάγκαλος για να πετύχει την πρόσληψή του ως υπουργού γιατί τα τεστ που πρέπει να περάσει κάποιος για να καθήσει σε υπουργικό θώκο είναι πολύ δύσκολα σε ό,τι αφορά στο πολιτικό θράσος. Κολώνει όμως ο Πάγκαλος ποτέ στο θέμα του ξετσίπωτου κυνισμού; Ουδέποτε.

«Υποστηρικτές όλων των τραμπούκων και όλων των κακοποιών(!)» είναι αυτοί στον ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε ο Πάγκαλος. «Έχουν μαζέψει όλα τα κατακάθια της κοινωνίας» πρόσθεσε και προχώρησε στην πρόβλεψη ότι «το καλοκαίρι θα κάνουν τραμπουκισμούς, αλητείες, αταξίες», αποδεικνύοντας έτσι ότι θέλει να φάει τη θέση του Δένδια στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Για να συγκινήσει τον «άκαρδο» Σαμαρά, ο Πάγκαλος δεν δίστασε να εμφανίσει τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ως …αναρχοκομμουνιστές(!) που «δεν θέλουν να κυβερνήσουν κοινοβουλευτικά τη χώρα, αλλά να συντηρήσουν μέσα από το χάος που θα δημιουργήσουν την επαναστατική τους προοπτική»!!! Είδατε τι θαύματα κάνει η προτέρα μαρξιστική παιδεία του Πάγκαλου, του Γεωργαλά (του προπαγανδιστή της χούντας των συνταγματαρχών) και των ομοίων τους; Πάντως, εικόνισμα πρέπει να του κάνει του Πάγκαλου ο Τσίπρας! Δυο-τρεις τέτοιες συνεντεύξεις να δώσει ακόμα ο Πάγκαλος και την αυτοδυναμία την έχει στην τσέπη ο Αλέξης! Όσο όμως παραμένουν ακόμη στην εξουσία ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να διαλύσουν τη χώρα και να την μετατρέψουν σε ένα απέραντο ανθρωποσφαγείο εργαζομένων. Μόνο αυτή την εβδομάδα αποφάσισαν να υποβαθμίσουν σε δασκάλους δημοτικού σχολείου 5.000 καθηγητές γυμνασίων και λυκείων. Να καταργήσουν 2.500 οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών, καταργώντας 46 από τις 110 ειδικότητες που υπήρχαν στα δημόσια επαγγελματικά λύκεια και να απολύσουν 2.000 καθηγητές με το τέχνασμα της διαθεσιμότητας. Στόχος να κατευθυνθούν δεκάδες χιλιάδες μαθητές σε ιδιωτικά ΙΕΚ για να τους γδάρουν οικονομικά οι ιδιοκτήτες!

Προωθούν επίσης ακάθεκτοι την κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος υγείας, με κύριο όπλο το τέρας του ΕΟΠΠΥ που δημιούργησαν ακριβώς γι’ αυτόν το σκοπό. Όπως ανέφερε ο πρόεδρος του ΕΟΠΠΥ στη Βουλή, ο οργανισμός αυτός δημιουργεί νέα χρέη με τον ιλιγγιώδη ρυθμό των σχεδόν …4 εκατομμυρίων ευρώ την ημέρα! Καθώς οι απολύσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων οδηγούν στην κατάρρευση των εσόδων του, η κυβέρνηση ετοιμάζεται όχι να αλλάξει τη μνημονιακή πολιτική, αλλά να επιβάλει …νέους φόρους για την υγεία! Την ίδια ώρα ετοιμάζεται να κλείσει ως τα τέλη αυτού του μήνα και 13 νοσοκομεία, ενώ θα κλείσει δεκάδες νοσοκομεία και κέντρα υγείας στις αρχές του 2014! Τίποτα δεν θα αφήσει όρθιο για την κυβέρνηση που θα την διαδεχθεί. Το μόνο που ενδιαφέρει αυτούς τους πολιτικούς απατεώνες που μας κυβερνούν είναι πώς θα γλιτώσουν το τομάρι τους και δεν θα μπορέσει να τους βάλει φυλακή η επόμενη κυβέρνηση για τα οικονομικά εγκλήματα που ενδεχομένως θα έχουν διαπράξει. Έτσι η κυβέρνηση έφερε στο πολυνομοσχέδιο διάταξη με την οποία απαλλάσσει κάθε ποινικής και αστικής ευθύνης τα μέλη της διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), την οποία διοίκηση θέλουν να «κρεμάσουν» οι τραπεζίτες για προκλητική, όπως ισχυρίζονται, προτίμηση να εκχωρηθεί το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο σε συγκεκριμένη ιδιωτική τράπεζα.

Από τις αστικές και ποινικές ευθύνες έχει απαλλαγεί η διοίκηση και του ΤΑΙΠΕΔ, του ταμείου εκποίησης δηλαδή της δημόσιας περιουσίας έναντι πινακίου φακής. Την εποχή αυτή είναι βέβαιο ότι θα πλουτίσουν κάποιοι, όπως ακριβώς έγινε με τους μαυραγορίτες κατά τη διάρκεια της παλιάς γερμανικής κατοχής, της ναζιστικής. Έτσι και τώρα η νέα γερμανική κατοχή θα αναδείξει τους νέους μαυραγορίτες, το ίδιο αδίστακτους όπως οι παλιοί και προερχόμενους πάλι από τη δοσίλογη Δεξιά. Θα τους αφήσουμε πάλι να πλουτίσουν στην υγεία των κορόιδων; Αν ναι, είμαστε άξιοι της τύχης μας.

Πηγή: ΠΡΙΝ

Ο «υπουργός Παιδείας» απολύει καθηγητές και εγκαινιάζει ιδιωτικό ΙΕΚ με τις ίδιες ειδικότητες!

Χαράς ευαγγέλια για τον ιδιοκτήτη του ΙΕΚ ΑΚΜΗ που ο «υπουργός Παιδείας» παραβρέθηκε στα εγκαίνια της νέας του μονάδας στον Πειραιά φέρνοντάς του έναν μποναμά. Λίγες ημέρες μετά, ανακοίνωσε την απόλυση 2.500 καθηγητών των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, ειδικοτήτων όπως τα επαγγέλματα υγείας, αισθητικής, γραφικών τεχνών κ.ά. συνολικά 52 τον αριθμό. Στις ειδικότητες που καταργούνται φοιτούν περίπου 20.000 μαθητές. Τρομερή πελατεία για τον ιδιοκτήτη του ΙΕΚ ΑΚΜΗ, και άλλους ευεργέτες αυτού του τύπου που πουλάνε τέτοιες ειδικεύσεις. Ούτε στο όνειρό τους δεν θα το έβλεπαν, που λέει ο λόγος, δηλαδή. Γιατί  θα έχουν  κάνει  κι αυτοί τα κουμάντα τους ως παράγοντες του τόπου. Εξάλλου, στη συγκεκριμένη περίπτωση,  ο «υπουργός» εκλέγεται στην εκλογική περιφέρεια του εν λόγω ΙΕΚ, όλο και κάτι θα έχει να περιμένει.
Τα εισαγωγικά στο «υπουργός Παιδείας» δεν είναι τυχαία, όπως όλοι αντιλαμβάνονται.  Τι είδους υπουργός για την Παιδεία είναι αυτός που κλείνει δημόσια σχολεία, απολύει καθηγητές  και εγκαινιάζει μετά πολλών επαίνων την «υγιή επιχειρηματικότητα στο χώρο της παιδείας»;  Ρητορικό το ερώτημα, βεβαίως. Ίδιος με όλους τους άλλους υπαλληλίσκους της τρόικας και φίλους της «υγιούς επιχειρηματικότητας» , ιδίως όταν οι φορείς της βρίσκονται στις περιφέρειες εκλογής τους και θα κάνουν το κατι τις στις δύσκολες στιγμές που θα περάσουν όλοι αυτοί που κατεδαφίζουν δημόσια αγαθά επ΄ ωφελεία ιδιωτών που καραδοκούν ν΄ αρπάξουν μερτικό.
Διότι δημιουργούν το πιο «υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον» που θα μπορούσε να υπάρξει. Φθηνό απολυμένο προσωπικό. Σπουδαστές που θα αναγκαστούν να στραφούν στις ιδιωτικές σχολές για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Οικογένειες που θα σφίξουν ακόμη περισσότερο το ζωνάρι για να εξασφαλίσουν κάποια προσόντα στα παιδιά τους για μια αβέβαιη ελπίδα: να επιβιώσουν στη ζούγκλα της ανεργίας.
Είμαστε σίγουροι ότι την επόμενη εβδομάδα που θα επισκεφθεί την Ελλάδα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Β. Σόιμπλε θα ήθελε να χτυπήσει με στοργή στην πλάτη τον «υπουργό Παιδείας», διότι επιτελεί  το ευρωπαϊκό καθήκον του και με το παραπάνω. Δεν είναι και μικρό πράγμα να θες να απολύσεις μέσα σε δυο χρόνια, μέχρι το 2014, 15.000 εκπαιδευτικούς και να συρρικνώσεις τη δημόσια εκπαίδευση. Κανονικά θα έπρεπε να τον παρασημοφορήσει

Πηγή: INPRECOR

Ανακοίνωση της Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ για τις τρέχουσες εξελίξεις

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 

Οι ραγδαίες εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, δείχνουν καθαρά αυτό που εξ αρχής είχαμε προβλέψει.

 

Τα νέα μέτρα που μετά βδελυγμίας απέρριπταν οι κυβερνητικοί εταίροι είναι εδώ, ανεξάρτητα από την ανεξάντλητη ικανότητα των μηχανισμών προπαγάνδας να τα βαφτίζουν καλλιεπώς, ως «μεταρρυθμίσεις», «εξυγίανση», «εκσυγχρονισμό» κτλ. γιατί έτσι πιστεύουν ότι θα ξεγελάσουν ακόμα μια φορά τους αφελείς «υπηκόους» του «βασιλείου» τους, ενώ η «κοινοβουλευτική» αντιπολίτευση περί άλλων τυρβάζει και νοιάζεται. Να εξασφαλιστεί παντοιοτρόπως η συνέχεια του συστήματος, με απλή αλλαγή ρόλων στους θώκους της εξουσίας. Απέναντι στο «success story» της κυβέρνησης, αντιπαραθέτει το δικό της αντίστοιχο: την κυβέρνηση της «Αριστεράς», που θα εξασφαλίσει την «ομαλή» πορεία της χώρας εντός της ευρωένωσης.

 

Στη πραγματικότητα το καθεστώς, με την αντιπολίτευση σε ρόλο, επί της ουσίας, παρατηρητή, δίνει την τελική μάχη για την αυτοσυντήρησή του, έστω κι αν ο πανικός των ανθρώπων του το οδηγεί, όχι μόνο στην περαιτέρω αυταρχικοποίηση, αλλά και στην αυτογελοιοποίησή του, όπως συνέβη με την περίφημη ΝΕΡΙΤ, που έγινε ΕΔΤ για να καταλήξει ΔΤ, εκπέμπουσα από τα ιδιωτικά στούντιο της σύγχρονης ΥΕΝΕΔ, του γνωστού πλέον σε όλους για τις ακριβοπληρωμένες υπηρεσίες του προς το καθεστώς, MEGA. 

 

Το οικονομικό, αλλά προπαντός το πολιτικό, αδιέξοδο που έχει περιέλθει η χώρα είναι πλήρες. Η κατάσταση αυτή, παρά τα διάφορα «success stories» με τα οποία το ανίκανο και ξεπουλημένο πολιτικό προσωπικό προσπαθεί απεγνωσμένα να συντηρήσει ένα κάποιο κλίμα αισιοδοξίας και παρά τις «ενέσεις» στήριξης από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ, προκειμένου να μη διαταραχθεί το ευρωσύστημα τουλάχιστον μέχρι τις Γερμανικές εκλογές, και μετά βλέπουμε, μετατρέπεται ταχύτατα σε απόλυτη κατακρήμνιση. Μια κατακρήμνιση που συμπαρασύρει τα πάντα. Από τα θρύμματα της όποιας δημοκρατικής νομιμότητας είχαν απομείνει μέχρι την τελευταία θέση εργασίας, μέχρι και το τελευταίο ιδιόκτητο σπίτι. Για τις εργασιακές σχέσεις και την ανεργία, ας μη μιλούμε καλύτερα. Η προοπτική μιας ανεξέλεγκτης κατάρρευσης συνολικά του συστήματος, πιο πιθανή από ποτέ, με ό,τι αυτό θα σημάνει για το σύνολο του Ελληνικού λαού και την ίδια την ύπαρξη της χώρας.

 

Τώρα όλοι γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει «μεταρρύθμιση» και «ανάπτυξη» για τους καταστροφείς. Οι μεν ξένοι επιμένουν μανιωδώς και κερδοσκοπούν ασύστολα επάνω από το πτώμα της Ελλάδας, οι δε ντόπιοι εντολοδόχοι τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν μερικούς μήνες κυβερνητικής εξουσίας ακόμα, δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτα. Με την αντιπολίτευση στον δικό της κόσμο να ρίχνει, κουρασμένη, «τουφεκιές» στον αέρα, νομιμοποιώντας τα εγκλήματα εφ’ όσον εξακολουθεί να συνδιαλέγεται «κοινοβουλευτικά», αρνούμενη να εγκαταλείψει τους θώκους και να έλθει κοντά στον χειμαζόμενο λαό, οδηγώντας τον στην ανατροπή και τη λύτρωση.

 

Τώρα ήρθε η ώρα για το γενικό ξεσηκωμό. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, της «Κατσέλης», του Τιτάνα, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου οι καθηγητές και δάσκαλοι, οι υπάλληλοι των δήμων και οι νοσοκομειακοί αποδεκατίζονται και αντιδρούν σπασμωδικά. Το ίδιο αποδεκατίζονται τα τελευταία ψήγματα δημόσιας παιδείας και υγείας. Το ασφαλιστικό καταρρέει. Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται στους ημέτερους «μπιρ παρά». Η ιδιωτική περιουσία, το «κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του Έλληνα» ως επόμενος στόχος, ήδη έχει δεχθεί τα πρώτα χτυπήματα με τα χαράτσια και την υπερφορολόγηση.

 

Οι εργαζόμενοι προσπαθούν να αντισταθούν, όπως όπως. Όμως κανείς εργαζόμενος, κανείς άνεργος δεν μπορεί μόνος του. Κανείς κλάδος δεν πρόκειται να τα καταφέρει. Ακόμα κι αν του υποσχεθούν την εξαίρεση από τον κανόνα της μεγάλης σφαγής, ακόμα κι αν το πετύχει προσωρινά. Πολύ απλά γιατί τα πράγματα ακολουθούν τη δική τους λογική. Τη λογική της κατοχής και του ανδραποδισμού των «ηττημένων» που επέβαλαν οι ξένοι επικυρίαρχοι και οι εγχώριοι ολιγάρχες υποτακτικοί τους, μετατρέποντας τη χώρα σε λάφυρο και τους κατοίκους της σε σκλάβους.

 

Και αυτή η λογική, η λογική του πιο αυθεντικού φασισμού που έχει ποτέ υπάρξει, πρέπει να σπάσει.

 

Και ήρθε η ώρα να σπάσει!

 

Διαφορετικά η μαύρη τρύπα θα καταπιεί όλους, ακόμα κι αυτούς που δεν αισθάνονται ότι έχει έρθει η σειρά τους. Ακόμα κι αυτούς, τους λίγους, που πιστεύουν ότι είναι ασφαλείς και επιχαίρουν με τα δεινά των υπολοίπων.

 

Και η λογική των πραγμάτων μπορεί να σπάσει, μπορεί να αναστραφεί μόνο με την Ενότητα και την οργανωμένη αντεπίθεση. Ενότητα στη βάση, πέρα από τεχνητούς διαχωρισμούς και παρωχημένες ιδεοληψίες. Όλοι οι εργαζόμενοι, όλοι οι άνεργοι, όλοι οι κλάδοι ήρθε η ώρα να συντονιστούν. Κοινές επιτροπές αγώνα σε όλους τους χώρους. Με αιχμή την κατειλημμένη ΕΡΤ, να γίνουν λειτουργικές καταλήψεις παντού, με κοινό στόχο τη:

 

ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

για να πάρουμε τη Ζωή και την Πατρίδα μας πίσω!

 

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο, πιστό στις αρχές και τις θέσεις του, δίνει ελπίδα και προοπτική, παλεύοντας στην πρώτη γραμμή μαζί με το Λαό, μέχρι την τελική Νίκη!

 

Αθήνα 13 Ιουλίου 2013

Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

H Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η ευρωζώνη καταρρέει μέσα στην πιο απόλυτη παρακμή όπως η αρχαία ρωμαϊκή αυτοκρατορία...

Του Δημήτρη Καζάκη

Από την ιστορία είναι γνωστό ότι η αρχαία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δηλαδή ένα είδος Ευρωπαϊκής Ένωσης της εποχής, καθώς μετέτρεπε τους υπηκόους της σε μαλθακούς υπόδουλους της πιο παρασιτικής και αδίστακτης άρχουσας τάξης που είχε γνωρίσει μέχρι τότε ο κόσμος άρχισε η κοινωνία στο σύνολό της να αποσαθρώνεται και να παρακμάζει σε βαθμό πρωτόγνωρο μέχρι τότε. Η προσωπική ικανότητα και παλικαριά, η αγάπη για τη λευτεριά και το δημοκρατικό ένστιχτο της μάζας που θεωρούσε όλες τις υποθέσεις της πολιτείας σαν δικές της και είχαν κάνει την παλιά Ρώμη μεγάλη, είχαν εξαφανιστεί παντελώς. Την θέση τους είχε πάρει ο παρασιτισμός σ’ όλο του το μεγαλείο και η κοινωνική ηθική του όχλου, που σαν συρφετός ζούσε από τις αγαθοεργίες, ή τους εμφυλίους των αρχόντων της αυτοκρατορικής Ρώμης.

Δεν ήταν ο βούρδουλας που κρατούσε σε υποταγή τους αμέτρητους δούλους, τους ακόμη περισσότερους πληβείους και μυριάδες προλετάριους. Δεν ήταν ο δήμιος που τους εξανάγκαζε να ζουν μια ζωή χαμερπή στα πόδια των αρχόντων. Δεν υπήρχε ανάγκη για βούρδουλα. Εκεί που δεν υπάρχει παλικαριά και αγάπη για την ελευθερία οι τύραννοι δεν έχουν ανάγκη τον βούρδουλα, ούτε τον δήμιο. Την θέση του βούρδουλα πήρε ο αβάσταχτος φόρος και το τοκογλυφικό χρέος. Για να γλυτώσουν το αβάσταχτο βάρος των φόρων, πολλοί μικροϊδιοκτήτες προτιμούσαν να πουληθούν σαν δούλοι, μιας και οι τελευταίοι δεν πλήρωναν φόρους και η ελευθερία από τον φοροεισπράκτορα ήταν πιο γλυκιά σαν κίνητρο από την προσωπική ελευθερία.

Την πρώτη περίοδο της Ρωμαϊκής δημοκρατίας η δουλεία λόγω χρέους (nexum) ήταν αποδεχτή. Ο οφειλέτης έθετε τον εαυτό του ή κάποιο μέλος της οικογένειάς του ως εγγύηση για την περίπτωση που δεν μπορούσε να πληρώσει το χρέος του. Όμως η τοκογλυφία αλλά και η κακομεταχείριση των οφειλετών ήταν απαράδεκτη. H κακομεταχείριση ενός οφειλέτη από τον δανειστή κάτοχο του nexum στάθηκε η αφορμή να καταργηθεί με το νόμο Lex Poetelia Papiria το 326 π.Χ. κατά Λίβυο. Ωστόσο, καθώς η τοκογλυφία μετατράπηκε σε μια από τις πιο αγαπημένες δραστηριότητες πλουτισμού των αρχόντων της αρχαίας Ρώμης, τα δικαστήρια έβγαζαν σωρηδόν αποφάσεις που μετέτρεπαν σε δούλο του δανειστή, τον οφειλέτη που δεν μπορούσε να πληρώσει το χρέος του.

Το βάρος του χρέους άρχισε να πέφτει βαρύ σαν σάβανο στα πλειβιακά στρώματα της αρχαίας Ρώμης από νωρίς. Όταν οι αδελφοί Γράκχοι και οι οπαδοί τους το 133 π.Χ. προσπάθησαν να «κουρέψουν» τα χρέη των πληβείων, η κυρίαρχη τάξη που έλεγχε την Σύγκλητο αντέδρασε με βία, δολοφονώντας, σφάζοντας και καίγοντας τους εχθρούς της σε ανοιχτό εμφύλιο πόλεμο. Η τελευταία οργανωμένη προσπάθεια για να απαλλαγούν οι πληβείοι από την μέγγενη του χρέους ήταν η αποκαλούμενη συνωμοσία του Κατιλίνα το 63-62 π.Χ.. Όποιος τολμούσε να μιλήσει έστω για διαγραφή χρεών τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι, ενώ τις αντιδράσεις των μαζών ακολοθούσαν πάντα σφαγές και πόλεμοι. Ο ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος (56-120 μ.Χ.) γράφει στα Χρονικά (βιβλίο IV, 16):  «Η κατάρα της τοκογλυφίας ήταν πράγματι από παλιά στη Ρώμη και συνιστούσε την πιο συχνή αιτία για στάση και διχόνοια…»

Έως τον 5ο αιώνα η οικονομία της Ρώμης είχε καταρρεύσει. Οι συχνές στάσεις και οι εμφύλιοι, καθώς και οι αμέτρητοι πεινασμένοι που συσσωρεύονταν στις πόλεις, έκαναν πολλούς να καταφύγουν στην ύπαιθρο. Όταν ο αριθμός των δούλων που δεν άφηναν φόρους στο αυτοκρατορικό κράτος πλήθυναν τόσο ώστε ο κρατικός κορβανάς να μην μπορεί να συλλέξει όσα χρειάζεται για να χρηματοδοτήσει τα λούσα, τον παρασιτισμό και τους πολέμους της αυτοκρατορικής κλίκας, τότε επινοήθηκε ένα νέο σύστημα δουλείας. Πρώτα απαγορεύτηκε το να πουλά κάποιος τον εαυτό του σαν δούλο κι έτσι πλήθυναν οι χρεώστες, οι οφειλέτες. Ο οφειλέτης πια δεμένος με τον δανειστή του, υποχρεωνόταν πολλές φορές να δουλέψει ένα κομμάτι γης που του το παραχωρούσε ο άρχοντας δανειστής του μέχρι να ξεχρεώσει.

Έτσι ο δούλος έγινε δουλοπάροικος που μπορούσε αφενός να φορολογηθεί και ταυτόχρονα η δουλειά η δικιά του, της οικογένειάς του και τα προϊόν της καθώς και η γη με την οποία ήταν δεμένος ανήκαν στον άρχοντα. Μέχρι να ξεχρεώσει. Όμως καθώς ο άρχοντας έλεγχε το χρέος, ο δουλοπάροικος ήταν βέβαιο ότι δεν μπορούσε ποτέ να ξεχρεώσει. Ούτε αυτός, ούτε τα παιδιά του, ούτε τα παιδιά των παιδιών του. Μ’ αυτό το καθεστώς, την δουλοπαροικία του χρέους, την πεονία όπως αποκαλείται, εισήλθε στο ιστορικό προσκήνιο η φεουδαρχία.

Ο παλιός ελεύθερος μικροκτηματίας και τεχνίτης, που κυριαρχούσε στον πληθυσμό της παλιάς δημοκρατικής Ρώμης, είχε αντικατασταθεί πια με τον υπόδουλο του κράτους και του άρχοντα, που τα έχει χάσει όλα, μαζί και τη θέληση για ζωή. Έχει μετατραπεί σε επαίτη των ισχυρών. Κι οι επαίτες δεν ασκούν ούτε διεκδικούν δικαιώματα, επιβιώνουν απλά κατά παραχώρηση του ισχυρού και της εξουσίας. Γι’ αυτό και οι πληθυσμοί που έχουν καταντήσει επαίτες στην ιστορία δεν ήταν ποτέ σε θέση για τίποτε καλύτερο εκτός από το να ξεσπούν σε λεηλασίες, σε αλληλοσφαγές και να υπηρετούν τυράννους.

Με την Ρωμαϊκή αυτοκρατορική κοινωνία στην πιο απόλυτη παρακμή, χωρίς να υπάρχουν διαθέσιμες κοινωνικές δυνάμεις που να μπορούν να δώσουν ζωή μέσα από την ανατροπή του χρεοκοπημένου καθεστώτος, δεν έμενε τίποτε άλλο εκτός από τις επιδρομές των βαρβαρικών ορδών. Ο Ένγκελς έγραφε εύστοχα: «Ότι ζωντανό και ζωογόνο έδωσαν οι Γερμανοί στον Ρωμαϊκό κόσμο ήταν βαρβαρικό. Είναι αλήθεια πώς μόνον οι βάρβαροι μπορούν να ξαναδώσουν ζωή σ’ έναν κόσμο που βρίσκεται στην αγκαλιά ενός πεθαμένου πολιτισμού.»

Πολλά χρόνια αργότερα ένας άλλος Γερμανός σοσιαλιστής, ο Πάουλ Λεντς, τόσο αριστερός όσο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, δεν είχε πρόβλημα να επικαλεστεί τον Ένγκελς για να σταθεί υπέρμαχος του παγκόσμιου πολέμου που είχε προκαλέσει ο Γερμανός Κάιζερ, λέγοντας: «Μας αποκαλούν βαρβάρους! Πολύ καλά! Οι πρόγονοί μας ήταν ακόμη βάρβαροι, όταν προσέφεραν μια τεράστια υπηρεσία στην ανθρωπότητα συντρίβοντας την παγκόσμια Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία σε τεμάχια και ανοίγοντας μια διέξοδο για την ιστορική εξέλιξη, η οποία φαίνεται να είχε όλα παρασυρθεί σε αδιέξοδο, μια διέξοδος με παγκόσμια ιστορική σημασία. Και τι ήταν αυτό που επέτρεψε στην Γερμανική φυλή να εκτελέσει την αποστολή της στην παγκόσμια ιστορία; Τι τους έκανε ικανούς να δώσουν νέα ζωή στην Ευρώπη; Ήταν αυτό που ο Φρίντριχ Ένγκελς κάποτε διακήρυξε, αποκλειστικά η βαρβαρότητά τους!»

Αυτά γράφονταν καταμεσής του πρώτου παγκοσμίου πολέμου με όλη την βαρβαρότητά του στο απόγειό της. Και τα έγραφε ένας αριστερός, ένας σοσιαλδημοκράτης, πιστός – όπως τουλάχιστον έλεγε – μαθητής του Μαρξ και του ΄Ενγκελς. Εξέφραζε την κυρίαρχη προβληματική της ηγεσίας του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας εκείνη την εποχή, η οποία εκλάμβανε το παγκόσμιο πόλεμο ως μια μάχη για την επιβολή του παγκόσμιου πολιτισμού. Κι έτσι επέλεξαν πάρουν θέση υπέρ εκείνου που φάνταζε στα μάτια τους ως λιγότερο βάρβαρος στην επιβολή του πολιτισμού παγκόσμια.

Όμως στη διάρκεια του πολέμου με την βαρβαρότητα των αντιμαχομένων να ξεπερνά κάθε όριο κι από τις δυο μεριές των χαρακωμάτων, το παραμύθι άλλαξε. Η Γερμανία ήταν η αδικημένη και ο φορέας της παγκόσμιας επανάστασης, μιας και πολεμά εναντίον της κυρίαρχης παγκόσμιας αυτοκρατορίας, της Βρετανικής. Επομένως ακόμη και η βαρβαρότητα συγχωρείται από την μεριά των Γερμανών. Το παράξενο είναι ότι από μια σκοπιά είχαν δίκιο. Οι Γερμανοί μπόρεσαν στις πιο κρίσιμες στιγμές της παγκόσμιας ιστορίας να εκβιάσουν τις παγκόσμιες εξελίξεις με σχεδόν αποκλειστικό μέσο την πιο απροκάλυπτη βαρβαρότητά τους. Αυτό δεν έγινε και με τον Γερμανικό ναζισμό; Αυτό δεν γίνεται και σήμερα;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και κυρίως η ευρωζώνη καθώς μετεξελίσσεται σε Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία σε συνθήκες μιας πρωτοφανούς κρίσης, ζει ημέρες ανάλογες με εκείνες της τελευταίας Ρώμης. Η τρομακτική παρακμή που σκεπάζει σαν τέφρα τα πάντα σκοτώνει ότι ζωντανό υπάρχει ακόμη στις ανεπτυγμένες κοινωνίες των κρατών μελών. Το πρόβλημα δεν είναι απλά οι πολιτικές που εφαρμόζονται, αλλά η αποπνικτική ατμόσφαιρα όπου τα πάντα αποφασίζονται κάπου μακριά, απρόσιτα, με τους λαούς να χάνουν ακόμη και την θέληση για να ζήσουν. Αν δεν έχουν μετατραπεί, σίγουρα μετατρέπονται σε υπεξούσιους, σε άθλιους υπηκόους, ικανούς μόνο για επαιτεία.

Η απολυταρχία που έχει εγκαθιδρυθεί στην Ευρώπη μόνο με την παρακμιακή Ρώμη μπορεί να συγκριθεί ιστορικά. Ενώ οι ευρωπαϊκοί λαοί χάνουν σιγά-σιγά την ταυτότητά τους, τις ρίζες και την ιστορία τους για να μετατραπούν σε άθλιες σκιές του μακρινού εαυτού τους, σε ομοιόμορφα κλισέ καταναλωτών και πολιτών της αγοράς ικανούς μόνο για να επιβιώνουν σ’ έναν εικονικό κόσμο που δημιουργεί σχεδόν αποκλειστικά το μάρκετινγκ των εταιρειών και της απόκοσμης υπερεθνικής εξουσίας.

Η εθνική μειοδοσία, η εσχάτη προδοσία, ο δοσιλογισμός που κάποτε οι λαοί, τα έθνη και τα κράτη θεωρούσαν ως υπέρτατο αμάρτημα, σήμερα θεωρείται τόσο κοινή πρακτική που κανέναν δεν απασχολεί σε δεξιά και αριστερά. Πρόκειται για το αναγκαίο προϊόν της κατάλυσης του έθνους κράτους και της επιβολής μιας δοτής «διεθνοποίησης» που στην πράξη και στην ιδεολογία της ταυτίζεται με την επικράτηση των ανοιχτών συνόρων, των ανοιχτών αγορών και των ανοιχτών κοινωνιών στην ασυδοσία του κεφαλαίου σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα πάντα έχουν πια την ανταλλακτική τους αξία στον κόσμο των κεφαλαιαγορών, ακόμη και η προσωπική τιμή μαζί με την αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχουν δικαιώματα και επομένως δεν υπάρχουν διεκδικήσεις. Ούτε ανάγκη για αγώνες. Υπάρχει μόνο ο νόμος της πυγμής και της ισχύος. Σ’ έναν κόσμο όπου δεν αναγνωρίζονται δικαιώματα στους λαούς, δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της δημοκρατικής κυριαρχίας, τότε δεν έχει κανένα νόημα και η προδοσία. Αυτό που οι δωσίλογοι σήμερα εμφανίζουν ως στάση ευθύνης, οι δήθεν επαναστάτες αριστεροί δικαιολογούν με το γνωστό «είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε!»

Η αλήθεια όμως είναι πολύ πιο απλή. Και θα αφήσουμε να την διηγηθεί ένας μετρ εκείνης της πολιτικής και της ιδεολογίας που σήμερα συνεπαίρνει δεξιά και αριστερά, ο Αδόλφος Χίτλερ:

«Η ιστορία έχει αποδείξει ότι τα έθνη που καταθέσαν τα όπλα χωρίς να εξαναγκαστούν απόλυτα, προτιμούν κατόπι να δεχτούν τις χειρότερες ταπεινώσεις και να κάνουν τις πιο ταπεινωτικές υποχωρήσεις παρά να προσπαθήσουν ν’ αλλάξουν την τύχη τους με μια νέα προσφυγή στη βία. Αυτό εξηγείται ανθρώπινα. Ένας συνετός νικητής, όποτε είναι δυνατόν, δεν θα θελήσει να επιβάλλει τις αξιώσεις του στον ηττημένο παρά μόνο σε δόσεις. Μπορεί τότε να είναι σίγουρος ότι ένα έθνος το οποίο έχει χάσει τη δύναμη του χαρακτήρα του και τέτοιο είναι κάθε ένα που υποτάσσεται εθελοντικά, δεν πρόκειται να βρει κανένα επαρκή λόγο σε κάθε μία από αυτές τις λεπτομερείς καταπιέσεις ώστε να καταφύγει στα όπλα για μια ακόμη φορά. Έτσι, όσο περισσότερους εκβιασμούς κάνει με χαρά αποδεκτούς, τόσο λιγότερο φαίνεται δικαιολογημένη στα μάτια του λαού η προσπάθεια να υπερασπιστεί τον εαυτό του από μια νέα, προφανώς απομονωμένη, αν και πραγματικά διαρκώς επαναλαμβανόμενη, καταπίεση. Ειδικά όταν, μετά από μια ολόκληρη σειρά τέτοιων ενεργειών, τόσο περισσότερες και μεγαλύτερες δυστυχίες έχει υποφέρει ήσυχα και με ανεκτικότητα χωρίς να αντιδράσει. Η πτώση της Καρχηδόνας είναι η φρικτή εικόνα μιας τέτοιας αργής, αυτοεκπληρούμενης εκτέλεσης ενός έθνους. Κατά συνέπεια, Clausewitz, στο έργο του ‘Drei Bekenntnissen’, επίσης, ξεχωρίζει αυτή τη σκέψη με τον δικό του ασύγκριτο τρόπο και για πάντα, όταν λέει: «Η κηλίδα μιας δειλής υποταγής δεν πρόκειται ποτέ να εξαλειφθεί». Ότι αυτή η σταγόνα του δηλητηρίου στο αίμα ενός έθνους περνά στην αιωνιότητα και θα ακρωτηριάσει και θα αποδυναμώσει την θέληση των επόμενων γενεών. Ότι, σε σύγκριση με αυτό, «ακόμη και η εξαφάνιση της ελευθερίας μετά από έναν αιματηρό και έντιμο αγώνα εξασφαλίζει την αναγέννηση ενός έθνους και είναι ο σπόρος της ζωής από τον οποίο ένα νέο δέντρο κάποια μέρα θα αποκτήσει γρήγορα ρίζες ». Φυσικά, ένα έθνος που έχει ατιμαστεί και έχει χάσει τη δύναμη χαρακτήρα του δεν νοιάζεται γι’ αυτό το είδος της διδασκαλίας. Μιας και όποιος την καλλιεργεί είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να βυθιστεί τόσο χαμηλά, ενώ καταρρέει μόνο αυτός που την ξεχνά, ή δεν θέλει πλέον να τη γνωρίζει. Έτσι, δεν πρέπει κανείς να αναμένει ότι οι εκπρόσωποι αυτής μικρόψυχης υποταγής θα μετανοήσουν ξαφνικά, προκειμένου, βάσει των δεδομένων και την ανθρώπινη εμπειρία, να ενεργήσουν διαφορετικά από ό,τι μέχρι σήμερα. Αντίθετα, αυτοί οι ίδιοι οι άνθρωποι θα κρατούν κάθε τέτοιο μάθημα σε απόσταση μέχρι το έθνος είτε μια για πάντα να εθιστεί στο ζυγό της δουλείας του, είτε μέχρις ότου να αναδειχθούν καλύτερες δυνάμεις στην επιφάνεια για να αρπάξουν την εξουσία από τα χέρια των κυβερνώντων αυτής της διαβόητης διαφθοράς. Στην πρώτη περίπτωση, αυτοί οι κυβερνώντες καταφέρνουν να μην αισθάνονται καθόλου άσχημα, αφού όχι σπάνια τους έχει ανατεθεί από τους νικητές το γραφείο επιστασίας των δούλων, που στη συνέχεια αυτοί οι αχαρακτήριστοι τύποι ασκούν πάνω στο δικό τους έθνος με μια σκληρότητα πολύ πιο ανελέητη από κάθε αλλοδαπό θηρίο που θα τοποθετούσε ο ίδιος ο εχθρός στην νικημένη χώρα.»

Πόσο διαφέρει επί της ουσίας η προβληματική του Τζουλιάνο Αμάτο, πρώην Ιταλού πρωθυπουργού και αντιπρόεδρου της Ευρωπαϊκής Συντακτικής Συνέλευσης, σε συνέντευξή του στη La Stampa (13 Ιουλίου 2000) όπου υπήρξε αποκαλυπτικός σχετικά με το χαρακτήρα της ΕΕ:

«Στην Ευρώπη χρειάζεται κανείς να δρα με το «σαν να» – σαν να είναι αυτό που επιδιώκεται κάτι πολύ λίγο, ώστε να αποσπαστούν πολλά, σαν να πρόκειται τα κράτη να παραμείνουν κυρίαρχα, ώστε να πειστούν να εγκαταλείψουν την κυριαρχία τους. Η Επιτροπή στις Βρυξέλλες, για παράδειγμα, θα πρέπει να δρα σαν να είναι κάποιο τεχνικό εργαλείο, ώστε να είναι σε θέση να λειτουργεί ως κυβέρνηση. Και ούτω καθεξής, με μεταμφίεση και απόκρυψη... Η κυριαρχία που χάνεται στο εθνικό επίπεδο δεν περνά σε κάποια νέα οντότητα. Παραδίδεται σε οντότητες δίχως πρόσωπο: το ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ και τελικά στην ΕΕ, η οποία βρίσκεται στην πρωτοπορία ενός κόσμου που αλλάζει, στοχεύοντας σ’ ένα μέλλον με πρίγκιπες δίχως κυριαρχία. Η νέα οντότητα είναι απρόσωπη και εκείνοι που έχουν τα ηνία στα χέρια τους δεν φαίνονται, ούτε εκλέγονται... Οι φεντεραλιστές εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αφαιρώντας από τα έθνη κράτη την κυριαρχία τους, την μεταφέρουν σ’ ένα υψηλότερο επίπεδο. Αυτό είναι το λάθος τους. Η αλήθεια είναι ότι η μεταφορά της κυριαρχίας θα την κάνει να εξαερωθεί, να εξαφανιστεί. Στα πλαίσιά της δεν θα υπάρχουν πλέον εξατομικευμένες, ταυτοποιημένες κυριαρχίες. Στη θέση τους θα υπάρξουν ένα πλήθος από αρχές σε διάφορα επίπεδα συλλογικότητας, καθεμιά από τις οποίες θα βρίσκεται επικεφαλής διαφορετικών οργανωμένων συμφερόντων των ανθρώπων: επίπεδα που περιλαμβάνουν απροσδιόριστα πεδία εξουσίας τα οποία μοιράζονται με άλλες αρχές.»

Το χρέος σήμερα και οι άγριες πολιτικές προσαρμογής είναι οι βασικές μέθοδοι, αντί για το βούρδουλα, το καρότο και τον ανοιχτό πόλεμο, με τις οποίες επιχειρείται να επιβληθεί αυτή η λογική της εθελοντικής υποταγής των λαών. Πώς αλλιώς θα περάσουμε από την εποχή των λαϊκών, εργατικών και κοινωνικών κινημάτων που είχαν σαν αφετηρία τους την υπεράσπιση των δικαίων τους που πάντα έφεραν ιθαγένεια και πατρίδα, σε μια απρόσωπη κατάσταση πληθυσμών δουλοπαροίκων της αγοράς; Πώς αλλιώς θα μπορούσε κανείς θνητός να δεχθεί μια κυβέρνηση σαν την σημερινή, τυπική παραλλαγή των κυβερνήσεων που επιβάλλονται σ’ ολόκληρη την ΕΕ, η οποία απαρτίζεται από υποκείμενα που μπροστά τους ο ψυχασθενής δολοφόνος με το πριόνι είναι καρικατούρα;

«Θα ήμασταν σαν την Αίγυπτο, εάν χρεοκοπούσαμε και βγαίναμε από το ευρώ, όπως υποστήριζαν κάποιοι» τόνισε ο Στουρνάρας με τ’ όνομα, μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων με την τρόικα αργά το βράδυ της Τετάρτης. Δηλαδή θα ήμασταν σαν τον λαό της Αιγύπτου που βρίσκεται στα κάγκελα και απαιτεί τα δικαιώματά του και την χώρα του, χωρίς να αποδέχεται όποιον του φορτώσουν στην καμπούρα οι ξένες δυνάμεις και η ντόπια ολιγαρχία.

Ναι κύριε Στουρνάρα, θα ήμασταν σαν την Αίγυπτο, αν χρεοκοπούσαμε και βγαίναμε από το ευρώ. Θα ήμασταν ένας περήφανος λαός που δεν φοβάται να υπερασπιστεί την πατρίδα του από τις ξένες δυνάμεις και τους ντόπιους υποτακτικούς τους. Και ναι, κύριε Στουρνάρα, είδες τι κάνει ένας λαός που έχει φρόνιμα, που σέβεται τον εαυτό του, όταν τον προδώσουν οι μουστερήδες που του αποσπούν την συγκατάθεση για να κυβερνήσουν, αλλά δεν εφαρμόζουν τις υποσχέσεις τους; Δεν χρειάστηκε παρά ένα παλλαϊκό σκίρτημα του λαού για να διαλυθεί η πανίσχυρη Αδελφότητα των Μουσουλμάνων και να ευθυγραμμιστεί ακόμη κι ο πλανητάρχης με τη θέληση του λαού.

Κι αυτός ο λαός, κύριε Στουρνάρα με τ’ όνομα, έχει κατορθώσει να διαγράψει τα χρέη Μουμπάρακ με έτσι θέλω. Να εύχεσαι κ. Στουρνάρα να μην ξυπνήσει ο Έλληνας, τουλάχιστον για όσο η άθλιά σου ύπαρξη θα ταλαιπωρεί τους ζωντανούς τριγύρω σου, γιατί μ’ αυτά που έχετε κάνει εσύ και η παρέα σου σ’ αυτή την χώρα, ούτε ψύλλος στον κόρφο σας. Κι επειδή με στην πώρωση που σας διακρίνει δεν έχετε αίσθηση του κινδύνου που καραδοκεί, θα σας πρότεινα να συνεχίσετε τις προκλητικές δηλώσεις. Κάθε μια από αυτές προσθέτει μια ακόμη φράση στο δικό σας επικήδειο.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 7/7/2013

Μίκης Θεοδωράκης: “Ή τώρα ή ποτέ”! Ξύπνα Έλληνα αδελφέ!

“Ή τώρα ή ποτέ”! Κι όταν λέω “ποτέ”, το εννοώ. Γιατί εάν ο ελληνικός λαός δεν αδράξει αυτή την τελευταία ευκαιρία, θα είναι χαμένος, γονατισμένος, εξαθλιωμένος και ντροπιασμένος για πάρα – πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. ϊσως και για αιώνες”…

Είσαι νέος… Διάβασε καλά! Αν θες διαφώνησε, αλλά μην αδιαφορείς! Η πατρίδα εκπέμπει σήμα κινδύνου. Δεν ακούς; Ποιόν περιμένεις να τη σώσει; Ποιόν περιμένεις να σε σώσει; Κατάλαβέ το. Η λαίλαπα του πολέμου, του ακήρυκτου πολέμου που ζούμε, είναι ανεξέλεγκτη. Ο εχθρός έχει ήδη περάσει το κατώφλι του σπιτιού σου. Όσο κοιτάμε, βέβαια, την τηλεόραση δεν το αντιλαμβανόμαστε. Δεν θα βγει, όμως, από εκεί κανένας σωτήρας…

Ο σωτήρας είσαι εσύ, γιατί η πατρίδα είσαι εσύ! Αν κάτσεις με τα χέρια σταυρωμένα, πολύ σύντομα θα δεις τα παιδιά σου σκλαβωμένα. Θα δεις τον εαυτό σου να δουλεύει για ένα πιάτο φαΐ, δουλικά, ώρες ατελείωτες. Θα δεις την περιουσία σου να παραδίδεται στους ξένους επειδή έτσι το θέλησαν κάποιοι. Θα δεις μια Ελλάδα ανοχύρωτη να σκίζεται σε κομμάτια και να μοιράζεται στους εχθρούς της. Κι όλα αυτά επειδή δεν αντέδρασες όταν είχες τη δυνατότητα να το κάνεις. Η ένδοξη χώρα των Ελλήνων, η ποτισμένη από αίμα ηρώων και μαρτύρων, το λίκνο της Ρωμηοσύνης, στα βάρβαρα χέρια του 4ου Ραΐχ και των συνεργατών του. Αμαχητί. Τι τραγική ειρωνεία…
Έλληνα αδελφέ μας, δεν υπάρχει, πια, η πολυτέλεια της αδιαφορίας. Δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο. Μην απελπίζεσαι. Δράσε! Μην το σκέπτεσαι άλλο, ξεσηκώσου! Τώρα. Αύριο θα είναι αργά. Η αρχή του ξεσηκωμού βρίσκεται πάντοτε, στην πνευματική αφύπνιση, στην αναζήτηση και συνειδητοποίηση της αλήθειας. Η Ελλάδα, η πατρίδα σου, αναλογικά με την έκταση της και τον πληθυσμό της, είναι η πιο προικισμένη χώρα του κόσμου.

Μάθε, λοιπόν, ότι τα αποθέματα του υπεδάφους μας είναι αμύθητης αξίας. Η αξία του ορυκτού μας πλούτου ανέρχεται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Πρόσφατα, σε μεγάλη εκδήλωση που όλα τα μέσα απέκρυψαν (Ίδρυμα Κακογιάννη, 7-11-12), ειδικοί επιστήμονες βεβαίωσαν, για πρώτη φορά σε ευρύ κοινό, ότι μόνο τα άμεσα αξιοποιήσιμα κοιτάσματα υδρογονανθράκων εκτιμώνται σε ένα τρισεκατομμύριο ευρώ. Κι εκτός του ανυπολόγιστης αξίας, υπεδάφους μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η γεωγραφική μας θέση, μας καθιστά παγκόσμιο κόμβο εμπορίου. Ότι η ναυτιλία μας είναι η μεγαλύτερη παγκοσμίως κι η αξία του τουρισμού μιας τέτοιας, νησιωτικής κι όχι μόνο, χώρας είναι ανυπολόγιστη.

Πως θα ανεχθείς να δεσμεύονται όλα αυτά τα έσοδα σε ένα “Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας” με στόχο την -ες αεί- αποπληρωμή του μεθοδευμένα υπέρογκου χρέους; Αντιλαμβάνεσαι τώρα την έσχατη προδοσία που συντελείται; Κατανοείς γιατί οι “σύμμαχοί” μας, μας… “σώζουν” μέσω Μνημονίων από την κρίση που αυτοί δημιούργησαν; Για να μας κατακτήσουν χωρίς να υποψιαστούμε και να καταφέρουν το μεγάλο ξεπούλημα της γης μας. Βλέπεις γιατί τα παπαγαλάκια του συστήματος κάνουν ό,τι μπορούν, χρόνια ολόκληρα τώρα, να σε πείσουν ότι όλα γίνονται “για το καλό σου”; Για να σε κατακτήσουν αδιαμαρτύρητα. Για να σε κατακτήσουν ολοκληρωτικά. Γιατί όποιος κατακτά τις συνειδήσεις, κατακτά ολοκληρωτικά…

Έκρυψαν τα όλα, τα αντικατέστησαν με γραβάτες. Τα τάνκς, μετατράπηκαν σε απεσταλμένους της τρόικας, οι βόμβες λέγονται τώρα δάνεια. Σ’ έκαναν να προσκυνάς τους Εφιάλτες σου, για μια θεσούλα στο Δημόσιο, που τώρα θα στην πάρουν. Η προδοσία μετονομάστηκε σε σωτηρία, η αντίσταση σε ανοησία. Έτσι, μεταμφιεσμένοι, “Έλληνες” και ξένοι κατακτητές απεδείχθησαν πολύ αποτελεσματικοί.

Σε έπιασαν στον ύπνο, σε κορόιδεψαν και συνεχίζουν ξεδιάντροπα να το κάνουν. Μας υποδούλωναν ενώ εμείς θαυμάζαμε τη “δημοκρατία” που μας σέρβιραν. Και θα αποθρασύνονται περισσότερο όσο τους αφήνεις. Δεν αργεί η ώρα που θα στρέψουν εναντίον του συμπατριώτη σου, όπως καλά ξέρουν να το κάνουν. Για να ισοπεδώσουν τα πάντα στον πολύπαθο τούτο τόπο, κι ύστερα να ‘ρθουν ως ελευθερωτές να τους δοξάσεις υπηρετώντας τους. Το ίδιο ιστορικό σκηνικό για άλλη μία φόρα.

Μην τους αφήσεις! Θυμήσου τους αγώνες των προγόνων σου και τίμα το αίμα που χύθηκε ως τα σήμερα. Εμπνεύσου απ’ το φρόνημα των αγωνιστών του Ελληνικού Έθνους. “Να ‘ρθει ένας να μου ειπή ότι θα πάγη ομπρός η πατρίδα, στρέγομαι να μου βγάλει και τα δυο μου μάτια. Ότι αν είμαι στραβός, και η πατρίδα μου είναι καλά με θρέφει. Αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να ‘χω, στραβός θανα είμαι”, έλεγε ο Μακρυγιάννης απηχώντας το διαχρονικό ανυπέρβλητο πνεύμα του Ελληνισμού.

Αγάπα την πατρίδα σου! Αγάπα την άδολα, μακριά από μισαλλοδοξία. Αγκάλιασε τον συμπατριώτη σου αληθινά, ό,τι κι αν πρεσβεύει “ιδεολογικά”. Δεν είναι αυτός ο εχθρός σου. Αυτοί που σε σαγήνευσαν με τις υποσχέσεις τους και θέλησαν να σε κάνουν συνένοχο με τα ρουσφέτια τους, αυτοί είναι οι αντίπαλοί μας. Αυτοί που σ’ αποκοίμισαν όσο θαύμαζες τον εκσυγχρονισμό τους, σ’ είχαν προγραμματίσει να ξυπνήσεις μέσα σε εμφύλιο σπαραγμό.

Ξύπνα αδελφέ πριν το μοιραίο! Μην περιμένεις τίποτα απ’ όσους διαχειρίζονται”πολιτικά” την κατάσταση. “Αλίμονο στους αγώνες που κρέμονται από τα χαρτιά. Το γένος δεν χρειάζεται τα χαρτιά κανενός για τη λευτεριά του. Έχετε πίστη; Έχετε καρδιά; Αλλιώς καθίστε εκεί που κάθεστε. Ραγιάδες εσείς, ραγιάδες και τα παιδιά σας, ραγιάδες και τα παιδιά των παιδιών σας”, έκραζε πριν δύο αιώνες ο Παπαφλέσσας.

Τώρα είναι η σειρά σου! Να πεις το νέο “ΟΧΙ”! Να πεις το νέο “Μολών Λαβέ”! “Η Λευτεριά δεν χαρίζεται, κατακτιέται”!

Δεν είσαι μόνος σου στον αγώνα αυτό. Πολλοί είμαστε αυτοί που αρνούμαστε πεισματικά να γίνουμε οι πρώτοι Έλληνες στην τρισχιλιετή ιστορία αυτού του Έθνους που θα σκύψουν, ομοθυμαδόν, το κεφάλι στον κατακτητή. Έστω και καθυστερημένα, ξεσηκωθήκαμε, πολεμάμε και θα νικήσουμε! Ένωσε τη σπίθα του αγώνα σου μ’ αυτήν του διπλανού σου. “Μέχρι η σπίθα να φουντώσει και να γίνει η καθαρτήρια φωτιά που θα μας σώσει”. Για μια ανεξάρτητη Ελλάδα, μ’ αληθινή δημοκρατία και υγιή πατριωτισμό!

Και μη ξεχνάς το που χρωστάς… “Χρωστάμε σ’ όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθουν, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν, οι αγένητοι, οι νεκροί”. (Κ. Παλαμάς).

Μίκης Θεοδωράκης

Δήμ(ι)ος Χανίων: Αποκαλυπτικό έγγραφο: Συμμετέχει στους πλειστηριασμούς ο Δήμος Χανίων

Ο Δήμος Χανίων βγάζει «γαμψά νύχια»… μέσω πλειστηριασμών προς τους δημότες του. Αναστάτωση και σοκ προκάλεσε η είδηση ότι ο Δήμος Χανίων με έγγραφό του προς τους Συμβολαιογράφους του Νομού εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για τους πλειστηριασμούς σε βάρος των δημοτών του!!!
Αναλυτικά το έγγραφο της Δ/νσης Οικονομικών Υπηρεσιών του Δήμου Χανίων προς τους Συμβολαιογράφους του Νομού Χανίων με ημερομηνία 28/06/2013 και αρ. Πρωτ.: 53108 που παρουσιάζουμε σήμερα κατ’ αποκλειστικότητα αναφέρει:

 

«Παρακαλούμε όπως στη λίστα δημόσιων υπηρεσιών που ενημερώνετε για τη διεξαγωγή πλειστηριασμών προστεθεί και η υπηρεσία μας λόγω έννομου συμφέροντος προκειμένου να απαιτεί τις βεβαιωμένες ληξιπρόθεσμες οφειλές.»
Το έγγραφο υπογράφει η Διευθύντρια Οικονομικών Υπηρεσιών κα. Βανδουλάκη Δέσποινα.
Και εξπρές κατασχέσεις καταθέσεων
Έκπληκτοι πολλοί Χανιώτες που περιμένουν ένα μικρό έμβασμα για να ζήσουν και να τα βγάλουν πέρα με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, βλέπουν να εξαφανίζονται ακόμα και μηδαμινά ποσά από τους λογαριασμούς τους όπως (300) τριακόσια ευρώ, χρήματα όμως απαραίτητα,  έστω και λίγα που είναι, για την επιβίωσή τους.
Φαίνεται ότι κανένας φραγμός και κανένα όριο δεν έχει η αδηφάγος μανία των δανειστών και των αδίστακτων υποτακτικών τους. Η κατάσταση αυτή οδηγεί πολλούς συνανθρώπους μας σε απόγνωση.

Πηγή: Αγώνας της Κρήτης

Η σημαία είναι όντως σύμβολο κι όχι πανί να κρύβει το γυμνό κώλο του καθεστώτος σας κύριε Σαμαρά

Του Θανάση Καρτερού

Η σημαία δεν είναι πανί, είναι σύμβολο της πατρίδας, μας είπε ο Αντώνης Σαμαράς, μιλώντας στο συνέδριο της ΝΔ. Και δεν ντράπηκε. Γιατί ο ίδιος χρησιμοποιεί τη σημαία σαν πανί, σαν μπερντέ, για να κρύβει πίσω της τις πληγές της πατρίδας και των ανθρώπων της – για τις οποίες είναι ένοχη η πολιτική του.

Δεν είπε κουβέντα για το γκρίζο της ανεργίας, για το μαύρο της φτώχειας, για το φαιό της καταστολής, για το κίτρινο της προπαγάνδας, για το κόκκινο των αυτοκτονιών – προτίμησε να ξεδιπλώσει τη γαλανόλευκη, μπας και κρύψει πίσω από τα χρώματά της το χρώμα του χρήματος και των εγκλημάτων.

Αν θέλει να μιλήσουμε για σύμβολα, τότε ας μιλήσουμε:

Ο Σαμαράς και η παρέα του είναι κατηγορούμενοι γιατί προσπαθούν να μετατρέψουν τη σημαία σε σύμβολο ενός καθεστώτος που λέει ναι στους επιτηρητές, προσκυνάει τη Μέρκελ, καταργεί την εθνική κυριαρχία, κατακερματίζει την κοινωνία και ρίχνει εκατομμύρια ανθρώπους στον Καιάδα.

Ενός καθεστώτος στο οποίο η βαναυσότητα της καταστολής πάει χέρι-χέρι με τη βαρβαρότητα της φτώχειας και της ανασφάλειας.
Ενός καθεστώτος που όμοιό του δεν έζησε καμιά χώρα του κόσμου εν καιρώ ειρήνης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που άθλια καθεστώτα, άθλιες πράξεις, άθλιες πολιτικές, οικειοποιούνται τη σημαία ως περιτύλιγμα της αθλιότητάς τους. Οι δοσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες, η χούντα, γα να θυμηθούμε τα πιο τρανταχτά παραδείγματα, με τη σημαία ως σύμβολο ξέσκιζαν την πατρίδα και τους πατριώτες.

Οι φασίστες με τη σημαία τυλίγουν παντού και πάντα τα εγκλήματά τους.

Αφού μας παραδίνει μαθήματα όμως ο Σαμαράς, ας του το ανταποδώσουμε:

Οι έγκλειστοι του Πολυτεχνείου είχαν την ελληνική σημαία κρεμασμένη πάνω από την πύλη που γκρέμισε το τανκ.
Και το τανκ επίσης και οι φασίστες καθοδηγητές του που δολοφόνησαν άοπλα παιδιά, σκότωσαν παιδιά, τη σημαία είχαν ως διακριτικό και σύμβολο.

Η ίδια σημαία, τα ίδια χρώματα, αλλά άλλος συμβολισμός.

Οι δωσίλογοι την ήθελαν να συμβολίζει το αίσχος: «εκ των ημετέρων εις Γερμανός νεκρός».

Για τους μαχητές της αντίστασης συμβόλιζε το απλό: Ελευθερία ή θάνατος.

Οι χουντικοί την ήθελαν να συμβολίζει την Ελλάδα του γύψου και του ζόφου.

Για τα παιδιά του Πολυτεχνείου συμβόλιζε τον αγώνα για ψωμί, παιδεία, ελευθερία.

Υπήρχε και υπάρχει συνεπώς η σημαία ως φως, αγώνας και αλήθεια -εθνικό είναι το αληθινό. Αυτή η σημαία είναι συνήθως ματωμένη.

Υπήρχε επίσης και υπάρχει η σημαία ως σκότος, καπηλεία και περιτύλιγμα άθλιων πράξεων και προθέσεων. Αυτή η σημαία είναι συνήθως κερδοφόρα.

Ξέρουμε τώρα καλά τι συμβολίζει η σημαία του Σαμαρά και βέβαια ξέρουμε τι συμβολίζει η δική μας. Ποιος είναι στο βάθος της απελευθερωμένης ακροδεξιάς ψυχής του με το τανκ. Και ποιοι είναι με τους ελεύθερους πολιορκημένους.

Αλλά: Μπορεί να κρυφτούν οπουδήποτε οι αυτουργοί του σημερινού καθεστώτος – στο Eurogroup, στο ΔΝΤ, στην ποδιά της Μέρκελ, στα τείχη των μνημονίων, στις σπηλιές του φόβου που ανοίγουν.

Πίσω από τη σημαία όμως δεν χωράνε. Φαίνεται ο γυμνός τους κώλος…

Πηγή: Το Κουτί της Πανδώρας