Ο Κυνικός στη σιωπηλή πολιτεία της λήθης

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Αχ, φίλε μου Κοράκι! Τα χθεσινά αποτελέσματα των εκλογών, ένα πράγμα μου έδειξαν εμένα. Πως κάθε σταυρός στην Τρόικα, είναι και ένας εσταυρωμένος. Πως οι ζωντανοί, έχουν ξεχάσει τις 6.000 δολοφονημένους από τα εκτελεστικά Μνημόνια της τροϊκανής κατοχής!

Κανείς δε μίλησε για αυτούς. Κανείς δεν τους θυμήθηκε μπροστά στην κάλπη. Και τώρα, όσοι αναίσχυντα χαίρονται για την εκλογική αντοχή τους, είναι έτοιμοι θαρρώ, να σκάψουν και νέους τάφους! Σα να ακούω τους ήχους από φτυάρια και κασμάδες που σκάβουν. Όμως, όταν οι ζωντανοί ξεχνούν τους πεθαμένους, αυτό σημαίνει πως και η ζωή έχει χάσει για αυτούς το νόημα της. «Φάε, πίε και ευφραίνου, όσο μπορείς»! Αυτό είναι το δόγμα της δικής τους ζωής.

Γι΄αυτό, μου φαίνεται Κοράκι, πως τούτη εδώ η σιωπηλή πολιτεία της θλίψης και της λήθης, θα μεγαλώσει και άλλο. Θα χρειαστούν και νέα στρέμματα για να χωρέσουν όλους εκείνους που θα΄ρθουν. Θα παρθούν και νέα μέτρα για να αυξήσουν τους ξεχασμένους και τους απόκληρους της ζωής.

Αυτούς, που κανείς «ζωντανός», δεν θέλει πλέον να θυμάται….

Πηγή: ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ ΛΟΓΟΣ