Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015

Σ` ευχαριστώ, Ζωή, για το δάκρυ μου !!


Με γάλος πανικός έπεσε σήμερα, στην πρώτη πανηγυρική συνεδρίαση της Βουλής, από την πρώτη ομιλία της νεοεκλεγείσας Προέδρου της Βουλής, Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Πανικοβλήθηκαν οι δωσίλογοι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των ΠΟΤΑΜΙσιων ακόλουθων της πολιτικής απάτης και υπηρετών των βοθροκάναλων, όταν διαπίστωσαν ότι η νέα Πρόεδρος της Βουλής θύμισε στους πάντες πως η δύναμη της χώρας πηγάζει από το λαό και δρα προς όφελος του λαού.
Πανικοβλήθηκαν, οι αμετανόητοι σύγχρονοι κουκουλοφόροι.
Μαζί τους – είμαι σίγουρος – πανικοβλήθηκαν κι όλοι όσοι έπιασαν καρέκλες προς …… αντικατάσταση των προηγούμενων. Όλοι όσοι άρχισαν τις τούμπες, πριν ακόμα κλείσουν 15 μέρες στη ρημάδα την εξουσία, εισπράττοντας τα χειροκροτήματα των χτεσινών δωσίλογων. Όλοι όσοι γαλουχήθηκαν με τα νάματα των τοκογλύφων κατακτητών, πριν αρχίσουν να το παίζουν επαναστάτες του φουλαριού και των jeans.
Όλοι οι άνθρωποι του Σόρος, της BLACK ROCK, της GOLDMAN SACΗS, της ELDORANTO και τόσων άλλων ευαγών ιδρυμάτων, που έγιναν ΣΥΡΙΖΑ, φόρεσαν τα φουλάρια για να μη διακρίνεται το πορτοφόλι το γεμάτο μετοχές όλων αυτών των περίφημων ‘’οίκων’’ (ανοχής) και που, ενώ τζογάρουν στην καταστροφή της χώρας μας, τολμούν να το παίζουν εκπρόσωποί μου, σε συζητήσεις με τις ύαινες της Γερμανίας και της Ε.Ε.
Όλοι αυτοί άκουσαν σήμερα μια φωνή, που τους έκανε να ανατριχιάσουν.

Σ` ένα κυνοβούλιο που είχε καταντήσει ο βόθρος των λυμάτων των κατακτητών …….
Σ` ένα κυνοβούλιο, που τα ανδρείκελα των κατακτητών υπερασπίζονταν με μένος το δικαίωμα του κάθε Σόιμπλε, του κάθε εκπροσώπου των σύγχρονων ΕΣ ΕΣ , να επιβάλλει τη θέλησή του…..
Σ` ένα κυνοβούλιο που είχε έλλειψη εξοπλισμού – αφού δεν προέβλεπε ιματιοθήκη για τις κουκούλες πολλών ….. ‘’εθνικών αντιπροσώπων’’, που έστηναν …… ‘’μέση’’ σε κάθε νεύμα των τοκογλύφων……
Σ` ένα κυνοβούλιο που οι περισσότεροι είχαν ‘’πατρίδα’’ την πατρίδα του κάθε τραπεζίτη, απανταχού της γης …….
Σ` ένα κυνοβούλιο, που έχασκαν στόματα κενά, περιμένοντας τα ψίχουλα του αφέντη τους …… 
Σ` αυτό το ίδιο κτήριο ακούστηκε μια φωνή που αντιπροσώπευε το πραγματικό ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ αυτού του τόσο πονεμένου, αλλά περήφανου λαού. Του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ !!
Η τίμια, περήφανη κι ελεύθερη φωνή της νέας Προέδρου της Βουλής ! Της Ζωής Κωνσταντοπούλου ! Της γυναίκας που αποτέλεσε τη φωνή της Άνοιξης, μέσα στη βαρυχειμωνιά της κατοχής. Της γυναίκας που, με φωνή ….. ‘’αντρίκια’’, εξέφρασε τη φωνή της πλειοψηφίας αυτού του λαού. Του λαού που …… ‘’κάτω απ` τη γλώσσα του κρατεί του τους βόγγους και τα ζήτω’’ και κρυφά στον κόρφο του τα κειμήλια των αγώνων του.
Αποσβολωμένοι οι δωσίλογοι την άκουγαν να τους φωνάζει, κατάμουτρα, αυτά που δεν ήθελαν να ξανακούσουν. Ότι το άρθρο 120 του συντάγματος είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας για τον τόπο μας.
Χλωμοί και πανικόβλητοι την άκουγαν να βροντοφωνάζει, με σεμνότητα και αξιοπρέπεια, αυτά που ο λαός (δυστυχώς) περίμενε να τα φωνάζει ο πρωθυπουργός της χώρας, ότι η ΠΑΤΡΙΔΑ ανήκει στο λαό και ότι το κοινοβούλιο οφείλει να υπηρετεί αυτόν το λαό, αυτήν την ΠΑΤΡΙΔΑ και κανέναν άλλο.
Το άκουσες Μπαρουφάκη, (που σήμερα κιόλας δήλωσες ότι το 67% των σημείων του μνημονίου θα εφαρμοστούν) ; Το άκουσες Αλέξη ; Το ακούσατε Τσακαλώτο, Δραγασάκη, Σταθάκη και Μηλιέ ;

Ζωή Κωνσταντοπούλου, σήμερα ήσουν η φωνή της Πατρίδας, της Τιμής, της Αξιοπρέπειας και της Περηφάνιας του Λαού μας !!
Ένα δάκρυ συγκίνησης και περηφάνιας, που έτρεξε από τα μάτια μου, σου το προσφέρω. Φρόντισε να το τιμήσεις !
  Ζωή Κωνσταντοπούλου, σ` ευχαριστώ !!

Κώστας Γιαννιώτης

Μέλος του Ελεγκτικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΕΠΑΜ Χανίων | ΕΠΑΜ Σφακίων | ΕΠΑΜ Αποκόρωνα | ΕΠΑΜ Κισσάμου | ΕΠΑΜ Σελίνου |

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί. Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές. Οι άνεργοι πεινούσαν.Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι. Κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα. Ζητάνε θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους. Για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν. Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο. Λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό. Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού.

Bertolt Brecht