Προέχει ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας

Του Θανάση Παπαδημητρίου

 Δεν είναι λίγες οι φορές, όπου στο διάβα του χρόνου οι καλές στιγμές χάνονται για να αντικατασταθούν με στιγμές γεμάτες πόνο και θλίψη, και μετά πάλι να πάμε σε μια άλλη περίοδο ευδαιμονίας και δημιουργίας. Η πορεία μας συνήθως δεν μετριέται με βήματα, αλλά με μια αέναη κίνηση μιας απροσδιόριστης μάζας, πλασμένης από ύλη και ιδέες, από ανθρώπους που έχουν πολλά κοινά, ώστε η γέννα να μοιάζει με μια απλή διαδικασία ανανέωσης της ύπαρξης.

Πορευόμαστε και προσπαθούμε να βρούμε τον βηματισμό στο ρυθμό της ιστορίας και όλο αποσυντονιζόμαστε. Είναι αυτό που μας κάνει να εμπλουτίζουμε τον Λόγο μας, να μελετάμε την ύπαρξή μας, κάθε φορά με μεγαλύτερο πλούτο στη φαρέτρα της γνώσης. Δεν είναι εύκολο πάντα να βρίσκεις το δρόμο, αλλά η σιγουριά ότι αύριο θα αντικρίσουμε τα ίδια τοπία, τους ίδιους δρόμους, τις ίδιες θάλασσες που μα ταξιδεύουν χρόνια, μας αναγεννά μας ξανανιώνει μας κάνει να ξεκινάμε την επόμενη μέρα σαν να μην υπήρξε προηγούμενη.

Η ζήση μας σ αυτό τον τόπο κρατάει αιώνες πολλούς. Είναι τεράστιος ο χώρος που μας δέχεται να περιπλανόμαστε ανάμεσα σε αλλοεθνείς, με διαφορετικές τις διαθέσεις κάθε φορά. Παρόλα αυτά συνεχίζουμε το ταξίδι της δημιουργίας, της συσσώρευσης της εμπειρίας μας και της κατάθεσης κάθε φορά μιας καινούργιας πρότασης για τη ζωή. Στις δυσκολίες καταφέρνουμε να βγούμε στην επιφάνεια και να πάρουμε καινούργιο θάρρος.

Για αιώνες το ξέρουν οι πάντες, ότι ο χώρος μας, παρόλο που η γη ολόκληρη μας συναντάει καθημερινά, είναι αυτός που ορίζεται γεωγραφικά, στη Μεσόγειο, στον Πόντο στη συνάντηση της Ασίας με την Αφρική και την Ευρώπη.

Είναι το σταυροδρόμι της Γης ολάκερης. Εδώ που γεννιούνται και πεθαίνουν θεοί και αυτοκρατορίες, εδώ που συγκρούονται οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου.

Ένα πράγμα μπορεί να μας αφαιρέσει το δικαίωμα, την δυνατότητα αυτή, και αυτό δεν είναι άλλο από τη γενοκτονία. Αυτό που γνώριζε καλά ο Κεμάλ και οι Γερμανοί του σύμβουλοι. Η εξαφάνιση του έθνους είναι ο μόνος τρόπος για να απαλλαγούν από μας, από την αεικίνητη αυτή δύναμη που σε κάθε περίπτωση θα βρει τη λύση να ξεπεράσει τα εμπόδια. Με παραγωγή, με πόλεμο, με συνεργατισμό ή με την ατομική πρωτοβουλία χιλιάδων μορφών που σμίλεψαν την εθνική μας ύπαρξη, φτιάχνοντας τον κόσμο πιο πλούσιο και το ανθρώπινο είδος πιο σοφό.

Είναι η γενοκτονία, ο ολοκληρωτικός αφανισμός, που μπορεί να σταματήσει την ύπαρξή μας ως ζωντανή δημιουργική και παραγωγική δύναμη. Είναι η γενοκτονία που έχει επιλεγεί γι άλλη μια φορά από τους Γερμανούς ως μοναδικός τρόπος για την απομάκρυνσή μας από την ιστορική μάνα γη μας. Οι ανάγκες του γερμανικού καταστροφικού ιμπεριαλιστικού τέρατος, θέλουν τον τελειωμό των Ελλήνων από την περιοχή αυτή.

Η παράνοια του θανάτου δεν αφήνει περιθώρια για ιδεολογικούς συλλογισμούς. Ο Μαρξ δεν έχει καμιά θέση εκεί που δεν υπάρχουν άνθρωποι. Οι τάξεις εξαφανίζονται και παύει η ασταμάτητη πάλη τους. Οι φιλοσοφίες δεν έχουν μυαλά για να δουλευτούν και η γη παραμένει στέρφα.

Η λύση είναι μια σ αυτές τις περιπτώσεις. Προέχει η αποτροπή του αφανισμού. Η γη για να γεννά, οι άνθρωποι για να παράγουν, η οικονομία για να βοηθά στην απελευθέρωση των υλικών και πνευματικών δυνάμεων, θα πρέπει να υπάρχει ζωή. Θα πρέπει να υπάρχουμε, αλλιώς ούτε τον ήλιο θα μπορούμε να τιθασεύσουμε ούτε τη παραγωγή να οργανώσουμε ούτε τις πόλεις να ξαναχτίσουμε.

Προέχει η αυτοσυντήρηση. Προέχει ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας. Προέχει ο εκτοπισμός του κατακτητή και η τιμωρία των υποταγμένων. Προέχει να ξαναστήσουμε τους βωμούς και την πολιτεία. Προέχει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.
Ο Θανάσης Παπαδημητρίου είναι ιδρυτικό στέλεχος του Πατριωτικού Κοινωνικού Κινήματος

Πηγή: The Press