Και μετά τις εκλογές ; (του Γιάννη Σιδέρη)

Το επόμενο κοινοβούλιο που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές, μοιάζει γρίφος. Το σίγουρο είναι πως την πλειοψηγία των βουλευτών θα την έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το αν θα είναι πάνω από 150, εξαρτάται και από το πλήθος των κομμάτων που θα μείνουν εκτός βουλής. Σίγουρα επίσης εντός βουλής θα είναι ΧΑ, ΚΚΕ και Ποτάμι. Σίγουρα εκτός βουλής η ΔΗΜΑΡ. Όσο για ΑΝΕΛ, το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ και το νεοσύστατο κόμμα του ΓΑΠ, φαίνεται πως θα δώσουν μάχη για να μην μείνουν εκτός βουλής!

Αν δύο εξ αυτών δεν τα καταφέρουν, η αυτοδυναμία για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι εφικτή.

Στην περίπτωση αυτή, την όχι και τόσο απίθανη με την πόλωση που επικρατεί, τα πράγματα απλοποιούνται για τον λαό. Χωρίς το άλλοθι μιας αναγκαίας κυβερνητικής συνεργασίας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποχρεωθεί να ακολουθήσει την πολιτική που έχει αναδείξει μέσω της ρητορικής του ή να ολισθήσει σε ακόμη περισσότερο «ρεαλιστικούς» οδούς άσκησης εξουσίας. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση θα δρομολογηθούν ραγδαίες εξελίξεις και το πολιτικό τοπίο δεν θα είναι ίδιο πια.

Στην πρώτη περίπτωση θα οδηγηθεί σε σύγκρουση με τους δανειστές-εταίρους, πράγμα ...

που θα επιφέρει ένα ντόμινο εξελίξεων θέτοντας στο προσκήνιο επιτέλους το πραγματικό θέμα που δεν είναι άλλο από την άσκηση μονομερών ενεργειών, όπως έχουμε δικαίωμα ως κυρίαρχο(;) κράτος. Θα υποχρεωθεί να αναπτύξει πολιτικές πρακτικές που επί της ουσίας θα ριζοσπαστικοποιήσουν τον λαό, ακόμη και αν χάσει σε εκλογική δύναμη! Η κοινωνία πια θα μιλάει για θέματα όπως το νόμισμα και η έξοδος από την ΕΕ, πράγμα που θα οδηγήσει στην αποδαιμονοποίησή τους. Δεν γνωρίζουμε βέβαια αν μια τέτοιου είδους κυβέρνηση καταφέρει να σταθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δύσκολο!

Στην δεύτερη περίπτωση της υπαναχώρησής του στους εκβιασμούς των δανειστών, μοιραία σύντομα θα απελευθερωθούν δυνάμεις από το εσωτερικό του, ρίχνοντας έτσι την κυβέρνηση. Ωστόσο, στα θετικά αυτού του σεναρίου είναι ότι οι δυνάμεις αυτές θα είναι αποφασισμένες πια να συμβάλλουν στην ρήξη με όλο αυτό το παρανοϊκό σκηνικό που ζούμε τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας. Στο σενάριο αυτό επίσης, μια πιθανή εξέλιξη είναι η επάνοδος μιας δεξιάς κυβέρνησης και η άνοδος των ακροδεξιών στοιχείων. Μάλλον τότε όμως, μια ικανή μάζα του λαού ουσιαστικά θα υποχρεωθεί σε συσπείρωση ακριβώς για την αποτροπή αυτής ακριβώς της χείριστης εξέλιξης.

Στην πιο πιθανή περίπτωση τώρα, της μη αυτοδυναμίας, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δύο επιλογές. Η πρώτη να οδηγήσει την χώρα σε δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, ώστε να ζητήσει από τον λαό την αυτοδυναμία. Δύσκολο! Οι προθεσμίες για διαπραγμάτευση είναι τόσο πιεστικές που πολύ δύσκολα θα τολμήσει κάτι τέτοιο. Ας μην μιλήσουμε και για τις πιέσεις από κάθε πλευρά προς την άμεση ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης.

Η δεύτερη και πιθανότερη εξέλιξη είναι να σχηματίσει κυβέρνηση με κάποιο άλλο κόμμα. ΚΚΕ και ΧΑ τίθενται εκτός, ντε φάκτο. Αν έχουν καταφέρει οι ΑΝΕΛ να μπουν στη βουλή είναι οι πιθανότεροι εταίροι. Καμμένος-ΣΥΡΙΖΑ όμως, είναι ένα εκρηκτικό δίδυμο για διάφορους λόγους. Το μόνο που τους ενώνει είναι η κοινή τους διαπίστωση για αλλαγή της πολιτικής αυτής της άκρατης λιτότητας. Δύσκολο πάντως να καταφέρουν να ισορροπήσουν με τόσες ενδογενείς αντιθέσεις, ιδιαιτέρως στα θέματα εξωτερικής πολιτικής και το μεταναστευτικό. Οι πιέσεις, περισσότερο από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πολλές και ισχυρές, πράγμα που κατά πάσα πιθανότητα θα μειώσει τον χρόνο αυτής της ετερόκλητης έτσι κι αλλιώς συγκυβέρνησης.

Επειδή όμως μπορεί και να μην ξεπεράσουν οι ΑΝΕΛ το όριο του 3% μένει το Ποτάμι και ενδαχομένως ένα από-κομμα του ΠΑΣΟΚ. Και κει ξεκινά το γλέντι, μια και πρόκειται ξεκάθαρα για μνημονιακά κόμματα! Από την ώρα ακριβώς της προγραμματικής συμφωνίας τα νταούλια (όχι αυτά των αγορών) θα αρχίσουν να βαράνε! Θα πρόκειται για απευθείας αλλαγή πορείας του ΣΥΡΙΖΑ σε συμφωνία με τις απαιτήσεις των ευρωπαίων, πράγμα που ευχήθηκε ανοιχτά σε δημόσια δήλωσή του και ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σούλτς. Ούτε χρόνο δεν θα κλείσει μια τέτοια συγκυβέρνηση!

Συμπερασματικά λοιπόν η πιθανότερη εξέλιξη για το επόμενο κοινοβούλιο είναι να έχει βραχεία διάρκεια ζωής. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει εγκλωβισμένος ανάμεσα στην όχι ξεκάθαρη ρητορική του ως προς την πλήρη ανάκτηση της κυριαρχίας της χώρας και στις πιέσεις του συστήματος, το οποίο λυσσαλέα παλεύει για την διατήρηση των κεκτημένων του, που μόνο λίγα δεν είναι τα τελευταία χρόνια.

Το ερώτημα μοιραία που τίθεται σε καθέναν από όλους εμάς που παλεύουμε όλα αυτά τα χρόνια όχι μόνο για την ανατροπή αλλά και για μια νέα αρχή για την χώρα προς την κατεύθυνση της εθνικής κυριαρχίας και της ανάκτησης της εξουσίας από τον λαό, δεν είναι το τι θα ψηφίσουμε.

Είναι το πως θα ενωθούμε για την πραγματοποίηση αυτού του στόχου! Είναι η προετοιμασία για ένα Μέτωπο αποφασισμένο να φτάσει μέχρι το τέρμα!

Και τότε πλέον οι ευθύνες θα είναι όλων μας σε περίπτωση που αποτύχουμε καλυπτόμενοι πίσω από ιδεολογήματα και πίσω από αυτά που μας χωρίζουν!

Ο Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ.