Ήλθε η ώρα του λαού!

 

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Τις τελευταίες ημέρες ζούμε τις πρώτες πράξεις της εμπλοκής της χώρας μας σε ένα δράμα που εκτυλίσσεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς στη γειτονιά μας. Επειδή, ως συνήθως, περί άλλα τυρβάζουμε συστηματικά, αρνηθήκαμε να κατανοήσουμε ότι η φωτιά που έχει ξεσπάσει από τη Μέση Ανατολή, τη Βόρειο Αφρική και φτάνει μέχρι την καρδιά της Ευρώπης στην Ουκρανία, δεν θα μπορούσε ποτέ να μας αφήσει ανεπηρέαστους.

 Η Ελλάδα και η Κύπρος δεμένες χειροπόδαρα στο καθεστώς δουλοπαροικίας χρέους που τους επέβαλαν, «φίλοι», «σύμμαχοι», «εταίροι» και δανειστές μας, αλλά πάντα «προστάτες» μας, παρατηρούν αμήχανα τις εξελίξεις και οι «ηγεσίες» τους, αν δεν χειροκροτούν επιδοκιμάζοντας κάθε προκλητική ενέργεια σε βάρος των εθνικών μας δικαίων, μένουν απλά σε βερμπαλισμούς και, όπως πολύ σωστά επισημάνθηκε αλλού, σε νουθεσίες καλής συμπεριφοράς. Καμία απολύτως ουσιαστική ενέργεια αποτροπής των τετελεσμένων που ήδη συντελούνται.

Η Τουρκία και ο Ερντογάν, έχοντας πλήρη επίγνωση της πυρκαγιάς που απειλεί τη γείτονα από τις διαστάσεις που παίρνει ξανά το ανατολικό ζήτημα και ο πόλεμος για τον έλεγχο των...

πλουτοπαραγωγικών πηγών της ευρύτερης περιοχής, αποφάσισαν να παίξουν πολύ σκληρά για να περισώσουν ό,τι γι’ αυτούς είναι δυνατό να περισωθεί και έχοντας απέναντί τους ραγιάδες και υποτακτικούς, να βγουν και ωφελημένοι από ‘πάνω!

Έτσι, δεν διστάζει να βάλει στο τραπέζι του παζαριού με τη «Δύση», ό,τι έχει απομείνει από αυτό που συνιστά την Κυπριακή Δημοκρατία.

Ανενόχλητη η Τουρκία προχωρεί στην παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΑΟΖ της Κύπρου με την παρουσία του ερευνητικού σκάφους «Μπαρμπαρός» μέσα στη ζώνη και τα τουρκικά πολεμικά γύρω-γύρω να πουλάνε «τσαμπουκά», για όποιον δεν κατάλαβε.

 Κι εμείς πάντα στην «κοσμάρα» μας να εναποθέτουμε, ευχαριστημένοι μάλιστα, τις ελπίδες μας στα στρατιωτικά γυμνάσια των Ισραηλινών και των Ρώσων στην περιοχή. Τόση αφέλεια να περιμένουμε από τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, πραγματικά ποτέ δεν θα μπορούσε κανείς να φανταστεί.

Αλλά τόσο οι Ρώσοι, όσο και κυρίως οι Ισραηλινοί για τα δικά τους συμφέροντα μπήκαν στο παιχνίδι. Είδαν το μεγάλο παζάρι και δεν μπορούσαν να κρατηθούν απ’ έξω. Κι εμείς;

Ενώ η Τουρκία, από καιρό τώρα, είχε προϊδεάσει για τις προκλητικές της ενέργειες ανατροπής του status quo στην περιοχή, αντί να βρίσκεται εκεί ο μισός ελληνικός στόλος, για να δράσει αποτρεπτικά στα τετελεσμένα, στέλνοντας μήνυμα αποφασιστικότητας προς όλες τις κατευθύνσεις, ότι δεν παζαρεύονται τα δίκαιά μας, η ελληνική πλευρά χώνει το κεφάλι της στο έδαφος στρουθοκαμηλίζοντας!

Αλλά, φαίνεται ότι οι αποφάσεις έχουν ληφθεί και οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου έχουν αποδεχθεί το «μοιραίο». Αρκεί να μην στενοχωρήσουμε τους «εταίρους» και «συμμάχους» μας.

Είναι και αυτό το ευρωπαϊκό σαβουάρ βίβρ, βρε παιδί μου. Τι είμαστε εμείς «βάρβαροι» σαν τους Τούρκους, τους Σκοπιανούς τους Αλβανούς με τους εθνικισμούς τους; Πως είναι δυνατό να εμπλακούμε και να χάσουμε το «λούστρο» του ευρωπαίου; Εμείς είμαστε ανώτεροι, ας χαθεί η χώρα, ας λιμοκτονεί ο λαός. Το «λούστρο» προπαντός! Και τα λεφτά των δανειστών και αφεντικών μας!

Εξ άλλου η Κύπρος βρίσκεται πολύ μακριά, για τέτοια είμαστε τώρα; Γι’ αυτά τα σοβαρά είναι οι άλλοι, οι «μεγάλοι», που αποφασίζουν. Μπορεί και να μας λυπηθούν, να αφήσουν και ένα κοκαλάκι για του λόγου μας.

Αρκεί οι κυβερνώντες να συνεχίσουν να εισπράττουν τα «μεσιτικά» από το στραγγάλισμα του ελληνικού, αλλά και του κυπριακού λαού. Ο λουφές! Να μη χαθεί ο λουφές!

Αλλά και η αντιπολίτευση; Τα ίδια. Δηλώσεις για το θεαθήναι, καταγγελτικός λόγος και μέχρις εκεί. Είναι όμως και ο «λουφές» που έρχεται. Πως είναι δυνατό να βγει μπροστά και να κινητοποιήσει το λαό;

Πως είναι δυνατό να βγουν και να του πουν, ότι πια το θέμα δεν είναι μόνο το μεροκάματο, οι δουλειές και τα συσσίτια που τάζουν, αλλά ότι όλα αυτά, αποτελέσματα της ξένης κατοχής είναι, και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον εθνικό ακρωτηριασμό;

Πως είναι δυνατό να βγουν και να μιλήσουν, αυτοί οι εραστές της «σκληρής» διαπραγμάτευσης, όταν κάνουν σαν να μην καταλαβαίνουν ότι δεν διαπραγματεύεσαι με τον εχθρό; Ιδίως όταν το επίμαχο είναι ο τεμαχισμός της πατρίδας και η πώληση των κομματιών της σε φίλους και εχθρούς; Και ότι τα μνημόνια οι δανειακές συμβάσεις και η εξαθλίωση του λαού είχαν εξ αρχής αυτόν τον στόχο;

Επειδή φοβούνται το λαό και οι μεν και οι δε! Οι εθνοκάπηλοι, απάτριδες, εθελόδουλοι οι μεν, που παρέδωσαν με ευχαρίστηση τη χώρα, έρμαιο στα χέρια των καταχτητών πατρόνων τους. Και από την άλλη, οι εθνομηδενιστές απάτριδες και εθελόδουλοι το ίδιο οι εν αναμονή δε. Ως οι δύο όψεις του ίδιου ακριβώς νομίσματος.

Φοβούνται το λαό, γιατί ξέρουν πολύ καλά, ότι αν ο ίδιος αντιληφθεί την κατάστασή του και χειραφετηθεί δεν πρόκειται να μείνει τίποτα όρθιο μπροστά του και όλοι αυτοί, που έκαναν θρησκεία τον λεβαντινοραγιαδισμό, θα εξαφανιστούν από προσώπου γης. Γι’ αυτό και η παθητικοποίησή του με κάθε μέσο και τρόπο.

Και αυτός ο λαός ο έρμος μόνος, να τρώει τις σφαλιάρες τη μια πίσω από την άλλη και να ψάχνει να βρει ηγέτη. Όμως ηγέτης και καθοδηγητής είναι ο ίδιος και είναι ο μόνος που μπορεί!

Για χρόνια τον έμαθαν να ανέχεται, να υπομένει και να ψάχνει για «σωτήρες». Ως πότε;

Τώρα όμως ήλθε η ώρα. Η ώρα της εθνικής αφύπνισης και η ώρα του λαού να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Επειδή, για να δανειστώ από τον Καζαντζάκη, ο λαός δεν σώζεται. Σώζει!!!