Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Ξεβράκωτοι στην πλατεία, Παναγιώτη;



του Κώστα Γιαννιώτη*

Καλά, έχει γίνει κοινή πεποίθηση ότι ο θηλυκός Κεδίκογλου (το μαλλί πώς είναι;), που έβαλαν για κυβερνητικό εκπρόσωπο, έχει το ίδιο ογκώδες διανοητικό μέγεθος με τον προηγούμενο εκπρόσωπο. Τον αρσενικό.
Επόμενο είναι να μην αντιλαμβάνεται από πολιτική και να παίρνει ‘’γραμμή’’ από τον άλλο ογκόλιθο της πολιτικής, το χαρακτηριστικό υπόδειγμα ναπολεοντισμού, με το όνομα Άδωνις, που ακούγοντας τη λέξη ΣΥΡΙΖΑ φεύγει τρέχοντας με τις πιτζάμες και την κάρτα αναλήψεων στο χέρι, να σώσει τις καταθέσεις του, σαρώνοντας τα ΑΤΜ.

Καλά αυτός πάσχει από φοβικά σύνδρομα -και ποιος ξέρει τι άλλο- και τον ακολουθεί η κυρά Μέλπω (το μαλλί πώς είναι;).
Γι` αυτό και όταν τα αφεντικά τους -τα Σαμαροβενιζέλια- έφαγαν στη μάπα τη σφουγγαρίστρα από τους ‘’δανειστές’’ των ‘’αγορών’’ τους, τα φόρτωσαν στο ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο καταλαβαίνουν, τόσο πράττουν.

Τα ντόπια αφεντικά όμως με τα Μεγκαλοκάναλα, τα Σταροκάναλα και τις ΑΝΤένες τους γιατί ...
καθυστερούν τόσο και δεν γύρισαν τους ψαλμούς των δεήσεων υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα; Γιατί καθυστερούν να το παίξουν ‘’αντίσταση’’ και ‘’ανατροπή’’ ;
Θα μου πεις, βέβαια, ότι είναι κάπως άκομψο να το γυρίσεις ξαφνικά από house σε βυζαντινή μουσική, ή από τσιφτετέλι σε όπερα.
Αλλά αργούν, ρε αδερφέ! Δεν τους φτάνουν τόσα δώρα που τους έστρωσε στο τραπέζι ο Αλέξης;
Ευρώ ζήτησαν να προσκυνάμε;
Μέσα ο Αλέξης! Ευρώ και ξερό ψωμί τους απάντησε. Υπερακόντισε μάλιστα ονομάζοντας το ευρώ ‘’εθνικό νόμισμα’’ της Ελλάδας!
‘’Διαπραγμάτευση’’ ζήτησαν;
Πρώτος και καλύτερος ‘’διαπραγματευτής’’ ο Αλέξης!
‘’Νομιμότητα’’, ‘’συνταγματικά τόξα’’ και ‘’κοινοβουλευτισμούς’’ ζήτησαν;
Βράχος του ‘’κοινοβουλευτισμού’’, ο Αλέξης – σε ένα ‘’κοινοβούλιο’’ που ο ίδιος καταγγέλλει σαν παρωδία.
Απαγορευμένη λέξη η ΚΑΤΟΧΗ για τα ‘’αφεντικά; Μαραζώνει και ο Αλέξης όταν την ακούει. ……«Ε, όχι να μιλάμε και για κατοχή»!!!!
Ιερό και όσιο για τα αφεντικά η ΕΕ;
Λάβρος και ο Αλέξης προσπαθεί να καθησυχάσει τους Γιουνκεραίους, τους Μερκελοτραφείς και Σοϊμπλοαναξιοπαθούντες, ότι αυτός ανήκει στη ….Δύση (όπως υποσχέθηκε και στο Ώστιν του Τέξας). Κι όχι μόνο αυτό. Παλεύει και για τη σωτηρία της ΕΕ (κι ας πάει και το παλιάμπελο που λέγεται Ελλάδα).

Μετά απ` όλα αυτά γιατί, οι αχάριστοι, δεν άναψαν ακόμα στα κανάλια τους τα κεράκια του Αλέξη; Τι θέλουν δηλαδή; Τον είδαν υποχωρητικό και πήραν θάρρος; Τι καρτερούν δηλαδή; Να τον κάνουν σαν τα μούτρα των Σαμαροβενιζέλων;
Αυτών που ο Αλέξης καταγγέλλει καθημερινά ότι ξεπουλούν την Ελλάδα μέσω του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ; Αυτών που ρημάζουν τη ζωή της κοινωνίας, κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους; Αυτών  που δουλεύουν στην υπηρεσία των τραπεζών; Αυτών που καταληστεύουν την τελευταία μπουκιά της κοινωνίας με φοροεπιδρομές; Αυτών που απογύμνωσαν την Ελλάδα από τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για τη χώρα;

Έτσι πορευόμενοι, οι αγνώμονες κλεπταποδόχοι της περιουσίας του ελληνικού λαού, έφτασαν τον Αλέξη στα άκρα.
Τους απάντησε – και μάλιστα με τη γλώσσα που τους άρμοζε – μέσω της Κεντρικής (του) Επιτροπής, όταν συνηγόρησε σε καταψήφιση των προτάσεων της Αριστερής πλατφόρμας. Μιας πρότασης που επεχείρησε να περισώσει τα τελευταία κουρέλια αξιοπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ.

Κι έκανε κι αυτός τη μεγάλη ρελάνς, κόντρα στα αφεντικά!!!
«Τα ρέστα μου, ρε !  Ό, τι έχω και δεν έχω, ό, τι μου απόμεινε , στην τσόχα!
Έχουμε και λέμε λοιπόν :
Δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο για τις τράπεζες, έλεγα;
Ε λοιπόν, ΟΧΙ ! Θα παραμείνουν ασύδωτες να ληστεύουν τον εναπομείναντα πλούτο που παρήγαγε κάποτε αυτός ο λαός!
Κατάργηση του αμαρτωλού ΤΑΙΠΕΔ, έλεγα;
Ε λοιπόν, ΟΧΙ ! Θα συνεχίσει να ξεπουλά για πενταροδεκάρες και τα τελευταία κουρέλια που απόμειναν στο κορμί αυτής της χώρας!
Επανάκτηση των δημόσιων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας για την οικονομία και την άμυνα της χώρας, έλεγα;
Ε λοιπόν, ΟΧΙ ! Θα παραμείνουν υπό τον έλεγχο ξένων δυνάμεων, που ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να ‘’κουφάνουν’’ και να ‘’τυφλώσουν’’ ό,τι έχει απομείνει από τις ένοπλες δυνάμεις αυτού του τόπου!
Αλλαγή της φορολόγησης υπέρ των φτωχότερων στρωμάτων της κοινωνίας, έλεγα;
Ε  λοιπόν, ΟΧΙ! Θα συνεχίσουν να πληρώνουν μέχρι τελικής εξόντωσης (τελική λύση την ονόμαζαν οι ναζί) !

Τώρα που ξεπέρασε κάθε όριο ομοιότητας με τα Σαμαροβενιζέλια, τι άλλο θέλουν;
Οι ‘’αγορές’’ και τα εγχώρια τοκογλυφικά κυκλώματα, μπορεί να περιμένουν κι άλλα. Πολλά!
Αυτή η ρημάδα όμως η Ριζοσπαστική Αριστερά του ΣύΡΙΖΑ, τι στο διάολο περιμένει ακόμα για να καταλάβει ότι άλλο να σε ξεβρακώνουν, κι άλλο να φέρνεις βόλτα στην αγορά με τον κώλο έξω.
Τι περιμένουν ακόμα για να καταλάβουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταμορφώνεται ταχύτατα – πριν ακόμα πάρει το επίσημο χρίσμα – σε γενόσημο των Σαμαροβενιζέλων;
Τι σημαίνει η δήλωση, του φίλου Λαφαζάνη, ότι ….αυτή τη στιγμή προέχει η ενότητα της παράταξης, του κόμματος;
Γιατί, ρε Παναγιώτη, δεν προέχει η ενότητα του λαού, οι άμεσες ανάγκες του και η σωτηρία της πατρίδας; Ποια θρησκοληψία και ποιος κομματικός φονταμενταλισμός δικαιολογεί την κακομοιριά που ζει αυτή η συνισταμένη του κόμματος του….. Αλέξη; Μήπως είναι η ‘’τύφλωση’’ από τη γλύκα της προσμονής μιας θεσούλας, ενός λουφέ;

Αλήθεια σκεφτήκατε ποτέ, πέρασε από το μυαλό σας η υποψία ότι αφού βάλετε πλάτη να γίνει κυβέρνηση ….ο Αλέξης, ίσως με τη σειρά του -λέω ίσως- να σας γυρίσει την πλάτη από τη στιγμή που το σύστημα θα του προσφέρει τα δικά του δεκανίκια; Τότε τι θα κάνετε; Θα καταγγείλετε τον κακό Αλέξη;
Είναι ώρα να εμπιστευτείτε το λαό, τώρα. Αύριο θα είναι αργά για σας! ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!!!
Λοιπόν; Πόσο μακριά σκέφτεστε να πάτε με τον κώλο γυμνό;


*Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Ελεγκτικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΕΠΑΜ Χανίων | ΕΠΑΜ Σφακίων | ΕΠΑΜ Αποκόρωνα | ΕΠΑΜ Κισσάμου | ΕΠΑΜ Σελίνου |

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί. Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές. Οι άνεργοι πεινούσαν.Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι. Κηρύχνουν τη λιτότητα. Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα. Ζητάνε θυσίες. Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους. Για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν. Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο. Λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό. Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού.

Bertolt Brecht