Ένα… κλικ πριν από την ολοκληρωτική κατάρρευση!

του Δημήτρη Καζάκη

Δώστε και σώστε! Τρέξτε να πληρώσετε ότι χρωστάτε. Η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη ν’ ανοίξει δοσατζίδικο. Σύμφωνα με τα ΝΕΑ (18/4) στο βασικό τους θέμα αναφέρουν: «Σε δύο δόσεις αντί των τριών που ισχύουν σήμερα, αλλά με προκαταβολή μόνο 10 ευρώ, αντί του 40% της οφειλής σήμερα, θα πληρώνεται στο εξής ο ΦΠΑ, σύμφωνα με ρύθμιση που θα υπάρχει στο νομοσχέδιο-σκούπα, το οποίο θα ψηφιστεί την άλλη εβδομάδα ώστε να καλυφθούν τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση των δόσεων των 8,8 δισ. ευρώ. Στόχος της κυβέρνησης είναι να προλάβει την 29η Απριλίου οπότε θα συνεδριάσει το Euro Working Group».

...............................................................................

Μέχρι και για την ΔΕΗ μας πληροφορεί ο καλός μας τύπος που ξέρει μόνο να αναμασά «πληροφορίες» που διοχετεύουν τα υπουργεία: Εξόφληση λογαριασμών έως και σε 40 δόσεις. Ευκολίες αποπληρωμής ανεξόφλητων λογαριασμών, που για τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες φτάνει τις 40 δόσεις, κάνει η ΔΕΗ προκειμένου να περιορίσει τα χρέη που φθάνουν το 1,3 δισ. ευρώ και αυξάνονται αλματωδώς. Είναι ενδεικτικό ότι οι λογαριασμοί που μένουν ανεξόφλητοι για περισσότερους από 6 μήνες αυξάνονται κατά 27 εκατ. ευρώ τον μήνα.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ ΥΠΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Δεν υπάρχει λόγος να τα πάρετε όλα αυτά στα σοβαρά. Ούτε να ανησυχείτε. Τα δημοσιονομικά καταρρέουν. Το ίδιο και οι τράπεζες. Βρισκόμαστε μόλις ένα κλικ πριν την ολοκληρωτική κατάρρευση και η κυβέρνηση έχει κιτρινίσει από τον τρόμο της. Πρέπει πάσει θυσία να εισπράξει κι αυτή και οι τράπεζες. Κι έτσι διοχετεύει πληροφορίες για ευνοϊκές ρυθμίσεις. Ο πανικός είναι έκδηλος. Η κυβέρνηση πασχίζει να εισπράξει έστω και τα ελάχιστα προκειμένου να επιβιώσει.

Ταυτόχρονα, συνεχίζονται οι μεγαλόστομες δηλώσεις από Σαμαρά, Στουρνάρα και Σία ότι βγαίνουμε από την κρίση και άλλα τέτοια φαιδρά. Κι ενώ μιλούν για «πρωτογενές πλεόνασμα» στα δημοσιονομικά, η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων καθυστερεί να δημοσιοποιήσει την πορεία εισπράξεων κατά τον μήνα Μάρτιο. 

Μόνο τους δυο πρώτους μήνες του 2013, σύμφωνα πάντα με την ΓΓ Πληροφοριακών Συστημάτων, προστέθηκε νέο ληξιπρόθεσμο χρέος της τάξης του 1,32 δις ευρώ. Το αντίστοιχο δίμηνο του προηγούμενου έτους (2012) το τότε νέο ληξιπρόθεσμο χρέος προς την εφορία που είχε προστεθεί ήταν της τάξης του 0,83 δις ευρώ. Αύξηση δηλαδή κατά 59% ανάμεσα στην αντίστοιχη περίοδο του 2012 και του 2013. Αυτό προϊδεάζει για το άνοιγμα της ψαλίδας και για το 2013. Πάντως όπως και να έχει το ζήτημα δεν μπορεί το νέο ληξιπρόθεσμος χρέος προς την εφορία να εκτινάσσεται κατά 59% το πρώτο δίμηνο του 2013 σε σχέση με το αντίστοιχο πρώτο δίμηνο του 2012 και ο υπουργός να μιλά για επίτευξη στόχων και «πρωτογενές πλεόνασμα». Πρόκειται τουλάχιστον για ανοησία.

Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι εισπράξεις του δημοσίου τους πρώτους ειδικά μήνες του έτους εξαρτώνται σημαντικά και από τις εισπράξεις των ληξιπρόθεσμων χρεών του προηγούμενου έτους. Το πρώτο δίμηνο του 2012 ο στόχος εισπράξεων του δημοσίου ανερχόταν σε 4.071 εκατ. ευρώ και εισπράχθηκαν 4.031 εκατ. ευρώ από τα οποία 445 εκατ. ευρώ ή το 11% ήταν εισπράξεις από τις περασμένες ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία. Η υστέρηση δηλαδή ήταν σχεδόν 1% από τον εκτιμώμενο στόχο που είχε θέσει η τρόικα και ο προϋπολογισμός.

Το πρώτο δίμηνο του 2013 ο εκτιμώμενος στόχος εισπράξεων ήταν 5.708 εκατ. ευρώ και εισπράχθηκαν 5.299 εκατ. ευρώ από τα οποία 711 εκατ. ευρώ ή το 13,4% ήταν εισπράξεις από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την εφορία των προηγούμενων ετών. Η υστέρηση δηλαδή των εισπραχθέντων εσόδων έναντι του στόχου της τρόικας και του προϋπολογισμού ήταν ανήλθε στα 7,2%. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει, αφενός, σοβαρή επιδείνωση της εισπρακτικής δυνατότητας του δημοσίου σε σύγκριση με το 2012 και, αφετέρου, μεγαλύτερη εξάρτηση των εισπράξεων από την είσπραξη των ληξιπρόθεσμων οφειλών των προηγούμενων ετών.

Με άλλα λόγια η πορεία εισπράξεων του δημόσιου ταμείου για το 2013 εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών. Ο στόχος που έχει τεθεί για το 2013 είναι: (α) Είσπραξη  775 εκ. Ευρώ μέχρι το τέλος Ιουνίου 2013, από το ληξιπρόθεσμο κεφάλαιο στο τέλος του 2012, είσπραξη 1,9 δις Ευρώ μέχρι το τέλος του 2013, από το ληξιπρόθεσμο κεφάλαιο στο τέλος του 2012. (β) Είσπραξη 14% του νέου ληξιπροθέσμου - που δημιουργείται μέσα στο 2013 - μέχρι το τέλος Ιουνίου,  και είσπραξη 24,5% μέχρι το τέλος του 2013. Στο τέλος του 2012 το ληξιπρόθεσμο κεφάλαιο των οφειλών προς το δημόσιο ανερχόταν σε 55,8 δις ευρώ, από το οποίο τα 13,2 δις ευρώ δημιουργήθηκαν μέσα στο έτος.

Τι έχει καταφέρει μέχρι τώρα η κυβέρνηση; Εισέπραξε το πρώτο δίμηνο του 2013 711 εκατ. ευρώ από το ληξιπρόθεσμο κεφάλαιο οφειλών προς το δημόσιο του 2012. Δηλαδή εξάντλησε σχεδόν μέσα στο πρώτο δίμηνο του 2013 τον στόχο που είχε θέσει μέχρι το τέλους Ιουνίου 2013. Και παρά το γεγονός αυτό, η υστέρηση των συνολικών εισπράξεων υπήρξε πολύ μεγάλη. Αυτός είναι ο λόγος που το πρώτο δίμηνο του 2013 δημιουργήθηκαν νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές της τάξης των 1,32 δις ευρώ. Κι όχι μόνο αυτό. Ο βαθμός είσπραξης του νέου ληξιπρόθεσμου χρέους προς το δημόσιο μέσα στο πρώτο δίμηνο του 2013 είναι μόλις 4,3% έναντι 14% που έχει τεθεί ως στόχος.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι τακτικές εισπράξεις του δημόσιου ταμείου υστερούν το πρώτο δίμηνο του 2013 πάνω από 23% σε σχέση με τον δημοσιονομικό στόχο που έχει τεθεί από το πρόγραμμα προσαρμογής. Κι αυτό είναι φυσικό διότι το λιανικό εμπόριο εξακολουθεί να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση με επιταχυνόμενο ρυθμό. Ο Δείκτης Κύκλου Εργασιών, χωρίς τα καύσιμα κατά το μήνα Ιανουάριο 2013, σε σύγκριση με το δείκτη του Ιανουαρίου 2012, σημείωσε μείωση 15,7%, έναντι μείωσης 9,3%, που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011. Ο Δείκτης Κύκλου Εργασιών, με τα καύσιμα, κατά το μήνα Ιανουάριο 2013, σε σύγκριση με το δείκτη του Ιανουαρίου 2012, σημείωσε μείωση 16,2%, έναντι μείωσης 8,8%, που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2012 προς το 2011.

Τα δεδομένα αυτά έχουν την αντανάκλασή τους και στην είσπραξη τόσο του ΦΠΑ, όσο και των ειδικών φόρων κατανάλωσης. Μόνο από την εξίσωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης η πτώση της κατανάλωσης ήταν πάνω από 63% και επομένως αντίστοιχη είναι και η υστέρηση των αναμενόμενων τακτικών εσόδων. Η κατάσταση αυτή είναι σαφώς χειρότερη από την αντίστοιχη περίοδο του 2012 και απαιτεί ήδη νέα εισπρακτικά μέτρα, προκειμένου η απόκλιση από τους δημοσιονομικούς στόχους του προγράμματος προσαρμογής που έχει επιβάλει η τρόικα να μην ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.

Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος των διοχετευόμενων πληροφοριών περί ρυθμίσεων των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το δημόσιο ταμείο. Η τακτική της εναλλαγής του καρότου με το μαστίγιο, της εικονικής διευκόλυνσης με την τρομοκρατία είναι ότι έχει απομείνει στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για να περισώσει ότι μπορεί από την κατάρρευση των δημοσιονομικών εσόδων. Μια κατάρρευση που είναι σίγουρο ότι θα επιταχυνθεί το επόμενο διάστημα λόγω επιδείνωσης σ’ όλους τους δείκτες της ύφεσης.

"ΒΑΛΤΕ ΧΕΡΙ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΑΣ!"

Ένα άλλο πολύ μεγάλο πρόβλημα που θέλει επίσης να αποφύγει όσο μπορεί η κυβέρνηση είναι η μετωπική αναμέτρηση με την συντριπτική πλειοψηφία των φορολογουμένων πολιτών. Η πολιτική της τρόικας που ακολουθούν πιστά οι κυβερνήσεις των δοσιλόγων είχε σαν πρώτο και κύριο στόχο την εμπράγματη υποθήκευση της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων πολιτών. Κι έτσι με τις διαρκείς φοροεπιδρομές όχι μόνο κατόρθωσε να σαρώσει ότι εισόδημα ή αποταμίευση διέθετε η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών, αλλά να αυξήσει δραστικά το ιδιωτικό χρέος προς την εφορία με σκοπό να βάλει χέρι και στην ιδιωτική περιουσία.

Φαίνεται πώς η τρόικα και κυρίως οι Γερμανοί κρίνουν ότι έφτασε η ώρα να εκπληρωθεί ο σκοπός τους. Κι έτσι άρχισαν ήδη να πιέζουν την κυβέρνηση να προχωρήσει στην δήμευση της ακίνητης ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων πολιτών. Γνωρίζουν άλλωστε πολύ καλά ότι δεν έχει απομείνει καθόλου εισόδημα, καθόλου φοροδοτική ικανότητα στον μέσο Έλληνα και επομένως η φοροεισπρακτική πίεση μαζί με την τρομοκρατία του αυτοφώρου, της φυλάκισης για χρέη προς το δημόσιο, της διαπόμπευσης από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, κοκ, θα αναγκάσουν μαζικά τους Έλληνες να βγάλουν την περιουσία τους στο σφυρί, ή να την χαρίσουν στο δημόσιο ταμείο που πίσω του καραδοκούν κάθε λογής dealer και κερδοσκόποι.

Άλλωστε αυτό το νόημα είχε και το κεντρικό δημοσίευμα του τελευταίου τεύχους του Der Spiegel με τίτλο «το ψέμα της φτώχειας». Το περιοδικό καλεί τις χώρες της κρίσης, Κύπρο, Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ελλάδα, να βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις για να μειώσουν τα χρέη τους, χρησιμοποιώντας τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτών τους περισσότερο από ό,τι έχουν κάνει μέχρι σήμερα. Το περιοδικό, αναφερόμενο σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που θέλει τα νοικοκυριά των χωρών του νότου περισσότερο πλούσια από τα γερμανικά, αφήνει αιχμές για το κατά πόσο είναι δίκαιο να επιβαρύνονται χώρες, όπως η Γερμανία, για τη διάσωση των χωρών της περιφέρειας τη στιγμή που εκείνες είναι σε θέση να βοηθήσουν μόνες τους τον εαυτό τους.

Το περιοδικό αναφέρει επίσης πως η Γερμανία βρίσκεται σε χαμηλότερη θέση της κατάταξης των περιουσιακών στοιχείων από την Κύπρο που είναι δεύτερη, την Ισπανία και την Ιταλία. Τα νούμερα που περιλαμβάνονται στο δημοσίευμα μοιάζουν εξωφρενικά, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς τις σημερινές οικονομικές συνθήκες των χωρών αυτών, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας. Για παράδειγμα, σύμφωνα με το δημοσίευμα, το μέσο γερμανικό νοικοκυριό έχει περιουσιακά στοιχεία που ανέρχονται σε 195.000 ευρώ, σχεδόν 100.000 ευρώ λιγότερο από τον μέσο νοικοκυριό στην Ισπανία. Για την Κύπρο το αντίστοιχο ποσό ανέρχεται στις 671.000 ευρώ, ενώ σε καλύτερη θέση από τη Γερμανία βρίσκονται η Ιταλία και η Γαλλία. Οι Γερμανοί φορολογούμενοι, τονίζει το περιοδικό, βλέπουν τα περιουσιακά τους στοιχεία να μειώνονται, ενώ οι κάτοικοι του Νότου όχι.

«Θα ήταν πιο λογικό - και δικαιότερο - οι χώρες που μαστίζονται από την κρίση να βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις για να μειώσουν τα χρέη τους, χρησιμοποιώντας τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτών τους περισσότερο από ό,τι έχουν κάνει μέχρι σήμερα,» προτείνει το δημοσίευμα. Τέλος, το Der Spiegel, χαρακτηρίζει τη στρατηγική αυτή άδικη καθώς υπάρχει ανισοκατανομή του βάρους και κινδυνολογεί λέγοντας ότι η υπερβολική πίεση μπορεί τελικά να λυγίσει όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Αν πάρουμε υπόψη μας το τι συνέβη στην Κύπρο και η ευκολία με την οποία φορτώθηκαν σε ιδιώτες καταθέτες οι ζημιές και η λεηλασία του χρήματος από τις τράπεζες, τότε δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να αμφιβάλει το πόσο ξεδιάντροπα ορέγονται οι δανειστές και κυρίως οι Γερμανοί τις ιδιωτικές περιουσίες των πολιτών. Ιδίως που τώρα η Γερμανία αναγκάζεται να παραδεχθεί ανοιχτά ότι βυθίζεται όλο και περισσότερο στην κρίση, καθώς δεν μπορεί να αποφεύγει πλέον την ύφεση της ευρωζώνης. Το γεγονός ότι η Γερμανική οικονομία παρουσιάζει ακόμη και επίσημα σημάδια στασιμότητας, ίσως και ύφεσης, με το ιδιωτικό χρέος να καλπάζει και τα ομόσπονδα κρατίδιά της να αντιμετωπίζουν το άμεσο ενδεχόμενο πτώχευσης τουλάχιστον των κεντρικών τους δήμων, σημαίνει ότι οι πιέσεις της προς τις χώρες του νότου θα αυξηθούν, θα γίνουν πιο ασφυκτικές. Καθώς η Γερμανία θα βυθίζεται στην ύφεση, τόσο θα αυξάνονται οι ορέξεις της να κανιβαλήσει τα περιουσιακά στοιχεία των άλλων πιο αδύνατων οικονομιών, ιδίως του Νότου.

Έτσι η κυβέρνηση των δοσιλόγων και η αντιπολίτευση της συμμορίας του ευρώ ετοιμάζονται να τους διευκολύνουν. Η Γερμανία ήδη ετοιμάζεται για το ενδεχόμενο κατάρρευσης του ευρώ. Συσσωρεύει τεράστιες ποσότητες χρυσού προκειμένου να αποτρέψει την κατάρρευση την οικονομίας της και να υποστηρίξει την μετάβαση σε ένα νέο νόμισμα με παγκόσμιο εκτόπισμα. Όμως η Γερμανία δεν θα εγκαταλείψει το ευρώ. Ούτε θα το αφήσει να πεθάνει, όπως του αξίζει, πριν ολοκληρώσει τον κανιβαλισμό όλων των άλλων ευάλωτων οικονομιών της ευρωζώνης.

Η κρίση του ευρώ έχει μπει σε νέα φάση. Έχει πυροδοτήσει έναν αγώνα ζωής και θανάτου ανάμεσα στα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Οι μεγάλες οικονομίες πασχίζουν να επιβιώσουν σε βάρος των πιο αδύναμων με την Γερμανία να προσπαθεί να κανιβαλήσει όποιον μπορεί. Τα επιτελεία του ευρώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι το κοινό νόμισμα δεν είναι πια βιώσιμο. Συντηρείται, αφενός, από τις τεράστιες ενέσεις ρευστότητας της ΕΚΤ και, αφετέρου, από την ασφυκτική πολιτική πίεση του πολιτικού καθεστώτος εντός της ευρωζώνης. Ο ανταγωνισμός στο αμέσως επόμενο διάστημα θα γίνει πιο αμείλικτος και οι ορέξεις των Γερμανών ακόμη πιο αφύσικες και σαδιστικές. Και όσο η έξοδος από το ευρώ θα γίνεται όλο και πιο δελεαστική για τους λαούς, ιδίως του Νότου, τόσο θα πολώνεται η κατάσταση και η συμμορία του ευρώ θα γίνεται όλο και πιο επιρρεπής σε λύσεις απελπισίας προκειμένου να γλυτώσει την οργή της κοινωνίας. Η επιβολή ενός ανοιχτά φασιστικού καθεστώτος όπου η καταστολή στο όνομα της διατήρησης του ευρώ μέχρις ότου ολοκληρωθεί ο κανιβαλισμός των αδύναμων χωρών και λαών από τη νέα Άρια φυλή των αγορών, θα γίνει ο υπέρτατος νόμος της ευρωζώνης.

ΓΗ ΚΑΙ ΥΔΩΡ ΕΔΩΣΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Η Ελλάδα θα είναι το πρώτο θύμα. Το έδαφος έχει προετοιμαστεί. Οι πολιτικές δυνάμεις έχουν αλωθεί. Καμιά από αυτές δεν είναι σε θέση, ούτε θέλει να σηκώσει το μπαϊράκι της εθνικής απελευθέρωσης από το νέο ζυγό που οδηγεί την χώρα και τον λαό της στον τάφο. Κανείς δεν νοιάζεται για αυτό που θα συμβεί τους επόμενους λίγους μήνες και για την ολοκληρωτική κατάρρευση της χώρας υπό καθεστώς κατοχής. Όλοι τους έχουν δώσει γη και ύδωρ στο νέο κατακτητή. Άλλοι γιατί έτσι συνηθίζουν μια ολόκληρη ζωή. Και άλλοι γιατί δεν τους αφορά καν. Αρκεί να συνεχίσουν να υφίστανται οι ίδιοι χάρις στις κρατικές και τραπεζικές χρηματοδοτήσεις. Τι τους νοιάζει η πατρίδα αφού αυτοί είναι υπεράνω, είναι «διεθνιστές» και μάλιστα αριστεροί. Κι επομένως ως «διεθνιστές» δεν τους νοιάζει η ιθαγένεια του κράτους, της εξουσίας, ή των τραπεζών που τους εξασφαλίζει την χρηματοδότησή τους. Το χρήμα δεν έχει πατρίδα κι επομένως ούτε κι όσοι εξαρτούν την πολιτική τους ύπαρξη από αυτό.

Το μόνο ερώτημα που έχει απομείνει ανοιχτό είναι η στάση του λαού. Θα βρει τον εαυτό του έγκαιρα, ή θα αφήσει να τον οδηγήσουν στο εμφύλιο σπαραγμό που σχεδιάζουν οι συμμορίτες του ευρώ; Θα ανακαλύψει την σημασία της δική του ενότητας προκειμένου να διεκδικήσει την χώρα του, την πατρίδα του, ή θα διχαστεί ανάμεσα σε μια δοτή αριστερά που ζητά αυτοδυναμία για να ξεπουλήσει με την σειρά της την χώρα και σε μια ναζιστική ακροδεξιά, που προσπαθεί να μαγαρίσει την ελληνική σημαία, όπως οι πρόγονοί της μαγάρισαν την στολή του τσολιά με τον αγκυλωτό; Θα αφήσει ξανά ο ελληνικός λαός να τον οδηγήσουν σε εμφύλιο δοτές, ανάξιες και πουλημένες ηγεσίες; Μόνο και μόνο για να τον λεηλατήσουν με την ησυχία τους και να κανιβαλίσουν τον ίδιο και την χώρα του οι σύγχρονοι ναζί του ευρώ; Ίδωμεν. Πάντως, ο καιρός γαρ εγγύς!

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 21 Απριλίου 2013

Ολόκληρο το άρθρο, θα το βρείτε εδώ